ای مدینه نوبت غم آمدت

تا قیامت سوگ ماتم بایدت

هان و هان ای خاک یثرب خونگری

خونگری ابر بهار افزون گری

هرچه سنگی در برت بر سینه زن

هرچه خاری جمله را بر دل شکن

بعد از این در کشت زاران نوبهار

زعفران میکار جای سبزه زار

خشک افکن در تو هرجا چشمه سار

یا بجای آب زانها خون برآر

ای مهاجر وقت هجرت آمدت

نصرت ای انصار اکنون بایدت

سر برآرید از نقاب خاک گور

افکنید اندر جهان افغان و شور

سر برهنه پا برهنه با خروش

جانها بر کف کفنهاتان به دوش

رو نهید اندر دیار کربلا

پا گذارید اندر آن دشت بلا

مانده اینجا بی کس و تنها حسین

این احد این بدر کبری این حنین

یا رسول الله برآور سر ز خاک

نی فرود آ از فراز صقع پاک

بین حسین اینک وداعت می کند

رو به اقلیم شهادت می کند

توشه بردارید از دیدارها

خوان دعا در گوش گوهر بارها

بین بهاران را خزان آید ز پی

گلستانی را رسید ایام دی

بلبلان رفتند از گلزارها

جای گلها سر کشیده خارها

رسته کوپا جای نسرین یاسمن

جای بلبل در نوا زاغ و زغن

ای حسن ای مجتبی ای مرتجی

می رود بنگر حسین آیا کجا

ای برادر از برادر بازپرس

هم ز انجامش هم از آغاز پرس

سر برآر ای زهره ی زهرا دمی

پر ز شور و فتنه بنگر عالمی

بنگر اشترها قطار اندر قطار

دختورانت بین به محملها سوار

بنگر آن شهزادگان بحر جوش

تیغها بر کف سپرهاشان به دوش

رخش عزتشان همه در زیر ران

در رکاب آن شه خوبان روان

جملگی رفتند سوی پیشوا

یک نگاهی سوی ایشان از قفا

جامه کحلی کن تو ای کعبه به بر

غرق اشک دیده کن حجر و حجر

بعد از این ای چاه زمزم خشک باش

هم تو ای میزاب رحمت خون بپاش

رخت بیرون کش ز بطحا ای حلیم

ای مقام اینجا مشو زین پس مقیم

بیصفا ماندی از این پس ای صفا

بی امام ای مشعر و خیف و منا

زادگان پاکت ای ام القری

می روند آخر نمی پرسی کجا

ای بود انصافت ای گردون دون

شام و ری آباد و بطحا سرنگون

این بود انصاف تو ای روزگار

شام و ری شاداب و یثرب سوگوار

این بود انصاف ای دهر دغا

شامیان در عیش و مکی در عزا