حرف آخر قافیه

شماره ۱: قمر آن نیست که عاشق برد از یاد او را - یادش آن گل که نه از کف ببرد باد او را

شماره ۲: روزگار آسوده دارد مردم آزاده را - زحمت سندان نمی آید در بگشاده را

شماره ۳: خر عیسی است که از هر هنری باخبر است - هر خری را نتوان گفت که صاحب هنر است

شماره ۴: خواهم که دهم جان به تو میل دلم اینست - ترسم که پسندت نشود مشکلم اینست

شماره ۵: طرب افسرده کند دل، چو ز حد در گذرد - آب حیوان بکشد نیز، چو از سر گذرد

شماره ۶: نشسته بودم و دیدم ز در بشیر آمد - که خیز و جان و دل آماده کن امیر آمد

شماره ۷: شکر خدا را که بخت هادیم آمد - نامه‌ای از حاج شیخ هادیم آمد

شماره ۸: چون خورم می در سرم سودای یار آید پدید - راست باشد این مثل کز کار کار آید پدید

شماره ۹: یاد کردند مرا باز به گلدان دگر - گلبنان دگر از طرف گلستان دگر

شماره ۱۰: به دست جام شراب و به گوش نغمۀ ساز - شبی خوشست خدایا دراز باد دراز !

شماره ۱۱: تا بر سر است سایۀ شه زاده ایرجم - گویی مگر به تاج فریدون متوجم

شماره ۱۲: پیرم و آرزوی وصل جوانان دارم - خانه ویران بود و حسرت مهمان دارم

شماره ۱۳: ز یاران آن قدر بد دیده‌ام کز یار می‌ترسم - به بیکاری چنان خو کرده‌ام کز کار می‌ترسم

شماره ۱۴: ما خریدیم به جان عشق تو نی با زر و سیم - به زر و سیم خرد عشق بتان مرد لئیم

شماره ۱۵: آزرده ام از آن بت بسیار ناز کن - پا از گلیم خویش فزونتر دراز کن

شماره ۱۶: باز روز آمد به پایان شام دلگیر است و من - تا سحر سودای آن زلف چو زنجیر است و من