حرف آخر قافیه

شماره ۱ - در ستایش نظام‌السلطنه مافی و اسب خواستن از وی: خواب دیدم که خدا بال و پری داده مرا - در هوا قوت سیر و سفری داده مرا

شماره ۲ - دیدار: دیدم اندر گردش بازار عبدالله را - این عجب نبود که در بازار بینم ماه را

شماره ۳ - در رثاء مرحومه درة المعالی: ز درج دیده در آورده ام لالی را - نثار مقبره ی درة المعالی را

شماره ۴ - در مدح امیرنظام گروسی در زمان حیات پدر گفته: حسب مرد هنرمند به فضلست و ادب - شکر ایزد که مرا فضل و ادب گشته حسب

شماره ۵ - در طلب اسب از نظام السلطنه: چشمم سپید شد به ره انتظار اسب - پیدا نشد ز جانب سوران سوار اسب

شماره ۶ - حسب الامر جناب جلالت مآب اجل اکرم آقای قائم مقام مدظله العالی محض فرح خاطر مبارک حضرت اجل روحی فداه عرض شد: دلا ز بخت بد من علی قلی خان رفت - دریغ و درد که از دست بیست تومان رفت

شماره ۷ - در مدح اعتضادالسلطنه: مقبول باد طاعت شهزاده اعتضاد - عید سعید فطر بر او فرخجسته باد

شماره ۸ - در مدح نصرة الدوله عم زاده ناصرالدین شاه در تبریز گفته: برخیز که باید به قدح خون رز افگند - کامد مه فروردین تا شد مه اسفند

شماره ۹ - در هجو شیخ فصل الله نوری: حجة‌الاسلام کتک می‌زند - بر سر و مغزت دگنک می‌زند

شماره ۱۰ - انتقاد از حجاب: نقاب دارد و دل را به جلوه آب کند - نعوذبالله اگر جلوه بی نقاب کند

شماره ۱۱ - شب جمعه خدمت حاج امین: رفیق اهل و سرا امن و باده نوشین بود - اگر بهشت شنیدی بساط دوشین بود

شماره ۱۲ - شکوۀ دوستانه از ملک الشعرای بهار: ملکا با تو دگر دوستی ما نشود - بعد اگر شد شده است ، اما حالا نشود

شماره ۱۳ - در مدیحه و تبریک عروسی: برآمد بامدادان مهر انور - جهان را کسوت نو کرد در بر

شماره ۱۴ - در تهینت فرزند یافتن نصرة الدوله: ساقی سیم بر بده ساغر - که جهان یافت رونق دیگر

شماره ۱۵ - اندرز و نصیحت: فکر آن باش که سال دگر ای شوخ پسر - روزگار تو دگر گردد و کار تو دگر

شماره ۱۶ - در ورود مظفرالدین میرزا ولی عهد به تبریز و مدح امیر نظام: چو شاه بنند دل در جهان به رشف ثغور - چگونه یارد بستن کمر به حفظ ثغور

شماره ۱۷ - خوشامد به شاه در مهمانی وزیر: تا شهنشاه جهان گردید مهمان وزیر - متفق دید آسمان بخت جوان با رای پیر

شماره ۱۸ - مزاح با یکی از وزیران: بیضه‌ام رنجور شد از بیضه‌ات دور ای وزیر - پرسشی کن گاه‌گاه از حال رنجور ای وزیر

شماره ۱۹ - مطایبه: پدرش گفته که با من ننشیند پسرش - مردم از غصه خدا مرگ دهد بر پدرش

شماره ۲۰ - در مدح امیر نظام: هر که را با سر زلف سیه افتد کارش - چون سیه کاران آشفته بود بازارش

شماره ۲۱ - مزاح با ابوالحسن خان: ای بر کچلان دهر سرهنگ - حق حفظ کند سر تو از سنگ

شماره ۲۲ - شکوه از مرگ پدر و مدح قائم مقام: زان همه امیدها که بودم در دل - نیست کنون غیر ناامیدی حاصل

شماره ۲۳ - در نعت نبی خاتم: نه عاقل است که دارد در این سرای رحیل - قصیر عمر خود اندر امید های طویل

شماره ۲۴ - در مدح امیر نظام: چونان شدم ضعیف که گر نه سخن کنم - در مجلسی ، کسی بنبیند که این منم

شماره ۲۵ - وسوسه: دیدم و گفتم نادیده‌اش انگار کنم - دل سودا زده نگذاشت که این کار کنم

شماره ۲۶ - امتحان خط و سخن: امیر کرد مرا امتحان به خط و سخن - به روز غرۀ شوال عید روزه شکن

شماره ۲۷ - شکوه از چرخ و شکایت از مرگ پدر: شکوه بر چرخ برند از دشمن - عجبا چرخ بود دشمن من

شماره ۲۸ - مدح ناصرالدین شاه: مباش ایمن ز کید چرخ ریمن - که از کیدش نشاید بود ایمن

شماره ۲۹ - در مدح امیرنظام: مردم از حسرت آهوروشان و رمشان - می ندانم به چه تدبیر به دام آرمشان

شماره ۳۰ - در مدح حضرت مولای متقیان: گفتم رهین مهر تو شد این دل حزین - گفتا حزین دلی که به مهری بود رهین

شماره ۳۱ - سیه‌چشم نامهربان: ای سیه‌چشم چه دیدی تو از این دیده گناه - که نگاهت چو کنم خیره کنی چشم سیاه

شماره ۳۲ - شکایت از دوری امیر نظام و مدح قائم مقام: به حکم آن که ز دل ها بود به دل ها راه - دل امیر ز سوز دل من است آگاه

شماره ۳۳ - در مدح مولای متقیان: خوش آن که او را در دل بود ولای علی - که هست باعث رحمت به دنیی و عقبی

شماره ۳۴ - شکایت از دوری یار: چندی گزیده یار ز من دوری - افزوده شور بخت مرا شوری

شماره ۳۵ - تسلیت به دوست پدر مرده: سخت است گرچه مرگ پدر بر پسر همی - هان ای پسر مخور غم از این بیشتر همی

شماره ۳۶ - در مدح امیرنظام: جانا چه شود گر تو در مهر گشایی - وز در به در آیی و چو جانم به بر آیی