شیدا آدمیت
تاریخ پیوستن: ۱۰م فروردین ۱۴۰۴
یک بنده خدا
اضطرابم زیر تیغش نی ز بیم کشتن است
شوق تیغ اوست تاب از جان بسمل میبرد
آمار مشارکتها: | |
---|---|
حاشیهها: |
۴ |
ویرایشهای تأیید شده: |
۴ |
ویرایشهای بخشهای تأیید شده: |
۱ |
نکات پیشنهادی دربارهٔ چهرهٔ سخنوان: |
۱ |
تصاویر چهرهٔ پیشنهادی: |
۱۷ |
شیدا آدمیت در ۱ ماه قبل، یکشنبه ۴ خرداد ۱۴۰۴، ساعت ۲۱:۴۱ دربارهٔ نظامی » خمسه » هفت پیکر » بخش ۳۲ - نشستن بهرام روز آدینه در گنبد سپید و افسانه گفتن دختر پادشاه اقلیم هفتم:
در اینجا منظور از مقرنس بید، آسمان سبز رنگ است
شیدا آدمیت در ۳ ماه قبل، سهشنبه ۱۲ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۱۶:۵۰ در پاسخ به رضا از کرمان دربارهٔ حافظ » ساقی نامه:
ممنون
ببخشید من در مورد سه تار اشتباه گفتم
کلا ساز هایی که به آن ها سیم اضافه شده اینها هستند:
کمانچه ابتدا دارای ۳ سیم بود ولی پس از ورود ویلن به ایران به تقلید از ویلن یک سیم به آن اضافه شد
سه تار دارای ۳ سیم بود که سیم چهارم را مشتاق علیشاه به آن اضافه کرد.
تار در ابتدا دارای ۵ سیم بود که سیم ششم را غلام حسین درویش خان (با الهام از سیم چهارم سه تار ) به آن اضافه کرد.
تنبور دارای ۲ سیم بود ولی یک سیم دیگر به آن اضافه شد (زمانش را نمی دانم)
در ضمن همانطور که خودتون گفتید مشتاق علیشاه در زمان زندیه بوده و زمان وفات ایشان ۱۲۰۶ هجری قمری بوده ولی وفات حافظ در سال ۷۹۲ بوده
پس به احتمال زیاد یا منظور حافظ ساز تنبور بوده(چون ساز دو تا بیشتر در ناحیه خراسان بوده و در فارس رواج نداشته است) یا منظور ایشان نحوه نواختن بوده که احتمال دومی بیشتر است (البته سازی به نام دو نی هم وجود داشته ولی بیشتر در منطقه کردستان رایج بوده)
بازم در مورد سه تار ببخشید که اطلاعات اشتباه دادم
اگر چیز دیگری را هم اشتباه گفتم اصلاح بفرمایید
با تشکر
شیدا آدمیت در ۳ ماه قبل، یکشنبه ۱۰ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۰۱:۰۴ در پاسخ به عليرضا دربارهٔ حافظ » ساقی نامه:
ساز تار در ابتدا 5 سیم و سه تار 3 سیم داشته است.
در زمان درویش خان ، ایشون یک سیم به این دو ساز اضفه می کنند که واخوم نام داره.
در مورد ساز های دوتار و تنبور هم چون اطلاعاتی ندارم حرفی نمیزنم.
شیدا آدمیت در ۱ ماه قبل، دوشنبه ۱۹ خرداد ۱۴۰۴، ساعت ۲۳:۱۸ دربارهٔ رشحه » شمارهٔ ۱۶ - در مدح ضیاءالسلطنه: