یار سیستانی
یار سیستانی در ۲ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ بهمن ۱۴۰۲، ساعت ۱۹:۰۸ در پاسخ به داوود گریم زاده دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۵۹:
این در کدام نسخه آمده است؟
یار سیستانی در ۲ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ بهمن ۱۴۰۲، ساعت ۱۹:۰۷ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۵۹:
شاهکار
زبان قاصره
نمیشه یه بنی بشر اینطوری شعر بگه
امکان نداره
بس که این شعر و کلا اشعار سعدی شاهکاره
واقعا من چیزی نمیگم
شاهکاره!
یار سیستانی در ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۹ دی ۱۴۰۲، ساعت ۱۸:۳۵ دربارهٔ خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » بدایع الجمال » شوقیات » شمارهٔ ۲۹۸:
علامت سوال در مصراع اول بیت ۴ اضافه است و پاید پاک شود چرا که جمله امری است و نه سوالی.
یار سیستانی در ۳ ماه قبل، یکشنبه ۱۷ دی ۱۴۰۲، ساعت ۰۲:۴۴ دربارهٔ سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۱۳:
سلمان ساوجی از بهترین شاعران فارسی است
شاید بدشانسی او هم عصر شدن با خواجه حافظ شیرازی باشد
بنظر من اگر او در قرن ۹ یا ۱۰ بود بسیار بیشتر نام او را می‌شنیدیم
از نظر ادبی بسیار سطح او از جامی ( که البته خود جامی هم بسیار شاعر بلندپایه ای است ) بالا تر است اما جامی با حافظ هم روزگار نبود و بیشتر از سلمان ما اسم جامی را شنیده ایم.
یار سیستانی در ۳ ماه قبل، یکشنبه ۱۷ دی ۱۴۰۲، ساعت ۰۲:۳۴ در پاسخ به سعدی دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۱۱:
درود بر دوست عزیز ( سعدی )
با این حرف که تضمین های حافظ از سعدی اکثرا زیبا نیستند بسیار مخالفم.
و اینکه سایت گنجور برای غزلیات حافظ از نسخه ی غنی_قزوینی استفاده می‌کند که در آن نسخه به این شکل آمده است هرچند من خود همانی که شما فرمودید را بیشتر می‌پسندم.
یار سیستانی در ۳ ماه قبل، یکشنبه ۱۷ دی ۱۴۰۲، ساعت ۰۲:۳۱ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۱۱:
بیت ۳ در بعضی نسخ به این صورت آمده که دانستن آن خالی از لطف نیست؛
این همه نقش عجب بر در و دیوار وجود
یک فروغ رخ ساقی ست که در جام فتاد
که این هم بس زیباست و می‌توان در خاطر سپرد.
یار سیستانی در ۴ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۱ آذر ۱۴۰۲، ساعت ۰۰:۲۸ دربارهٔ سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۸۷:
وزن شعر اشتباه عنوان شده است
وزن درست عبارت است از :
مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن ( هزج مثمن سالم )
یار سیستانی در ۴ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۱ آذر ۱۴۰۲، ساعت ۰۰:۲۳ دربارهٔ خاقانی » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۲۵ - در حسب حال و شکایت از استرداد ملکی که بوی داده بودند:
شه مرا نان داد و من جان دادمش یعنی سخن/
نان او تخمی است فانی جان من گنج بقاست
.
بی نظیر است این بیت! شاهکار است! گاهی زبان پرصلابت شعر خاقانی مرا به شگفتی وامی‌دارد
بیان محکم و استوار و زبان فخیم خاقانی بسیار زیباست
تلاش برای راه یافتن به دنیای خاقانی تقریباً قدمتی برابر با اولین سال‌های انتشار دیوان وی دارد و این به این دلیل است که خاقانی شعر را برای عموم مردم نمی‌سروده بلکه شعر را برای شاعران هم عصر و شاعران آینده می‌سروده و به نوعی دانش خود چه در زمینه ادب پارسی و چه در زمینه ی علوم آن روز را به رخ می‌کشیده و فخر می‌فروخته است!
خدا روح بزرگ این شاعر بلندپایه ی ادب پارسی را مورد آمرزش قرار بده!