شمارهٔ ۱ - دیباچه جلالای طباطبایی بر مثنویاتی که کلیم و قدسی در تعریف کشمیر سروده‌اند: به نام پادشاه پادشاهان
شمارهٔ ۲ - حمد و نعت: الهی بلبل این بوستانم
شمارهٔ ۳ - تعریف ملک کشمیر و آب و هوای آن: خوشا کشمیر و خاک پاک کشمیر
شمارهٔ ۴ - تعریف باغ و بهار و سرسبزی کشمیر: چرا افسرده‌ای قدسی و دل‌گیر
شمارهٔ ۵ - مشکلات راه کشمیر و کوه پیرپنجال: به کشمیر اعتقاد ما درست است
شمارهٔ ۶ - بازآمدن به تعریف کشمیر: اگر این است نزهت‌گاه کشمیر
شمارهٔ ۷ - اوصاف دلربایی باغ فرح‌بخش: مرا باغ فرح‌بخش است منظور
شمارهٔ ۸ - تعریف باغ فیض‌بخش: ز باغ فیض‌بخشم دل بود شاد
شمارهٔ ۹ - اوصاف باغ شاهزاده: بود برجی به باغ شاهزاده
شمارهٔ ۱۰ - اوصاف باغ نشاط: دلت را گر هوای انبساط است
شمارهٔ ۱۱ - تعریف باغ جهان‌آرا: ندارد دهر، جای دل فروگیر
شمارهٔ ۱۲ - تعریف باغ صادق‌آباد: صفای بوستان صادق‌آباد
شمارهٔ ۱۳ - در توصیف باغ الهی: بود باغ جنان باغ الهی
شمارهٔ ۱۴ - تعریف نورباغ: بهشت جاودانی نورباغ است
شمارهٔ ۱۵ - در تعریف باغ بحرآرا بر لب دریا: ز دریا باغ بحرآرا نمایان
شمارهٔ ۱۶ - تعربف تالاب صفاپور: بود جام جهان‌بین گرچه پرنور
شمارهٔ ۱۷ - تعریف ورود شاهجهان به کشمیر: کند طاووس کشتی بر هما ناز
شمارهٔ ۱۸ - تعریف چشمه اچول: اگر عمر ابد خواهی در ایام
شمارهٔ ۱۹ - تعریف باغ بیگم‌آباد: چو آمد سوی باغ بیگم‌آباد
شمارهٔ ۲۰ - تعریف باغ آصف‌آباد: چو آمد سوی باغ آصف‌آباد
شمارهٔ ۲۱ - تعریف چشمه ورناک: خَضِر سرچشمه ورناک جوید
شمارهٔ ۲۲ - صدای سروش برای ثناگستری چمن کشمیر: مرا این نغمه مالد دم به دم گوش
شمارهٔ ۲۳ - در تعریف پیرپنجال: در باغ بهشت است این که الحال
شمارهٔ ۲۴ - مدح شاهجهان و پایان کلام: کف قدرت پس از مقصود ایجاد
شمارهٔ ۲۵ - در توصیف باغ جهان‌آرای اکبرآباد: تعالی‌لله ازین باغ دل‌افروز
شمارهٔ ۲۶ - در توصیف شکارگاه شاه جهان در پالم: زهی صیدگاه شهنشاه دین
شمارهٔ ۲۷ - در توصیف جلد کتابی سلطنتی: صدف‌وار این جلد گوهرنگار
شمارهٔ ۲۸ - تعریف تخت سلطنتی و تاریخ ساخت آن: زهی فرخنده تخت پادشاهی
شمارهٔ ۲۹ - وصف خوابگاه شاهی: زهی عالی بنا کز پایداری
شمارهٔ ۳۰ - در وصف ناتوانی و بیماری: مسلمانان فغان زین ناتوانی
شمارهٔ ۳۱ - تعریف توکل و قصه رهزن فقیر شده و حال بت‌پرست تارک دنیا: زنده‌دلی بهر تماشای هند
شمارهٔ ۳۲ - مذمّت مدح خسان و فواید هجو ایشان و مذمّت شعرای طامع و کاذب: دوش به رسواشدن عالمی
شمارهٔ ۳۳ - در شکایت از احوال خود و ستایش عشق: من چه کسم؟ غم‌زده بی‌کسی
شمارهٔ ۳۴ - در مذمّت سخن‌ناشناسان: سهل دان حرف منکران سخن