حرف آخر قافیه

شماره ۱ - قبله جمال: پنهان به سینه دارم پیوسته راز خود را

شماره ۲ - وفای گلرخان: با آنکه از کف داده ام نقد وصال یار را

شماره ۳ - غمزه عاشق کش: گیرم نهان کنم به دل اسرار خویش را

شماره ۴ - دشمن خانگی: این دیده تبه نموده کارم را

شماره ۵ - در شکایت از روزگار و سفله نوازی آن نابکار و کج رفتاری آن غدار فرماید: آسمانا چند میریزی به جامم زهر غم را

شماره ۶ - كفر زلف: نگشود بی تو دل به فضای چمن مرا

شماره ۷ - شاه ممالک عشق: بیا به کلبه من بین شب سیاهم را

شماره ۸ - شبنم گل چکیده: من به چه شادمان کنم خاطر غم رسیده را

شماره ۹ - چه کنی سخنوری را: که برد زمن پیامی مه برج دلبری را

شماره ۱۰ - بی شمع جمال تو: فکری بنماید که دیوانه ام امشب

شماره ۱۱ - این فنود است: بر من از رحم دل مردم بیگانه بسوخت

شماره ۱۲ - پاسخ غزلی به مطلع شحنه بر راه و عسس در ره و منزل دور است - دزد اگر ره نتواند بزند معذور است که در زمان حیات آن مرحوم مطرح و مطمح انظار افکار و اکابر و ناطقین این دیار بوده است: خاطر افسرده و دل خسته و تن ونجور است

شماره ۱۳ - اهل هنر: نه در کف سبحه نه بر دست جام است

شماره ۱۴ - دوای دل مسکین: آری آن رشک قمر دلبر دیرین من است

شماره ۱۵ - غم عشق: در آب و گل مرا مهری عجین است

شماره ۱۶ - قحط یار نیست: دلبرا ناز تو بر ما عار نیست

شماره ۱۷ - بهره احرار: گذر دل چو بر آن طره طرار افتاد

شماره ۱۸ - مسافران دیار غم: به مسافران دیار غم اگر از وطن خبری رسد

شماره ۱۹ - کوی یار: ای باد اگر به مودت روزی گذار باشد

شماره ۲۰ - شب هجران: مگر آن زمان به داد دل من رسیده باشد

شماره ۲۱ - یار یکدله: از تو مرا ای نگار پس گله باشد

شماره ۲۲ - طبيب عشق: که گفت عاشق زارت ز غم شکیبا شد

شماره ۲۳ - طالع سعد: یکی از وصل جانان بهره ور شد

شماره ۲۴ - ز یار شکوه ندارم: غمی نرفته ز دل بر دلم غم دگر آمد

شماره ۲۵ - جهان عنبرین بو: به یک جرعه مرا دیوانه کردند

شماره ۲۶ - نگار سنگین دل: صفحه ی رخسار او که مه خجل میکند

شماره ۲۷ - سرنوشت: عجب مدار فتادم اگر به ملک فنود

شماره ۲۸ - دامن همت: ای صنم دانی شب هجران چه بر ما می رود