فریبا اسدپور در ۵ ماه قبل، جمعه ۱۵ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۱۳:۳۰ دربارهٔ فرخی سیستانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۱:
احساس میکنم خط منظورش خط چشم هست. که باعث زیباتر شدن چهره معشوق شده
گلناز پورجعفری در ۵ ماه قبل، جمعه ۱۵ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۱۳:۲۱ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۶۵:
بیت پایانی:
بدان و آگاه باش که او همه را از این مِی می نوشاند و دوباره می نوشاند و بیشتر می نوشاند. چهار مرتبه آمدن "بچشاند" در مصرع دوم به این معناست که نوشاندن که در اینجا فهماندن معنا می دهد به توان رسیده (به زبان ریاضی) یعنی اول میفهماند، بعد به این فهم عمق می دهد و بعد عمق بیشتر و بیشتر.
در پی هم آمدن کلمات "خاموش" و "بی گفت" به این معناست که او وظیفه ربوبیت و پرورنده بودن خود را خوب می داند و نیاز به گفتن و تکرار ندارد.
شاعر از تکرار در مصرع اول برای انتقال این مفهوم که "نیازی به تکرار نیست" به زیبایی در قالب کلمات هم معنا (یعنی خاموش و بی گفت) بهره برده است.
Jalaladdin Farsi در ۵ ماه قبل، جمعه ۱۵ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۰۹:۴۴ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب اول در عدل و تدبیر و رای » بخش ۱ - سرآغاز:
samar means fasnah or stories and tales told after isha time
رضا از کرمان در ۵ ماه قبل، جمعه ۱۵ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۰۹:۴۰ در پاسخ به جمیله فلاحی دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۱ - سرآغاز:
جمیله خانم گرامی درود بر شما
بنده مفسر حرفه‌ای که شما فرمودید وانتظار دارید، نیستم ولی در پاسخ به شما باید معروض دارم مولانا در اینجا به موضوع نیاز به داشتن قناعت به عنوان یک اصل، برای هر سالک طریق حق اشاره دارد واز یک باور عامیانه به عنوان مثال بهره برده بر اساس باور قدما هر وقت قطره‌ای از باران ماه نیسان در دل صدف قرار گیرد به مروارید تبدیل میگردد( ماه نیسان ماه هفتم سریانی معادل فروردین واردیبهشت که حتی آب باران در این ایام را برای شفا جمع‌آوری و مینوشیدند) که این مطب تولید مروارید را بنده قبلا در حاشیه‌ای بر غزل شماره ۳۹۹۱ صایب تبریزی با مطلع "به صبر مشکل عالم تمام بگشاید///که این کلید به هر قفل راست می آید " با شواهدی از شعر بزرگان مفصل توضیح داده‌ام که خواهشمندم حتما برای باز شدن مطلب مطالعه بفرمایید خلاصه صدف تا زمانی که در دل دریا با وجود قطرات فراوان آب به آن یک قطره باران قناعت نکرد در درونش مروارید وگوهر پدیدار نگشت آدم آزمند وحریص هرگز از مال اندوزی دنیا سیر نمیشود وبا تمام ثروتی که دارد باز به دنبال جمع‌آوری مال ومنال است بقول سعدی:
گفت: «چشمِ تنگِ دنیادوست را
یا قناعت پُر کند یا خاکِ گور»
یعنی آدم حریص تا زمان مرگ باز در حال مال اندوزی است در بیت بعد مولانا میفرماید که آنگاه که عشق در وجود آدمی شعله بگیرد دیگر جایی برای حرص وطمع وجود نخواهد داشت .به دو بیت قبل توجه بفرمایید مولانا شرط دل سپردن سالک به حضرت حق را ،در بریدن دل از تمامی مال ومکنت دنیوی دانسته است .
شاد باشی عزیز
برمک در ۵ ماه قبل، جمعه ۱۵ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۰۴:۰۶ در پاسخ به پیمان قریب دربارهٔ بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۴۴۲:
کوهم و کتل دارم
و نه کوه هم
علیرضا طهرانی در ۵ ماه قبل، جمعه ۱۵ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۰۳:۲۷ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۶۸:
با سلام خدمت دوستان عزیز
بیت پنجم ،در دیوان حافظ که مربوط به سال ۹۲۰ هجری قمری هست و از جمله نسخ قدیمی تر میباشد اگر مشاهده کنید بجای حریف ، فقیه آمده است .
اگر این شراب خام است اگر این فقیه پخته
به هزار بار بهتر ز هزار پخته خامی
البته من فکر میکنم این تغییرات سهوی هم نباشد .
یا شاید شاعر هر دو را گفته باشد و در جاهای مختلف بر حسب اقتضا بکار برده باشد .
الله اعلم
سفید در ۵ ماه قبل، جمعه ۱۵ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۰۰:۵۷ دربارهٔ سنایی » حدیقة الحقیقه و شریعة الطریقه » الباب الاوّل: در توحید باری تعالی » بخش ۱۷ - التمثیل لقوم ینظرون بعین الاحوال «مُناظِرَة الوَلَدِ مَعَ الوالِد»:
حکمتش مانعست اجابت را...
سفید در ۵ ماه قبل، جمعه ۱۵ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۰۰:۵۵ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۰۹:
سعدی آن نیست که هرگز ز کمندت بگریزد
که بدانست که در بند تو خوشتر که رهایی...
سفید در ۵ ماه قبل، جمعه ۱۵ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۰۰:۵۳ دربارهٔ عراقی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۶۶:
جرمم این دان که ز جان دوست‌ترت می‌دارم
از پی دوستی تو به بلا افتادم...
سفید در ۵ ماه قبل، جمعه ۱۵ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۰۰:۵۳ دربارهٔ عراقی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۶۶:
چه گنه کرد دلم کز تو چنین دور افتاد
من چه کردم که ز وصل تو جدا افتادم...
سفید در ۵ ماه قبل، جمعه ۱۵ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۰۰:۵۱ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۰۱:
گمان از تشنگی بردم که دریا تا کمر باشد
چو پایابم برفت اکنون بدانستم که دریایی...
یاسین گرجی در ۵ ماه قبل، جمعه ۱۵ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۰۰:۴۸ در پاسخ به صالح یزدی دربارهٔ ملک‌الشعرا بهار » منظومه‌ها » چهار خطابه » خطابهٔ دوم:
سلام
اینجا دارای اختیار شاعری ابدال هستش و باید به شکل مفعولن مفتعلن فاعلن خونده بشه
سفید در ۵ ماه قبل، پنجشنبه ۱۴ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۲۲:۵۹ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۰۹:
پرده بردار که بیگانه خود این روی نبیند
تو بزرگی و در آیینه کوچک ننمایی...
از بیت‌های مورد علاقه‌ام...
سفید در ۵ ماه قبل، پنجشنبه ۱۴ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۲۱:۰۸ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۰۹:
عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی
درس اخلاقی مهم
سفید در ۵ ماه قبل، پنجشنبه ۱۴ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۲۱:۰۴ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۴۷:
جانم دریغ نیست ولیکن دل ضعیف
صندوق سر توست... نخواهم که بشکنند...
تور … در ۵ ماه قبل، پنجشنبه ۱۴ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۲۰:۲۷ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۷:
درود
بیت هشتم بجای کلمه جوهری، گوهری صحیح نیست؟؟
تور … در ۵ ماه قبل، پنجشنبه ۱۴ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۲۰:۲۵ در پاسخ به ایمان دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۷:
بنظر من شاعر میگه با ساده دلی و زلالی تمام عاشق شدم و دل دادم اما نمیدونستم که توی این دوره زمونه، یک به اصطلاح بچه زرنگ شیوه ی دلبری از اون معشوق رو بلده
سبحان پناهنده پور در ۵ ماه قبل، پنجشنبه ۱۴ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۱۹:۲۸ در پاسخ به جلال ارغوانی دربارهٔ امامی هروی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۹:
در علم تصحیح وقتی شعری منتسب به دو سخنور باشد و در دیوان هر دو وجود داشته باشد شعر را به شاعری که کمتر معروف است نسبت می دهند.
تهمینه سیمرغ در ۵ ماه قبل، پنجشنبه ۱۴ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۱۹:۱۶ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۹۱۳:
میخواهم یک لحظه به این لحظه بیاندیشم 🤩🥹😍 خدایا شکرت ❤️
نیلوفر ... در ۵ ماه قبل، جمعه ۱۵ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۱۶:۳۰ در پاسخ به علی دربارهٔ نظامی » خمسه » لیلی و مجنون » بخش ۱ - به نام ایزد بخشاینده: