nabavar در ۴ ماه قبل، چهارشنبه ۲۸ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۰۱:۰۱ در پاسخ به سیداحمد حسینی دربارهٔ سعدی » بوستان » باب چهارم در تواضع » بخش ۲۵ - حکایت امیرالمؤمنین علی (ع) و سیرت پاک او:
اتفاقاً سعدی مثل شیعیان تعصبی نداشته و حضرت علی را بَری از اشتباه نمی دانسته، خواسته بزگواری و فروتنی آن جناب را برساند.
علیرضا طهرانی در ۴ ماه قبل، سهشنبه ۲۷ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۲۲:۳۷ دربارهٔ نظامی عروضی » چهارمقاله » مقالت دوم: در ماهیت علم شعر و صلاحیت شاعر » بخش ۹ - حکایت هفت - مسعود سعد سلمان:
سلام
ضمن تشکر از کسانی که به هر نحوی این کتاب را بخوبی عرضه داشتند .
سال این حکایت ۵۷۲ میباشد در حالیکه به اشتباه در ترجمه ۷۵۵ ذکر شده
سیداحمد حسینی در ۴ ماه قبل، سهشنبه ۲۷ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۲۰:۱۷ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب چهارم در تواضع » بخش ۲۵ - حکایت امیرالمؤمنین علی (ع) و سیرت پاک او:
متاسفانه با خوندن این قسمت از بوستان متوجه بی معرفتی سعدی شدم
متاسفانه پرورش در محیط و جو مسلک اشعری، انسان رو چنین به ورطه بی معرفتی فرو میبره
پناه بر خدا
علی در ۴ ماه قبل، سهشنبه ۲۷ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۱۷:۱۳ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » پادشاهی یزدگرد » بخش ۳:
دوستان فردوسی علاوه بر این که شاعر ملی ماست. شاعری با اندیشه های جهانی است و شاهنامه جز شاهکارهای ادبیات جهان به حساب می آید.
جای تعجب دارد که دوستان اصرار دارند ابیات ضعیفی که هم از نظر محتوا بی ارزش است و هم از نظر وزن ایراد دارند به فردوسی نسبت دهند.
محمد در ۴ ماه قبل، سهشنبه ۲۷ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۱۲:۲۰ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۴۹:
با درود
این شعر را بانو هنگامه اخوان در کنسرت لندن سال 1398 اجرا نمودند.
ابوالفضل رعیت پیشه در ۴ ماه قبل، سهشنبه ۲۷ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۰۹:۴۵ دربارهٔ کمال خجندی » غزلیات » شمارهٔ ۸۲۶:
بیت اول و بیت پنجم غلط های املایی دارند
رضا رستمی در ۴ ماه قبل، سهشنبه ۲۷ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۰۹:۲۴ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۸:
هیهات از این گوشه که معمور نماندست!
فوق العاده است
بهرام خاراباف در ۴ ماه قبل، سهشنبه ۲۷ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۰۵:۱۵ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر دوم » بخش ۳۲ - تتمهٔ حسد آن حشم بر آن غلام خاص:
از دلِ سوراخِ چون کهنه گلیم
پرده ای بندد به پیشِ آن حکیم
پَرده می خندد بر او با صد دهان
هر دهانی گشته اِشکافی بر آن
#مولوی
تصویرسینمایی:حکیمی چشم به سوراخی درکهنه گلیمی دوخته .دربزرگنمایی سوراخ؛ تصویرتارهای باریک نخ رامی بینیم چون پرده ای شکافته باصددهان
جلال ارغوانی در ۴ ماه قبل، سهشنبه ۲۷ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۰۴:۲۴ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۳۸:
کیست سعدی به این دنیا؟
مخزن عشق و معدن شکریم
جلال ارغوانی در ۴ ماه قبل، سهشنبه ۲۷ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۰۴:۲۱ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۳۹:
سعدی خوش سخن مرا دانی
دیگران زرند وما کانیم
جلال ارغوانی در ۴ ماه قبل، سهشنبه ۲۷ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۰۴:۱۹ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۴۰:
سعدی خوش سخنم دردو جهان می گویند
چون شوم خاک هم از عشق تو من می گویم
جلال ارغوانی در ۴ ماه قبل، سهشنبه ۲۷ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۰۴:۱۴ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۴۱:
هر کلامی که زدل رفت به بالا گفتا
نیک دانیم چو سعدی، به بالا نرویم
جلال ارغوانی در ۴ ماه قبل، سهشنبه ۲۷ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۰۴:۰۴ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۳۶:
هست گفته سعدی وعجب درپی شهدند عالم
آب در کوزه وما تشنه لبان گردیدیم
جلال ارغوانی در ۴ ماه قبل، سهشنبه ۲۷ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۰۳:۵۶ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۳۵:
عاشق بود بر روی تو این سعدی خوش گوی تو
گوید همی درکوی تو ما نیز هم بد نیستیم
جلال ارغوانی در ۴ ماه قبل، سهشنبه ۲۷ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۰۳:۴۵ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۳۴:
خلق اگر زبوی گل مستند
ما زگفته سعدی ببن مستیم
جلال ارغوانی در ۴ ماه قبل، سهشنبه ۲۷ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۰۳:۴۳ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۳۳:
رفت دلبر در گلستان شعر سعدی بر زبان
یار باشد چونکه سعدی از جهان آسوده ایم
جلال ارغوانی در ۴ ماه قبل، سهشنبه ۲۷ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۰۳:۳۲ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۳۲:
گفت سعدی سخن وگفت فلک در وصفش
شعراو هست لطیف وسخنش هست عظیم
جلال ارغوانی در ۴ ماه قبل، سهشنبه ۲۷ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۰۳:۲۴ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۳۱:
در و زر را نه بها چون در سعدی باشد
کس ندیدست چنین خوش سخنی یار وندیم
جلال ارغوانی در ۴ ماه قبل، سهشنبه ۲۷ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۰۳:۱۵ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۳۰:
سعدی از سخن بود کوهی
پیش باد توولی کاهم
حبیبتی؛ در ۴ ماه قبل، چهارشنبه ۲۸ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۰۲:۰۳ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۸: