حبیب شاکر در ۳۲ دقیقه قبل، ساعت ۱۳:۵۹ در پاسخ به مبارکه عابدپور دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۷۸:
سلام و عرض ادب ممنون از ابراز لطفتان.خوشحالم که نوشته های حقیر قابل نگاه گرم و اندیشه سبزتان بوده
حبیب شاکر در ۳۵ دقیقه قبل، ساعت ۱۳:۵۶ در پاسخ به فریما دلیری دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۷۸:
سلام و عرض ادب ممنون از بذل لطتان که هم باعث قوت قلب و هم سبب اطلاع این حقیر از عیار نوشته هایم میباشد.سرافراز و پیروز باشید
رضا از کرمان در یک ساعت قبل، ساعت ۱۳:۱۷ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر ششم » بخش ۱۴۰ - مثل:
درود
ستاره سهیل ستاره ای است که ضرب المثل شده ودر معنای نایاب بودن وکم پیدا ست وبه دلیل اینکه برای اولین بار در نواحی جنوب دیده میشه گمان بر این بوده که اهالی یمن اولین کسانی هستند که آن را رویت میکنند
در دیار تو نتابد ، آسمان هرگز سهیل
گر همی باید سهیلت ،قصد کن سوی یمن (سنایی)
زسر تا به پایش گل است وسمن
به سرو سهی بر سهیل یمن (فردوسی)
شاد باشی
رضا از کرمان در یک ساعت قبل، ساعت ۱۲:۴۴ دربارهٔ شمس مغربی » غزلیات » شمارهٔ ۲۰:
درود بر شما
موج بی شوار بی معنی است احتمالاً موج بیشمار باید باشد.
شاد باشید
رضا از کرمان در یک ساعت قبل، ساعت ۱۲:۴۲ دربارهٔ صائب » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲۸۵:
درود بر شما
در مصرع دوم باید پرده های آسمان بخوانیم تا وزن بیت رعایت بشه پرده ها آسمان غلط است
شاد باشید
علی میراحمدی در ۳ ساعت قبل، ساعت ۱۱:۳۰ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۵:
بیان دیگرگونه یک معنا و مفهوم در دو بیت متفاوت:
خوابم بشد از دیده در این فکر جگرسوز
کآغوشِ که شد منزل آسایش و خوابت؟
جای دیگر:
حالیا خانه‌براندازِ دل و دین من است
تا در آغوشِ که می‌خسبد و هم‌خانهٔ کیست؟
علی میراحمدی در ۳ ساعت قبل، ساعت ۱۱:۲۷ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲۳:
بیان دیگرگونه یک معنا و مفهوم در دوبیت متفاوت:
نغز گفت آن بتِ ترسابچهٔ باده‌پرست
شادیِ رویِ کسی خور که صفایی دارد
جای دیگر:
کرده‌ام توبِه به دَسْتِ صَنَمِ بادِه‌فُروش
که دِگَر، مِی نَخورم بی‌رُخِ بَزْم‌آرایی
علی میراحمدی در ۳ ساعت قبل، ساعت ۱۱:۲۳ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۳۶:
بیان دیگرگونه یک معنا و مفهوم در دو بیت متفاوت:
تا کی غم دنیای دنی ای دل دانا؟
حیف است ز خوبی که شود عاشق زشتی
جای دیگر:
غمِ دنیای دَنی چند خوری؟ باده بخور
حیف باشد دلِ دانا که مُشَوَّش باشد
علی میراحمدی در ۳ ساعت قبل، ساعت ۱۱:۱۳ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۶۴:
بیان دیگرگونه یک معنا و مفهوم در دوبیت متفاوت:
ای دل ار عشرتِ امروز به فردا فکنی
مایهٔ نقدِ بقا را که ضَمان خواهد شد؟
جای دیگر:
ساقیا عشرتِ امروز به فردا مَفِکَن
یا ز دیوانِ قضا خطِّ امانی به من آر
علی میراحمدی در ۳ ساعت قبل، ساعت ۱۱:۰۶ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲۵:
دل نشان یعنی چه؟!
دلنشین بسیار دلنشینتر است.
پیمان اولادی در ۳ ساعت قبل، ساعت ۱۰:۴۹ دربارهٔ خیام » ترانه‌های خیام به انتخاب و روایت صادق هدایت » هیچ است [۱۰۷-۱۰۱] » رباعی ۱۰۷:
احمد شاملو این رو دکلمه کرده در مجموعه قطعات مشترک با استاد شجریان که توصیه می‌کنم حتماً گوش کنید
سیاوش عیوض‌پور در ۷ ساعت قبل، ساعت ۰۶:۳۷ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » پادشاهی شاپور سوم » پادشاهی شاپور سوم:
الله اکبر ، الله اکبر
عاشق عاشقین عشاق در ۹ ساعت قبل، ساعت ۰۵:۱۵ دربارهٔ خاقانی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۱:
سلام. این قصیده‌ست و اشتباها در غزلیات گنجانیده شده
امیرحسین صدری در ۱۰ ساعت قبل، ساعت ۰۴:۲۱ در پاسخ به بهنام دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۷۴:
سلام
با توجه به مصرع قبلش و کلمات عقل و طامات ، به نظر میرسه منظور از داور ، خداوند هست. این آیه تز قضا تلمیحی داره به یکی از آیات قرآن که میگه روحانیون یهودی با هم به اختلاف خوردند در طول تاریخ و حالا از تو که محمد باشی میخوان قضاوتشون کنی ولی خدا در آخرت بینشون داوری میکنه.
در زمان حافظ هم ، روحانیونی وجود داشتند ( که گویا حافظ خیلی هم باهاشون مشکل داشته ) که ادعای عقل یا کرامت داشتند و با هم اختلاف هم داشتند. حافظ میگه این موضوعات بی‌اهمیت و غیرعرفانی رو بسپریم به خدا که در قیامت ، بینشون داوری کنه.
احمد خرم‌آبادی‌زاد در ۱۲ ساعت قبل، ساعت ۰۱:۳۳ دربارهٔ خاقانی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۸۲:
در بارۀ «نبودی سوی من» در پایان مصرع دوم بیت نخست
بررسی 14 نسخه خطی مجلس نشان می دهد که:
1- تنها در دومورد به همین شکل ثبت شده است (به شماره ثبت 64529، صفحه 328 و شماره ثبت 74633 صفحه 283)
2-در یازده مورد به شکل «نبردی سوی من» دیده می‌شود (شماره ثبت 208233/ص292، 61914/ص228، 74580/ص182، 65077/ص289، 44570/ص238، 7568/ص288، 64528/ص350، 44461/ص444، شماره دفتر 12966/ص148، 4605/ص215 و 11948/ص466).
3-یک مورد نیز به شکل «نگردی سوی من» ثبت شده است (شماره ثبت 44600/ص312). این مورد، تنها می‌تواند اشتباه از سوی کاتب باشد.
اما در هیچ سند خطی به جا ماندۀ کنونی، ردی از «ندیدی سوی من» دیده نمی‌شود؛ یعنی با استدلال‌های بی ریط، نمی‌توان چنین شکلی را ارائه داد. نکته مهم این است که با وجود برتری مطلق آماری «نبُردی سوی من»، تصمیم‌گیری نیز بسیار دشوار است.
*هرگونه تصحیح غیر مستند یعنی نوشتن یادگاری روی آثار سخنوران.
غزل ارغوان در ۱۳ ساعت قبل، ساعت ۰۰:۳۲ دربارهٔ نسیمی » دیوان اشعار فارسی » غزلیات » شمارهٔ ۲۵۸:
چقدر این شعر زیباست ... چه شاعرهایی داریم و سراغی ازشون نمی‌گیریم ...
علی احمدی در دیروز شنبه، ساعت ۲۳:۲۸ در پاسخ به بابک بامداد مهر دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲۹:
آفرین🌹🌹👍
علی جوادی در دیروز شنبه، ساعت ۲۳:۰۹ دربارهٔ عطار » اسرارنامه » بخش ششم » بخش ۲ - الحکایه و التمثیل:
آسمان بار امانت نتوانست کشید
قرعه کار (فال) به نام من دیوانه زدند
دکتر حافظ رهنورد در دیروز شنبه، ساعت ۲۲:۴۸ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۶۲:
خواجه حافظ این غزل زیبا را در زمان امیر مبارزالدین سروده و به‌نوعی اعتراض خویش را مبنی بر بگیر و ببندهایی که اومی‌کرده، اعلام نموده. مبارز می را حرام می‌دانسته و میخانه‌ها را پلمپ می‌کرده؛ پس حافظ در بیت آخر برای اشاره به میخانه از ترکیب بیت‌الحرام(خانه‌ی خم که حرام اعلام شده) استفاده کرده و گرد بیت‌الحرام گردیدن را وام از طواف کعبه گرفته که کعبه‌اش میخانه بود.
معلوم است که مبارزالدین با موسیقی هم مخالف بوده؛ چراکه هرجا خواجه‌ی عزیز با غزلی اعتراض خود را از وضعیت اجتماعی و سیاسی دوره‌ی مبارز اعلام می‌کرده، از موسیقی و گیروگرفت آن هم یاد می‌کرده؛ نمونه‌ی آن همین غزل که به بریدن تارهای چنگ اشاره می‌کند و غزل ۲۰۰ با مطلع "دانی که چنگ و عود چه تقریر میکنند" است.
حبیب شاکر در ۲۸ دقیقه قبل، ساعت ۱۴:۰۳ در پاسخ به سروش . دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۷۸: