گنجور

 
قاآنی

فهرست شعرها به ترتیب آخر حرف قافیه گردآوری شده است. برای پیدا کردن یک شعر کافی است حرف آخر قافیه آن را در نظر بگیرید تا بتوانید آن را پیدا کنید.

مثلا برای پیدا کردن شعری که مصرع «گر به تیغم بکشی زار و به خونم بکشی» مصرع اول یکی از بیتهای آن است باید شعرهایی را نگاه کنید که آخر حرف قافیه آنها «ی» است.

حرف آخر قافیه

الف
ت
د
ر
ش
م
ن
و
ی

غزل شماره ۱: صدشکر گو‌یم هر زمان هم‌ چنگ را هم‌ جام را

غزل شماره ۲: زین پس به کار ناید رطل و سبو مرا

غزل شماره ۳: کنون که برگ و نوا نیست باغ و بستان را

غزل شماره ۴: ضحاک ‌وار کشته بسی بی گناه را

غزل شماره ۵: حیران کند جمال تو ماه دو هفته را

غزل شماره ۶: چه شیرین گفت خسرو این عبارت

غزل شماره ۷: ز ما صد جان وز آن لب یک عبارت

غزل شماره ۸: دامن وصل تو گر افتد به دست

غزل شماره ۹: که بود آن ترک خون ‌آشام سرمست

غزل شماره ۱۰: دل دیوانه که خود را به سر زلف تو بستست

غزل شماره ۱۱: قوت من باده قوتم یارست

غزل شماره ۱۲: دل هرجایی من آفت جانست و تنست

غزل شماره ۱۳: چه غم ز بی‌کلهی کآ‌سمان کلاه منست

غزل شماره ۱۴: اگر از خوردن می لعل لبت رنگینست

غزل شماره ۱۵: آن نه رویست که یک باغ‌ گل و نسرینست

غزل شماره ۱۶: زنده جاوید کیست کشته شمشیر دوست

غزل شماره ۱۷: به چشم من همه آفاق پر کاهی نیست

غزل شماره ۱۸: یارکی مراست رند و بذله گو

غزل شماره ۱۹: دوش‌ رندی خلوتی‌ خوش خالی از اغیار داشت

غزل شماره ۲۰: سخن از بوسه آن لعل لب نوش افتاد

غزل شماره ۲۱: دل شکسته من آهش ار اثر دارد

غزل شماره ۲۲: مرا شوخیست شیرین‌لب که ‌رنگ نیشکر دارد

غزل شماره ۲۳: غم عشق تو آ‌زادم ز غم‌های جهان دارد

غزل شماره ۲۴: دل تو خاره و جسمت حریر را ماند

غزل شماره ۲۵: رفتند دوستان و کم از بیش و کم نماند

غزل شماره ۲۶: نگار سرو قد من چو عزم باغ کند

غزل شماره ۲۷: لحن اسماعیل آشوبی که در دستان کند

غزل شماره ۲۸: ای رفیقان امشب اسماعیل غوغا می‌کند

غزل شماره ۲۹: طالع مسعود چیست طلعت محمود

غزل شماره ۳۰: شب دوشین‌ که مرا لب به لب نوشین بود

غزل شماره ۳۱: هر جا حکایت از صنمی دلربا رود

غزل شماره ۳۲: خلق را قصه حسن پری از یاد رود

غزل شماره ۳۳: مست‌ و بیخود سروناز من به‌ صحرا می‌رود

غزل شماره ۳۴: دولت آنست که از در صنمی تازه درآید

غزل شماره ۳۵: ماه من از زلف چون گره بگشاید

غزل شماره ۳۶: چونست که اسماعیل هرگه به خروش آید

غزل شماره ۳۷: ای شیخ چه دل نهی به دستار

غزل شماره ۳۸: دلدار بود دین و دل و طاقت و قرار

غزل شماره ۳۹: واقفی ای پیک چون ز حال دل زار

غزل شماره ۴۰: هرکس به هوای جان گرفتار

غزل شماره ۴۱: ای حسن تو چون فتنه چشم تو جهانگیر

غزل شماره ۴۲: ای زلف تو چون خاطر عشاق مشوش

غزل شماره ۴۳: پیر مغان جام میم داد دوش

غزل شماره ۴۴: لحن اسماعیل و رویش آفت چشمست و گوش

غزل شماره ۴۵: تا به شکار رفته‌ای گشته دلم شکار غم

غزل شماره ۴۶: نه تو دست عهد دادی که ز مهر سر نتابم

غزل شماره ۴۷: به جرم عشق تو گر می‌زنند بر دارم

غزل شماره ۴۸: دست در حلقه آن طره پرچین دارم

غزل شماره ۴۹: بکش ار کشی به تیغم، بزن ار زنی به تیرم

غزل شماره ۵۰: ز بس که هجر تو لاغر میان بکاست تنم

غزل شماره ۵۱: دی من و محمود در وثاق نشستیم

غزل شماره ۵۲: بس رنج در آماجگه عشق تو بردیم

غزل شماره ۵۳: واجب نبود دل به بتی بیهده بستن

غزل شماره ۵۴: نکو نبود به یکبار ترک ما گفتن

غزل شماره ۵۵: آن سنگدل که شیشه جانهاست جای او

غزل شماره ۵۶: ای آفتاب بنده تابنده رای تو

غزل شماره ۵۷: قاصدی کو تا فرستم سوی تو

غزل شماره ۵۸: یارکی هست مرا به لطافت ملکو

غزل شماره ۵۹: دلم به‌ زلف تو عهدی که بسته بود شکستی

غزل شماره ۶۰: ای تیره زلف درهم ای نافه تتاری

غزل شماره ۶۱: بتا ز دست ببردی دلم به طراری

غزل شماره ۶۲: مگر دریچه نوری تو یا نتیجه حوری

غزل شماره ۶۳: گر به تیغم بکشی زار و به خونم بکشی

غزل شماره ۶۴: به رنگ و بوی جهانی نه بلکه بهتر از آنی

غزل شماره ۶۵: دلا بیا بشنو از حکیم قاآنی

غزل شماره ۶۶: گرم ز لطف بخوانی ورم به قهر برانی

غزل شماره ۶۷: دوست دارم که مرا در بر خود بنشانی

غزل شماره ۶۸: ای شوخ نازپرور آشوب عقل و دینی

غزل شماره ۶۹: ای روی تو فرخنده‌ترین صنع الهی

غزل شماره ۷۰: دلبران اخترند و تو ماهی

غزل شماره ۷۱: به هر چه وصف نمایم ترا به زیبایی

غزل شماره ۷۲: تو در خوبی و زیبایی چنان امروز یکتایی

غزل شماره ۷۳: تو را رسمست اول دلربایی

غزل شماره ۷۴: نامدی دوش و دلم تنگ شد از تنهایی

غزل شماره ۷۵: این چه حالست که از سرکله انداخته‌ای

غزل شماره ۷۶: دارم نگار سنگدل سیم سینه‌ای

 
sunny dark_mode