جلال ارغوانی در ‫۵ ماه قبل، دوشنبه ۵ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۰۰:۲۴ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۷۴:

چه شیرین است کلام ناب سعدی

که هرغم را زدلها می زداید

جلال ارغوانی در ‫۵ ماه قبل، دوشنبه ۵ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۰۰:۱۹ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۷۳:

همچو سعدی به سخن گفتن شیرین روان

چرخ بسیار   بچرخید وبگردید وندید

جلال ارغوانی در ‫۵ ماه قبل، دوشنبه ۵ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۰۰:۱۳ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۷۲:

باغ دنیا خاری اندر چشم مردم می شود

باغ سعدی را ببین چشمت منور می شود  

جلال ارغوانی در ‫۵ ماه قبل، یکشنبه ۴ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۲۳:۵۷ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۷۱:

 

بگرفت گفته سعدی دل وجهان

مانند او به جهان کی یکی شود

جلال ارغوانی در ‫۵ ماه قبل، یکشنبه ۴ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۲۳:۵۳ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۷۰:

دل خوش جهان نشسته چو سعدی سخنورست

یارا مخواه چشم ودلش غرق خون شود

جلال ارغوانی در ‫۵ ماه قبل، یکشنبه ۴ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۲۳:۴۴ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۸۳:

زنده شود جهانی از گفته توسعدی

زیرا که آب حیوان از آن قلم برآید

جلال ارغوانی در ‫۵ ماه قبل، یکشنبه ۴ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۲۳:۳۸ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۸۲:

سعدی بگشت معنی باغ ومل وبهاروگل

تکرار بی خوداست هر چه دگر روزگار آید

 

جلال ارغوانی در ‫۵ ماه قبل، یکشنبه ۴ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۲۳:۳۰ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۸۱:

نظر نکرد به چشم تر وشعر تر سعدی

سر جهان ،فکن سر ،که تادر نظر آید

 

جلال ارغوانی در ‫۵ ماه قبل، یکشنبه ۴ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۲۳:۲۴ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۸۰:

چه جای نغمه بلبل و جلوه قمر باشد

سعدی اگر سخنی ونگار چهره بنماید 

شایان شرقی در ‫۵ ماه قبل، یکشنبه ۴ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۲۳:۲۰ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۴:

در دستنویس شماره ۶۰۶۹ کتابخانه دانشگاه تهران، این رباعی به خیام منسوب شده است . ولیکن از قرائن غلط می‌نماید . 

جلال ارغوانی در ‫۵ ماه قبل، یکشنبه ۴ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۲۳:۱۸ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۷۹:

سعدی  بگو زشعرت ودهان شیرینش

به کام تلخ مردمان چنین شکر شاید

همایون در ‫۵ ماه قبل، یکشنبه ۴ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۲۳:۱۵ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۸۲:

فرهنگ و عرفان و راهی که با شمس و جلال ساخته میشود چون دو چوبه نردبانی میشود که پله ها میتوان بر آن ساخت و بالا رفت بر خلاف مذهب و دین که جلوی هر پیش روی را می‌گیرد و چوب تکفیر و چوب ارتداد و چوب های فراوان دیگر را جدا جدا میخواهد تا بر سر هرکه از دل می‌گوید هر چه بادل است و بیدل بکوبد 

جلال ارغوانی در ‫۵ ماه قبل، یکشنبه ۴ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۲۳:۱۱ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۷۷:

همه آفاق گرفته سخن نیک تو سعدی

دگر ایام نبید که دگر چون تو برآید

یار سیستانی در ‫۵ ماه قبل، یکشنبه ۴ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۲۱:۴۵ در پاسخ به پوريا دربارهٔ وحشی بافقی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۳۷۰:

نمی‌توان با قطعیت در مورد زمینی یا آسمانی بودن معشوق در این شعر نظر داد

وحشی شاعر ِ سبک ِ واسوخت است و البته که این شعر متمایل به سبک عراقی است

فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) در ‫۵ ماه قبل، یکشنبه ۴ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۱۹:۲۳ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » پادشاهی بهرام گور » بخش ۱۹:

بره‌ کشتی و خورد و رفت این سوار

تو شو خر به انبوهی اندر گذار

 

اهالی گنجور لطفا مانای مصرع دوم.

سپاسگزارم 

محمدرضا در ‫۵ ماه قبل، یکشنبه ۴ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۱۹:۰۹ در پاسخ به Parsa Akbari دربارهٔ سیف فرغانی » دیوان اشعار » قصاید و قطعات » شمارهٔ ۲۳:

سلام، انشاءالله نه 

محمد رضا در ‫۵ ماه قبل، یکشنبه ۴ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۱۸:۵۳ دربارهٔ صفی علیشاه » بحرالحقایق » بخش ۹۳ - خلق جدید:

برای درک خلق جدید بیاید با هم چند خط از کتاب آفرینش عرفانی نوشته استاد علی اکبر خانجانی رو بخونیم بسم الله الاعرف الخالقین
۱- خداوند خالق را دو خلقت است قدیم و جدید . خلقت قدیم همان خلقت تکوینی و ازلی و ابداعی است از عدم و به آنی از قلمرو لامکانی و بی زمانی . مثل داستان خلقت آدم و سجده ملائک و انکار ابلیس در قرآن کریم . ولی خلقت جدید که مختص انسان است خلقت عرفانی است که واقعه بازیافت وجود است و جریان به خودآئی انسان است که از نزدیکی آدمی به درخت ممنوعه در بهشت آغاز می شود و آن آغاز نبوت است که با خبر شدن انسان از خویشتن است که شروع به خودآئی میباشد و فراق و رنج و تنهایی.
۲ـ خلقت جدید که به زعم قرآن کریم مورد انکار و شک اکثر مردمان است عرصه خلاق شدن اسمای الهی از ذات انسان است که در خلقت ازلی در او نهاده شده بود. پس . خلقت جدید به معنای پیدایش خالق از مخلوق است از طریق ظهور و بروز اسمای الهی از وجود آدمی در عالم خاک و این همان مقصود خداوند از خلقت جهان است که دوست می داشت که خود را معرفی کند و این عرفات از آخرین و کاملترین مخلوقش یعنی آدمی رخ می نماید.
۳- این خلقت جدید یا عرفانی با شهادت و یاری خود انسان ممکن میشود که انسان را شاهد بر خلقش قرار داده است و در این شهادت یاری او را میخواهد و این واقعه دوستی (ولایت ) بین انسان و خداوند است و حاصل این شهادت و نصرت همان اولیای الهی در تاریخ جهان هستند که محل ظهور اسمای الهی می باشند در درجات تجلی و کمال و این همان چیزی است که عرفان اسلامی نامیده می شود که مقصود خداوند از خلقت و دین اوست. 

 

فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) در ‫۵ ماه قبل، یکشنبه ۴ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۱۸:۱۶ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » پادشاهی بهرام گور » بخش ۱۸:

و همچنین این چند بیت زیر زمان خداحافظی و کنایه انداختن بهرام گور به بازرگان, لطفا مانا کنید.

به بازارگان گفت چندین مکوش

از افزونی این مرد ارزان فروش

 

به دانگی مرا دوش بفروختی

همی چشم شاگرد را دوختی

 

که مرغی خریدی فزون از بها

نهادی مرا در دم اژدها

فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) در ‫۵ ماه قبل، یکشنبه ۴ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۱۸:۰۶ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » پادشاهی بهرام گور » بخش ۱۸:

گنجوریان

لطفا معنی این ابیات که بازرگان از شاگردش گلایه می کند را بیان کنید.

همی گفت پرمایه بازارگان

به شاگرد کای مرد ناکاردان

 

مران مرغ کارزش نبد یک درم

خریدی به افزون و کردی ستم

 

گر ارزان خریدی ابا این سوار

نبودی مرا تیره شب کارزار

 

خریدی مر او را به دانگی پنیر

بدی با من امروز چون آب و شیر

احمد رحمت‌بر در ‫۵ ماه قبل، یکشنبه ۴ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۱۷:۰۰ دربارهٔ صائب » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۳۱۵:

در کتاب قصه‌های مجید جلد دوم، نوشته هوشنگ مرادی کرمانی، در قسمت سفر اصفهان، این بیت به این صورت توسط راننده کامیون خوانده میشود:

نعمت روی زمین قسمت پررویان است

خون دل میخورد آن کس که حیایی دارد