امیرحسین آریا در ‫۲ سال و ۶ ماه قبل، جمعه ۴ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۱۰:۱۳ دربارهٔ سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸:

عقل بهتر می نهد از کاینات

عارفان گویند مستی خوشتر است

 

نهادن : ذخیره کردن ، بهره بردن

واقعا گاهی از معانیِ عارف در دیدگاهِ استاد فقط باید سکوت کرد

امیرحسین آریا در ‫۲ سال و ۶ ماه قبل، جمعه ۴ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۰۹:۳۴ در پاسخ به مهریار mohsen.298@gmail.com دربارهٔ سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷:

مهریار عزیز

خوانش شعر از لحاظِ وزن با " وَگَر " صحیح تر است

لاکن که در صورت خوانش به شکل " و اگر " ، حرفِ واو به صورت رابطِ اضافه خوانده می شود ( در معنا تغییری حاصل نمی شود و فقط وزن کمی آسیب میبیند )

پیروز باشید

فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) در ‫۲ سال و ۶ ماه قبل، جمعه ۴ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۰۸:۲۵ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب پنجم در رضا » بخش ۲ - حکایت:

سلام 

این بخش دوم, در ادامه یِ بخش اول در جواب آن پراکنده گویِ خبیث است که سعدی اذعان دارد که می تواند همچون حکیم توس, فردوسی,  شعر حماسی بگوید ولی  هدف از سرودن بوستان پند است نه رزم و جنگ!

 زره پوش را چون تبرزین زدی

 گذر کردی از مرد و بر زین زدی

انصافا ابیات این بخش شاهنامه ای است البته اگر از کلماتِ عربی آن صرفنظر کنید.

arya Fallah در ‫۲ سال و ۶ ماه قبل، جمعه ۴ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۰۶:۴۷ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۹۷:

عالی است

عبدالسلام ملاح نسب در ‫۲ سال و ۶ ماه قبل، جمعه ۴ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۰۴:۵۶ در پاسخ به علی رشیدپور دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۱۹۷:

مخاطب چو چراغ خود برافروز انسان مرددی هست که متمایل به انجام تغییری هست که اون فرد تشویق میشه 

و مخاطب با یک گل بهار نمیشه فرد منزوی هست که کنار نشسته تا بقیه همه چیز رو به تنهایی درست کنن و میگه با تک چراغ اون دنیا روشن نمیشه

 

 

 

مسعود زمانی در ‫۲ سال و ۶ ماه قبل، جمعه ۴ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۰۴:۲۴ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۵۷:

حمید رضا خان شما که میفرمایید من مطالعاتم را افزایش بدم قطعاً این بیت که بنده متوجه نبود آن میشوم از مطالعه نشاءت میگیره ؛ در همون نسخه هایی که شما عکس آنرا گذاشته اید هم موجود هست و شما وقتی میبینید که یک بیت آنهم به این مهمی حذف شده است میبایست تحقیق و اصلاح گنجور نمایید؛ زیرا خیلی از ابیات با یک کلمه محتواش کاملا تغییر میکنه مثلا پدرم روضه رضوان به دو گندم بفروخت ؛ نا خلف باشم اگر من به جویی نفروشم ؛ که در خیلی جاها دیده شده مصرع دوم نوشته شده من چرا ملک جهان را به جویی نفروشم !! ایشون داره راجع به روضه رضوان صحبت میکنه نه ملک جهان و شما میدونید که حافظ به هیچ عنوان آدم مذهبی نبوده و با ایهام زبان فارسی رندی میکرده؛ و اینها شعر نیستند بلکه فلسفه به زبان شعر هستند بیکار نبودن که راجع زلف و چشم یار بشینن شعر بگن بلکه بخاطر تدابیر شدید مذهبی که گریبان منصور و خیلی ها را گرفت  بصورتی فلسفه را بیان میکردند را که گیر نیوفتند در هر صورت من از همه دوستان بابت رنجششان عذر خواهی میکنم ؛

ابوتراب. عبودی در ‫۲ سال و ۶ ماه قبل، جمعه ۴ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۰۳:۳۶ دربارهٔ عراقی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۹۵:

باسلام محضر شما فرهیختگان واستادان ارجمند

حاشیه بر بیت آخر  مصراع اول

دردیرمی زدم من که یکی ز در درآمد.

صحیح نیست،  اینک ازشما عزیزان فرهنگ دوست ونخبه خواهش میکنم به تضمین غزل جناب فخرالدن عراقی،،ره،،  درقالب مخمس سروده  حقیر، ،ازدیوان ژاله برگلبرگ دیوان ابوتراب عبودی چاپ دوم.  

به تضمین بیت آخر،،در دیر می زدم من.

توجه بفرمایید.

غم دل فرو نشاندم،چو مُحاق آخرآمد

به دلم نـوید دادم چو هلال مَـه برآمد

زصبا شنو (عبودی) که شمیم دلبـرآمد

»در دیر می زدم من، که ز در ندا برآمد

که:درآ،درآ،عراقی،که توخاص ازآن مایی

با احترام،ابوتراب عبودی

سفید در ‫۲ سال و ۶ ماه قبل، جمعه ۴ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۰۲:۲۰ دربارهٔ کلیم » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۰۴:

 

کام دنیا چیست کز ناکامی‌اش باشد هراس...

 

 

+کی بفریبد شها دولت فانی مرا...

 

سفید در ‫۲ سال و ۶ ماه قبل، جمعه ۴ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۰۲:۱۳ دربارهٔ کلیم » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۰۲:

 

ز انقلاب زمان در پناه جهل گریز

که آنچه مانده به یک حال، عیش نادان است...

 

سفید در ‫۲ سال و ۶ ماه قبل، جمعه ۴ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۰۲:۰۸ دربارهٔ کلیم » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۰۰:

 

درد را در خور طاقت بدهند...

 

سفید در ‫۲ سال و ۶ ماه قبل، جمعه ۴ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۰۲:۰۵ دربارهٔ کلیم » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۹:

 

ز اختر طالع که مهر او همه کین است

خیر ندیدیم اگر چه خیر درین است!!

 

صورت حال مرا چو روی نکویان

زلف پریشانی از یسار و یمین است!...

 

سفید در ‫۲ سال و ۶ ماه قبل، جمعه ۴ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۰۲:۰۰ دربارهٔ کلیم » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۶:

 

چمن ز سردی ایام برگ و بار گذاشت

خوش آنکه عاریتی را به اختیار گذاشت...

 

 

سفید در ‫۲ سال و ۶ ماه قبل، جمعه ۴ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۰۱:۵۳ دربارهٔ کلیم » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۳:

 

بحریست زندگی که نهنگش حوادث است

تن کشتی است و مرگ به ساحل رسیدن است...

 

بسیار زیبا...

 

سفید در ‫۲ سال و ۶ ماه قبل، جمعه ۴ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۰۱:۵۲ دربارهٔ کلیم » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۳:

 

آزادگی ز منت احسان رمیدن است

قطع امید دست طلب را بریدن است...

 

سفید در ‫۲ سال و ۶ ماه قبل، جمعه ۴ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۰۱:۴۸ دربارهٔ کلیم » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۲:

 

پیوسته دل ز قطع امید آرمیده است...

 

سفید در ‫۲ سال و ۶ ماه قبل، جمعه ۴ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۰۱:۴۲ دربارهٔ کلیم » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۱:

 

بی دیده راه گر نتوان رفت پس چرا

چشم از جهان چو بستی از او می توان گذشت...

 

 وای...

 

سفید در ‫۲ سال و ۶ ماه قبل، جمعه ۴ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۰۱:۴۰ دربارهٔ کلیم » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۱:

 

طبعی به هم رسان که بسازی به عالمی

یا همتی که از سر عالم توان گذشت...

 

سفید در ‫۲ سال و ۶ ماه قبل، جمعه ۴ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۰۱:۳۹ دربارهٔ کلیم » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۱:

 

شاهکار...

بی نهایت زیبا... بی نهایت... خدایش رحمت کناد...

 

یوسف شیردلپور در ‫۲ سال و ۷ ماه قبل، جمعه ۴ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۰۰:۴۳ در پاسخ به بی لب دربارهٔ شهریار » گزیدهٔ غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۶ - وحشی شکار:

جناب بی لب واقعان هم خیلی خیلی این اجرای استاد شجریان زیباست همین الان که این متن را مینوسم هم این اثرناب رادارم گوش میدم دریک روستای دردل جنگلهای هیرکانی شمال ویک کلبه چوبی تک تنها ولی نه تنها من و خدا ویک دنیا صفا خاطره، ضمنآ این شعر زیبای شهریاز را زنده یاد بانو هایده هم به همین سبک اجرا کرده اند که هردو عزیز هنرمند هم عالی اجراکرده اند روح هردوبزرگوار واستادان بدیعی وفرهنگ شریف  و ملک شاد

درود برشما دوست عزیز گنجوری

  

سعید در ‫۲ سال و ۷ ماه قبل، پنجشنبه ۳ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۲۲:۴۳ دربارهٔ سلیم تهرانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۵۱۷:

سلیم تهرانی از شاعران طراز اول سبک هندی محسوب می‌شود که شاید  بیش از هر شاعر دیگری از اصطلاحات عامیانه در شعرش استفاده کرده است که دلیل آن هم حضور مستمر او همراه با عامۀ مردم در قهوه‌خانه‌ها ( که مرکز تجمع شاعران و برگزاری محافل ادبی در عهد صفوی است) بوده‌ باشد

کم لطفیِ پادشاهان سلسله صفوی به شاعرانِ درباری و مداح سبب گرایش این شاعران به حضور در جمع مردم و رونق شدید ادبیات و مخصوصا شعر و شاعری در میان عامۀ مردم شد و همین موضوع باعث راه یافتن اصطلاحات عامیانۀ در زبان شعر شد که قبلاً کمتر مجال ورود به آن را داشت.

در این میان اما سلیم از دیگر شاعران سبک هندی گام را فراتر گذاشته است و با تتبعی در دیوان او می‌توان به علاقه بیش از حد سلیم به استفاده از اصلاحات عامیانه در غزلیاتش پی برد که همین مسئله موجب نمکین شدن اشعار او شده است 

ابیات زیادی از سلیم به ضرب المثل تبدیل شده است از جمله این بیت:

صورت نبست در دل ما کینۀ کسی

آیینه هر چه دید فراموش می‌کند