فهرست شعرها به ترتیب آخر حرف قافیه گردآوری شده است. برای پیدا کردن یک شعر کافی است حرف آخر قافیه آن را در نظر بگیرید تا بتوانید آن را پیدا کنید.
مثلا برای پیدا کردن شعری که مصرع «منم که کرد فلک کشت زندگیم حصاد» مصرع اول یکی از بیتهای آن است باید شعرهایی را نگاه کنید که آخر حرف قافیه آنها «د» است.
حرف آخر قافیه
شماره ۱ - و له فی القصاید: دریغا که با خود ندیدم مصاحب
شماره ۲ - در مدح امام امیر المؤمنین علی بن ابطالب علیه السلام: ای سوده بر در تو جبین مه، سر آفتاب؛
شماره ۳ - در مدح بطلمیوس زمان میرزا محمد نصیر طبیب: ای داده نخل قد تو بر، ماه و آفتاب
شماره ۴ - هو القصیده در مدح محمد زمان خان بیگدلی: گفتا سحر غلام که: زین کرده یار اسب
شماره ۵ - و له قصیده در مدح میرزا عبدالوهاب: دگر صبح است و بلبل نغمه خوان است
شماره ۶ - هو القصیده در مدح علی بن ابی طالب علیه السلام: از دست من کشید گه عهد یار دست
شماره ۷ - در شمه‌ای از حال خود و تأسف خرابی خانه و منقبت کاظمین علیهما السلام فرماید: منم که کرد فلک کشت زندگیم حصاد
شماره ۸: نخست آینه‌ای بهر دیدن خود خواست
شماره ۹ - قصیده در مدح سید احمد: الا ای معنبر شمال مورد
شماره ۱۰ - در مدح سلطان ایران کریم خان زند و ذم حاکم اصفهان: ای سرو گل اندام من، ای نخل برومند؛
شماره ۱۱ - قصیده در مدح پادشاه و ذم حاج آقا محمد: ای که چون از داد تیغت خون کند
شماره ۱۲ - قصیده در مدح علی بن موسی الرضا (ع): ای باد شمالت چو گل آورده ببر بر
شماره ۱۳ - در مدح ابوالفتح خان زند ابن کریمخان وکیل: ببین ز لعل خود و، جزع من روان گوهر!
شماره ۱۴ - ای جسم تو، جان آفرینش: ای جسم تو، جان آفرینش؛
شماره ۱۵ - هو القصیده در مدح میرزا احمد: شد مه روزه و، خلقی چو هلال؛
شماره ۱۶ - در مدح اسماعیل شاه خلیفه سلطانی: دوشم، از خواب بود چشم کحیل؛
شماره ۱۷ - در مدح صباحی: چون انجمن سپهر از انجم
شماره ۱۸ - در مدح حضرت صاحب الامر (ع): دمید از شاخ زرین گل، چکیدش سیمگون شبنم؛
شماره ۱۹ - قصیده در مدح میرزا نصیر طبیب: من کیستم، آن درد کش صاف ضمیرم؛
شماره ۲۰ - وله قصیده: خوانده بر خوان فلکم، هان چکنم؟!
شماره ۲۱ - غزل: جان ز من خواسته جانان چکنم؟!
شماره ۲۲ - قصیده در مدح میرزا جعفر وزیر: ایا نسیم صبا، کت مبارک است قدوم
شماره ۲۳ - در تهنیت فرزندان فرماید: صباح عید صبوحی طلب، صحیح و سقیم
شماره ۲۴ - در مدح مسیح عهد و بطلمیوس عصر اقلیدس دوران میرزا محمد نصیر طبیب فرموده: فرود آمد چو شاه اختران، زین نیلگون توسن
شماره ۲۵ - وله قصیده: شاها ز کاسه ی سر دشمن، شراب خواه؛
شماره ۲۶ - قصیده در مدح شاه غریب: پیش که شاه اختران، تیغ کشد به لشکری؛
شماره ۲۷ - قصیده در تعریف میرزا نصیر طبیب اصفهانی: از صفاهان، بوی جان آید همی؛
شماره ۲۸ - قصیده در تعریف احمدخان خویی دنبلی - ماده تاریخ ۱۱۹۱ ه.ق: چو مهر باختری، همچو ماه کنعانی
شماره ۲۹ - و له طاب ثراه: ای تو ثانی مه کنعانی