|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این بیت شعر به موضوع پسرانی اشاره دارد که هیچ نشانی از پدران خود ندارند. شاعر به این نکته پرداخته است که در دوره‌ای که در آن زندگی می‌کنیم، افراد مختلف نمی‌توانند از دوگانگی و تضادهایی که وجود دارد، فراتر بروند. به‌طور کلی، این شعر به تفاوت‌ها و چالش‌های هویتی در نسل‌ها اشاره دارد و بیان می‌کند که هر نسل به نوعی تحت تاثیر ویژگی‌ها و شرایط گذشته قرار دارد.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که این موضوع یا ایده به خاطر گفته‌های استادان یا معلمان، شب گذشته به ذهن من خطور کرده است.
هوش مصنوعی: هر بچه‌ای که نشانه‌ای از پدرش ندارد، تو حق نداری او را پسر خود بخوانی و او را غریبه بدان.
هوش مصنوعی: با این شعر، نگاهی ژرف و دقیق به مسائل زندگی مطرح شده است و بیانگر این است که درک ما از دنیا و افراد پیرامون‌مان بر اساس چشمی روشن و اندیشه‌ای عمیق شکل می‌گیرد. در حقیقت، هدایت و رهبری ما در زندگی به وسیله‌ی فهم درست مطالعات و تجربیات حاصل می‌شود.
هوش مصنوعی: دوران پر از نیرنگ و دغل است و انسان‌ها قادر نیستند از این دوگانگی و فریبکاری آن عبور کنند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گر او بفگند فر و نام پدر
تو بیگانه خوانش مخوانش پسر
همین شعر » بیت ۲
پسر کو ندارد نشان از پدر
تو بیگانه خوانش مخوانش پسر
که را رودکی گفته باشد مدیح
امام فنون سخن بود ور
دقیقی مدیح آورد نزد او
چو خرما بود برده سوی هَجَر
نبودی جدا یک زمان از پدر
پدر نیز نشگیفتی از پسر
پدید آرد آن سرو بیجاده بر
همی گرد عنبر به بیجاده بر
ز روی و ز بالا و زلف و لبش
خجل شد گل و سرو و مشک و شکر
بت و ماه را نام خوبی مده
[...]
ز شرم گنه آبرویم مبر
چو خاکم ز تقصیر من درگذر
ازین پس پیمبر نباشد دگر
به آخر زمان مهدی آید به در
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.