حرف آخر قافیه

شماره ۱ - در وصف سین: سحرگه در جهان جان بعون مبدع اشیا

شماره ۲ - در مدح الغ ترکان: زین عمارت ملک هم در رفعت و هم در صفا

شماره ۳ - در مدح فخر الملک: بفالی سعد و روزی سعد صدر و صاحب دنیا

شماره ۴ - در مدح ضیاءالدین علی: ای شکوه نیم ترکت را زفعت بی ریا

شماره ۵ - در مدح فخر الملک: ترک من پوشد ز آتش پرنیان بر روی آب

شماره ۶ - در مدح نظام الدین: چیست آن دریا که مشک و گوهرش رنگست و آب

شماره ۷ - در مدح شمس الدین صاحب دیوان: آنکه بر تخت مکرمت شاهست

شماره ۸ - در رثاء فخرالملک: صاحب شرق چو از صدر وزارت برخاست

شماره ۹ - در مدح شرف الدین مظفر: فکر بکرم چو روی بنماید

شماره ۱۰ - در مدح فخر الملک: ترک من چون طره عنبر شکن پرچین کند

شماره ۱۱ - در مدح فخر الملک: خنک آن دل که ز تیمار تو خرم گردد

شماره ۱۲ - در مدح فخرالملک: یا ساقی الصبوح که پیک صبا رسید

شماره ۱۳ - در مدح فخرالملک: شاه انجم چون ز برج جدی سر برمی‌زند

شماره ۱۴ - در مدح فخرالملک: سلامی نجوم سما زو منور

شماره ۱۵ - در مدح جمال الدین محمد یحیی: تازه و خرمست چون رخ یار

شماره ۱۶ - تجدید مطلع: چیست آن پیکر نحیف و نزار

شماره ۱۷ - تجدید مطلع: کای پریچهره مست خواب و خمار

شماره ۱۸ - تجدید مطلع: کای ضمیرت با بر گوهر بار

شماره ۱۹ - تجدید مطلع: آمدم با ثنای صدر کبار

شماره ۲۰ - در مدح فخر الملک: هوای تو ای جنت روح‌پرور

شماره ۲۱ - در مدح فخرالملک: دوش چون برزد سر از جیب افق بدر منیر

شماره ۲۲ - در مدح شمس الملک: وه که پیدا می کند هر دم ز روی روشنش

شماره ۲۳ - در مدح شمس الملک: خیز ای کشیده حسن تو بر آفتاب خط

شماره ۲۴ - در مدح علاء الدوله ابوالفتح: تا داد چشم مست ترا روزگار تیغ

شماره ۲۵ - در مدح علاء الدوله ابوالفتح: در آمد از در من دوش مست خواب و خیال

شماره ۲۶ - در مدح زین الدین هندی: دوش بیخود ز خود جدا گشتم

شماره ۲۷ - در مدح علاء الدوله ابوالفتح: بر اوج گنبد گردون ز موج لجه ی عالم

شماره ۲۸ - در مدح سلطان شرف الدین یوسف: همچو مهر از خاور و باد از ختن

شماره ۲۹ - تجدید مطلع: کای سر زلف ترا شب در شکن

شماره ۳۰ - در مدح فخرالملک: در سلک نظم گوهر نظم خدایگان

شماره ۳۱ - در مدح الغ ترکان خاتون: ماه من تا جان و گوهر در شکر دارد نهان

شماره ۳۲ - در مدح خواجه شمس الدین محمد جوینی صاحب دیوان: از صفای صفه ات، ترکیب عالم را روان

شماره ۳۳ - در مدح فخرالملک: ای ز ایوان رفیعت آسمان گشته زمین

شماره ۳۴ - حضرت جان پرور دستور شاه: حضرت جان پرور دستور شاه

شماره ۳۵ - مژده دولت را که باز آمد سوی اقلیم جاه: مژده دولت را که باز آمد سوی اقلیم جاه

شماره ۳۶ - در مدح فخر الملک: زهی ببوی تو گل پیرهن قبا کرده

شماره ۳۷ - تجدید مطلع: زهی جلال تو از عرش متکا کرده

شماره ۳۸ - تجدید مطلع سوم: که ای فراق تو جان از تنم جدا کرده

شماره ۳۹ - در مدح ظهیرالدین نصیر الملک صاحب دیوان: ای به صنعت شام را بر صبح پرچین ساخته

شماره ۴۰ - در مدح علاء الدوله رکن الدین ابوالفتح قتلغ شاه: منت ایزد را که بعد از طول و عرض و سال و ماه

شماره ۴۱ - کماندار چشم تو در ناتوانی: کماندار چشم تو در ناتوانی

شماره ۴۲ - در مدح فخرالملک: صبح است در ده ای پسر ماه چهره می

شماره ۴۳ - در مدح ضیاء الدین علی: ز آیینه ی سپهر چو شد رنگ منجلی

شماره ۴۴ - قصیده در ملک فخرالملک: چون کبک شسته لب بشراب مروقی