رضا از کرمان در ‫۱۵ روز قبل، جمعه ۱۵ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۰۹:۴۰ در پاسخ به جمیله فلاحی دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۱ - سرآغاز:

جمیله خانم گرامی درود بر شما 

بنده مفسر حرفه‌ای که شما فرمودید وانتظار دارید، نیستم  ولی در پاسخ به شما باید معروض دارم  مولانا در اینجا به موضوع نیاز به داشتن قناعت  به عنوان یک اصل، برای هر سالک طریق حق  اشاره دارد واز یک باور عامیانه به عنوان مثال بهره برده بر اساس باور قدما هر وقت قطره‌ای از باران ماه نیسان در دل صدف قرار گیرد به مروارید تبدیل میگردد( ماه نیسان ماه هفتم سریانی معادل فروردین واردیبهشت که حتی آب باران در این ایام را برای شفا جمع‌آوری و مینوشیدند)  که این مطب تولید مروارید را بنده قبلا در حاشیه‌ای بر غزل شماره ۳۹۹۱ صایب تبریزی با مطلع  "به صبر مشکل عالم تمام بگشاید///که این کلید به هر قفل راست می آید " با شواهدی از شعر بزرگان مفصل توضیح داده‌ام که خواهشمندم حتما برای باز شدن مطلب مطالعه بفرمایید  خلاصه صدف تا زمانی که در دل دریا با وجود قطرات فراوان آب به آن یک قطره باران قناعت نکرد در درونش مروارید وگوهر پدیدار نگشت  آدم آزمند وحریص هرگز از مال اندوزی دنیا  سیر نمیشود وبا تمام ثروتی که دارد باز به دنبال جمع‌آوری مال ومنال است  بقول سعدی:

گفت: «چشمِ تنگِ دنیادوست را

یا قناعت پُر کند یا خاکِ گور» 

یعنی آدم حریص تا زمان مرگ باز در حال مال اندوزی است در بیت بعد مولانا میفرماید که آنگاه که عشق در وجود آدمی شعله بگیرد دیگر جایی برای حرص وطمع وجود نخواهد داشت .به دو بیت قبل توجه بفرمایید مولانا شرط دل سپردن سالک به حضرت حق را  ،در بریدن دل از تمامی مال ومکنت دنیوی دانسته است .

شاد باشی عزیز

 

برمک در ‫۱۵ روز قبل، جمعه ۱۵ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۰۴:۰۶ در پاسخ به پیمان قریب دربارهٔ بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۴۴۲:

کوهم و کتل دارم
و نه کوه هم

علیرضا طهرانی در ‫۱۵ روز قبل، جمعه ۱۵ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۰۳:۲۷ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۶۸:

با سلام خدمت دوستان عزیز 

بیت پنجم ،در دیوان حافظ که مربوط به سال ۹۲۰ هجری قمری هست و از جمله نسخ قدیمی تر میباشد اگر مشاهده کنید بجای حریف ، فقیه آمده است .

 

اگر این شراب خام است اگر این فقیه پخته 

به هزار بار بهتر ز هزار پخته خامی 

 

البته من فکر میکنم این تغییرات سهوی هم نباشد . 

یا شاید شاعر هر دو را گفته باشد و در جاهای مختلف بر حسب اقتضا بکار برده باشد .

الله اعلم 

 

سفید در ‫۱۶ روز قبل، جمعه ۱۵ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۰۰:۵۷ دربارهٔ سنایی » حدیقة الحقیقه و شریعة الطریقه » الباب الاوّل: در توحید باری تعالی » بخش ۱۷ - التمثیل لقوم ینظرون بعین الاحوال «مُناظِرَة الوَلَدِ مَعَ الوالِد»:

 

حکمتش مانعست اجابت را...

 

 

سفید در ‫۱۶ روز قبل، جمعه ۱۵ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۰۰:۵۵ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۰۹:

 

سعدی آن نیست که هرگز ز کمندت بگریزد

که بدانست که در بند تو خوشتر که رهایی...

 

 

سفید در ‫۱۶ روز قبل، جمعه ۱۵ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۰۰:۵۳ دربارهٔ عراقی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۶۶:

 

جرمم این دان که ز جان دوست‌ترت می‌دارم

از پی دوستی تو به بلا افتادم...

 

 

سفید در ‫۱۶ روز قبل، جمعه ۱۵ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۰۰:۵۳ دربارهٔ عراقی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۶۶:

 

چه گنه کرد دلم کز تو چنین دور افتاد

من چه کردم که ز وصل تو جدا افتادم...

 

 

سفید در ‫۱۶ روز قبل، جمعه ۱۵ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۰۰:۵۱ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۰۱:

 

گمان از تشنگی بردم که دریا تا کمر باشد

چو پایابم برفت اکنون بدانستم که دریایی...

 

 

یاسین گرجی در ‫۱۶ روز قبل، جمعه ۱۵ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۰۰:۴۸ در پاسخ به صالح یزدی دربارهٔ ملک‌الشعرا بهار » منظومه‌ها » چهار خطابه » خطابهٔ دوم:

سلام

اینجا دارای اختیار شاعری ابدال هستش و باید به شکل مفعولن مفتعلن فاعلن خونده بشه

سفید در ‫۱۶ روز قبل، پنجشنبه ۱۴ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۲۲:۵۹ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۰۹:

 

پرده بردار که بیگانه خود این روی نبیند

تو بزرگی و در آیینه کوچک ننمایی...

 

 

از بیت‌های مورد علاقه‌ام...

 

سفید در ‫۱۶ روز قبل، پنجشنبه ۱۴ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۲۱:۰۸ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۰۹:

 

عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی

 

 

درس اخلاقی مهم

 

 

سفید در ‫۱۶ روز قبل، پنجشنبه ۱۴ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۲۱:۰۴ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۴۷:

 

جانم دریغ نیست ولیکن دل ضعیف 

صندوق سر توست نخواهم که بشکنند...

 

 

تور … در ‫۱۶ روز قبل، پنجشنبه ۱۴ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۲۰:۲۷ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۷:

درود

بیت هشتم بجای کلمه جوهری، گوهری صحیح نیست؟؟

تور … در ‫۱۶ روز قبل، پنجشنبه ۱۴ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۲۰:۲۵ در پاسخ به ایمان دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۷:

بنظر من شاعر میگه با ساده دلی و زلالی تمام عاشق شدم و دل دادم اما نمیدونستم که توی این دوره زمونه، یک به اصطلاح بچه زرنگ شیوه ی دلبری از اون معشوق رو بلده

سبحان پناهنده پور در ‫۱۶ روز قبل، پنجشنبه ۱۴ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۱۹:۲۸ در پاسخ به جلال ارغوانی دربارهٔ امامی هروی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۹:

در علم تصحیح وقتی شعری منتسب به دو سخنور باشد و در دیوان هر دو وجود داشته باشد شعر را به شاعری که کمتر معروف است نسبت می دهند.

تهمینه سیمرغ در ‫۱۶ روز قبل، پنجشنبه ۱۴ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۱۹:۱۶ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۹۱۳:

میخواهم یک لحظه به این لحظه بیاندیشم 🤩🥹😍 خدایا شکرت ❤️ 

سید ادیب در ‫۱۶ روز قبل، پنجشنبه ۱۴ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۱۵:۳۱ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۹۲:

آیا از بیت دهم می شود نتیجه گرفت که معشوق سعدی مذکر است ؟

 

جزیره مثنوی در ‫۱۶ روز قبل، پنجشنبه ۱۴ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۱۳:۵۱ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۱۶۵ - سؤال کردن آن کافر از علی کرم الله وجهه کی بر چون منی مظفر شدی شمشیر از دست چون انداختی:

اُمّتِ وَحْدی، یکی و صدهزار

یُحْشَرُ زَیْدُ بنُ عَمْرو بْنِ نُفَیْلٍ أُمَّةً وَحْدَهُ بَیْنِی وَبَیْنَ عِیسَی.

 ترجمه: یکی از یاران پیامبر به نام زید بن عمرو بن نُفیل، که پدرش از حنیفی ها بود و پیش از اسلام درگذشته بود، با افتخار به یاران پیامبر گفت، فقط من از پیروان ابراهیم هستم. یکی از همسران پیامبر -اَسما- گفت: من هم شنیدم که پیامبر فرمود: روز رستاخیز، زید بن عمرو بن نُفَیل، تنها برانگیخته می شود؛ در دوران میان عیسی و من [دوره فَترَت] در دینداری یگانه بود. (منابع: الجامع الکبیر، سیوطی، ج 13 ص 406، و منابع تاریخی متعدد.) توضیح: غزالی درباره معنی «امة» به این سخن پرداخته و آن‌را گواه آورده است: «ششم: گویند "فلانٌ حَسَن الاُمّة"؛ اَیْ: نیکو قامت است. هفتم: مردی منفرد در دین که وی را شریکی نباشد؛ قالَ علیهِ السَلام: "یُبعَثُ زید بن عَمرو بنِ نَفیل اُمّةً وَحدَهُ"، اَیْ: روز قیامت وی را جداگانه برانگیزند، چه او در زمان فَترَت به دینِ حق مُتَمَسِّک بود، بدانچه دین عیسی را تغییر و تحریف کرده بودند [نگرویده بود]؛ و پیغامبر ما- علیه السلام- هنوز مبعوث نشده بود. (احیا علوم الدین، ج 1، ص 633. این نقل از ترجمه احیا است، که با متن عربی آن تفاوت هایی دارد و مترجم کتاب احیاء، توضیحاتی را افزوده است.) (به نقل از: مثنوی معنوی، جزیره مثنوی هماوندی نسخه قونیه و نیکلسون، ص 1312) 

کیوان حسابی در ‫۱۶ روز قبل، پنجشنبه ۱۴ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۱۱:۵۴ در پاسخ به ایرانی دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۴۸:

سلام،

من نسخه ای قدیمی از دیوان شمس دارم که این غزل (و همچنین چند غزل دیگر) در آن آمده است و در نسخه جناب فروزان فر نیست. 

برمک در ‫۱۶ روز قبل، پنجشنبه ۱۴ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۰۶:۲۶ دربارهٔ بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۴۴۲:

 

 نمیدانم کجا رفتند گلچینان دیدارت

هم از خورشید می‌باید سراغ سایه پرسیدن