حیرت دمیده‌ام گل داغم بهانه‌ای‌ست
طاووسِ جلوه‌زارِ تو، آیینه خانه‌ای‌ست
غفلت‌نوایِ حسرتِ دیدار نیستم
در پردهٔ چکیدنِ اشکم ترانه‌ای‌ست
درد سر تکلف مشاطه بر طرف
موی میان ترک مرا بهله شانه‌ای‌ست
حسرت‌کمینِ وعدهٔ وصلی‌ست حیرتم
چشمِ به‌هم‌نیامده، گوشِ فسانه‌ای‌ست
ضبطِ نفس، نویدِ دلِ جمع می‌دهد
گر فال کوتهی زند این ریشه دانه‌ای‌ست
زین بحر تا گهر نشوی نیست رَستنت
هر قطره را به خویش رسیدن کرانه‌ای‌ست
مخصوص نیست کعبه به تعظیمِ اعتبار
هرجا سری به سجده رسید آستانه‌ای‌ست
آنجا که زه کنند کمان‌های امتیاز
منظورِ این و آن نشدن هم نشانه‌ای‌ست
در یادِ عمرِ رفته دلی شاد می‌کنم
رنگِ پریده را به خیال آشیانه‌ای‌ست
بیدل ز برق وحشت آزادی‌ام مپرس
این شعله را برآمدن از خود زبانه‌ای‌ست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر احساسات عمیق و حیرت خود را نسبت به عشق و زیبایی بیان می‌کند. او به داغی که در دل دارد اشاره می‌کند و طاووس را به عنوان نمادی از جذابیت معشوق خود معرفی می‌کند. شاعر از حسرت دیدار و اشک‌هایش به عنوان ترانه‌ای سخن می‌گوید و به دردهای ناشی از فاصله و تکلف‌های زندگی اشاره می‌کند. او به سرنوشت و وعده وصال می‌اندیشد و می‌گوید که هر جا که به سجده رفته شود، آن مکان مقدس است. در نهایت، شاعر از عمر رفته‌اش یاد می‌کند و به امید دل‌انگیزی می‌نگرد، حتی اگر بر اثر وحشت و آزادی دچار آشفتگی شده باشد. شعر به عمق احساسات انسانی و پیچیدگی‌های عشق و زندگی اشاره دارد.
هوش مصنوعی: من در شگفتی و حیرت غرق شده‌ام، عشق و دلبستگی‌ام به تو همچون گلی داغ و سوزان است. تو با زیبایی‌ات همچون طاووس، آینه‌ای را در دل خانه‌ای که من خلق کرده‌ام، زینت بخشیده‌ای.
هوش مصنوعی: در غفلت و بی‌توجهی، حسرت دیدار تو در من به صدا در نمی‌آید؛ اما در پشت پردهٔ اشک‌هایم، یک آهنگ عاشقانه نهفته است.
هوش مصنوعی: دردسرهای زیبایی و آرایش کردن دیگر برای من اهمیتی ندارد، چرا که زیبایی طبیعی و سادگی موهای من مانند یک شانه است که به آن توجه می‌کنم.
هوش مصنوعی: حسرت به انتظار وصالی است که به آن امید دارم. شگفت‌زده‌ام، در حالی که چشم برهم نمی‌زنم و گوشم در انتظار داستانی دلکش است.
هوش مصنوعی: کنترل نفس شادی و امید را به دل می‌آورد. اگر هم فال بدی بیفتد، این مسأله تنها نشانه‌ای از یک نقطه شروع جدید است.
هوش مصنوعی: تا زمانی که از این دریا به عمق نروی، نمی‌توانی رشد کنی. هر قطره‌ای که به آن برسد، باید به یک کرانه خاص دست پیدا کند.
هوش مصنوعی: کعبه تنها مکان برای احترام و تعظیم نیست؛ هر جایی که انسان سرش را به زمین بگذارد و سجده کند، می‌تواند به عنوان محلی مقدس و مورد احترام در نظر گرفته شود.
هوش مصنوعی: در جایی که تیرهای با نشانه‌گیری، طوری پرتاب می‌شوند که به هدف خاصی نرسند، این خود نشانه‌ای است از این که افراد یا گروه‌ها به طرز متمایزی از یکدیگر جدا شده‌اند و نمی‌توانند به همدیگر نزدیک شوند.
هوش مصنوعی: در اوقات زندگی گذشته، با دل شادمانی می‌کنم و به خیال یک لانه آرام، به چهره‌ای که رنگش پریده است جان تازه‌ای می‌بخشم.
هوش مصنوعی: از وحشت و نگرانیم از آزادی‌ام نپرس، این شعله‌ای که می‌بینی از درون خودم برمی‌خیزد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هر کجا صاحبدلی آزاده و فرزانه ایست
در هوای زلف چون زنجیر او دیوانه ایست
تا نپنداری که آن خال است بر رخسار او
از سویدای دلم بر خرمن مه دانه ایست
آبحیوان پیش لعلش خاکساری بیش نیست
[...]
ای پری غم نیست گر مثل منت دیوانه ایست
هر گلی را بلبلی هر شمع را پروانه ایست
مرغ دل گرد لب و خال می‌گردد بلی
هر کجا مرغیست سرگردان آب و دانه ایست
جان فدای گوشهٔ آن چشم مخمورانه باد
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۳ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.