رشکم ز گفتگوی تو خاموش می کند
نامت نمی برم که دلم گوش می کند
آیینه را وصال تو خوش روی داده است
عشرت همیشه رند نمدپوش می کند
بال هما به شهپر مصرع نمی رسد
دولت ازان طلب که سخن گوش می کند
صورت نبست در دل ما کینه ی کسی
آیینه هرچه دید، فراموش می کند
خواهد سلیم چید گلی از وصال او
خمیازه سخت خدمت آغوش می کند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساسات عمیق عاشقانه و اندوه ناشی از دوری معشوق است. شاعر به عشق و زیبایی‌های وصال معشوق اشاره می‌کند و بیان می‌کند که در گفت‌وگو با او خاموش می‌شود و دلش را نسبت به نامش محافظت می‌کند. همچنین، شاعر به تأثیر زیبایی معشوق بر زندگی‌اش و دشواری‌های رسیدن به آن اشاره کرده و نشان می‌دهد که هر آنچه در آینه دیده، به فراموشی می‌سپارد. در نهایت، او آرزوی وصال دارد و از این میل شدید به عشق و خدمت به معشوق صحبت می‌کند.
هوش مصنوعی: وقتی با تو صحبت می‌کنم، حسادت به من اجازه نمی‌دهد که نامت را ببرم، زیرا دلم بی‌اختیار به شنیدن می‌نشیند.
هوش مصنوعی: آیینه به خاطر وصالت، زیبایی را تجربه کرده و همیشه آن رند خوش‌سیمای مَندیل‌پوش، شادی و خوشی را به نمایش می‌گذارد.
هوش مصنوعی: هر که به سخن گوش می‌سپرد و با شوق و دقت به پیام‌ها و گفتارها توجه می‌کند، به جایگاه و موفقیت‌های بیشتری خواهد رسید. در واقع، دستیابی به سعادت و موفقیت نیازمند توجه و درک درست از کلمات و مفاهیم است.
هوش مصنوعی: اگر در دل ما کینه‌ای وجود نداشته باشد، مانند آینه‌ای می‌مانیم که هر چه را می‌بیند فراموش می‌کند.
هوش مصنوعی: خواهد سلیم از عشق او گلی بچیند، در حالی که به شدت در آغوشش خمیازه می‌کشد و در خدمت اوست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.