|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به نقد افرادی می‌پردازد که در برقراری ارتباط و مهرورزی بخیل هستند. شاعر می‌گوید اگرچه ممکن است کسی را مست محبت خود کنی، اما خودت همیشه در دلبستگی و ابراز احساسات کم‌لطفی می‌کنی. او با تشبیه به ابر، به این نکته اشاره می‌کند که منت‌گذاری و دوری از سرمایه‌گذاری عاطفی، باعث می‌شود روشنی و شادی دیگران را به ظلمت بدل کنی. در پایان، شاعر به این نکته اشاره می‌کند که اگر کسی به اندازه‌ای از غم و اندوهی که دارد، اشک بریزد، باید این احساسات را به شیوه‌ای دیگر ابراز کند.
هوش مصنوعی: ای کسی که هرگز نمی‌توانی فردی را در مستی غرق کنی، اگر باده‌ات را در جام او بریزی.
هوش مصنوعی: تو خیلی بخیل هستی و من نمی‌خواهم از این بگویم که به خاطر تو لطفی کرده‌ام.
هوش مصنوعی: اگر تو به جایی بروی، روز را به شب تبدیل می‌کنی و همه جا را تیره و تار می‌کنی.
هوش مصنوعی: اگر احساساتی به تو رو کند و بخواهی گریه کنی، کار دیگری انجام بده و اشک خود را به جای دیگری منتقل کن.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.