خواهی که دیده باز کنی بر جمال دوست

بیرون کن از درون دلت هرچه غیر اوست

شد در میانه هستی تو پرده حجاب

ورنه همیشه با تو دلارام روبروست

دریا دلی که جرعه جانش بود محیط

[...]

جهان از پرتو روی تو پیداست

جمالت از همه عالم هویداست

ز مهر روی جان افروز جانان

همه ذرات عالم مست و شیداست

دریغ از چشم بینا تا نبیند

[...]

از آفتاب روی تو عالم پر از ضیاست

هر ذره را ز مهر جمال تو صد صفاست

یکدم نقاب زلف ز رخسار برفکن

با عاشقان نما که جهان از چه رو فناست

از جلوه های عشق پرآوازه شد جهان

[...]

مرادم وصل یار نازنین است

دلم را وایه از جانان همین است

سلاسل را چو زلف یار گفتند

بود در گردن ما گر چنین است

بقصد جان ما آن چشم خونریز

[...]

روز فراق اگر ز قیامت علامت است

روزی که یار روی نماید قیامت است

یکدم لقا ز دولت دنیا مرا به است

دیدن جمال دوست عجایب سعادت است

زاهد بهشت جوید و عاشق لقای یار

[...]

هرکه از سر عشق آگاهست

محرم عاشقان درگاهست

با جمال تو میل حور و بهشت

نکند هر که مرد آگاهست

هرکه در بحر ذات فانی شد

[...]

هرگز نبود حسن ترا مبداء و غایت

نه عشق مرا هست نهایت نه بدایت

بی هادی عشقت بخدا سالک عاشق

هرگز نتواند که رود راه هدایت

زاهد که همه در پی حوری و بهشت است

[...]

ذرات کون پرتو خورشید مطلق است

در بحر عشق جمله جهان همچو زورق است

دارد فراغت از من و مائی و هست و نیست

اندر محیط مستی او هر که مغرق است

زاهد نبرد بهره از ذوق عارفان

[...]

چون کون مکان بتو عیانست

رویت بجهان چرا نهانست

حسن همه دلبران مه رو

از حسن و جمال تو نشانست

چشم تو مدام با حریفان

[...]

بقید زلف تا جانم اسیر است

دلم در دام فتنه پای گیر است

درون پرده ذرات عالم

رخت تابان چو خورشید منیر است

گرفتاران عشقت را فراغت

[...]

آفتاب روی تو تابان شدست

در شعاعش جان و دل حیران شدست

نور مطلق گشت ذرات جهان

تاکه خورشید رخت تابان شدست

جان که در تاب تجلی شد فنا

[...]

ای جمله جهان شیفته حسن و جمالت

جان و دل عشاق اسیر خط و خالت

از بهر تراش دل و دین تاختن آرد

در مملکت جان همه دم خیل خیالت

ما را ز خمار غم هجران خبری نیست

[...]

اسیر عشق تو از هردوکون آزاد است

کسی که با غم تو مونس است دلشاد است

چه منع عاشق دیوانه میکنی زاهد

بعشق دوست ندانم ترا چه واداداست

مکن ملامت عاشق بعشق ورزیدن

[...]

ای آفتاب ذات تو تابنده از صفات

وی پرتو صفات تو روشن زکاینات

اسماست نور و جمله اکوان ظلال او

خورشید نوربخش بود ذات باصفات

شد جلوه گر جمال تو در صورت بتان

[...]

در حسن چون رخت بجهان آفتاب نیست

از انفعال روی تو در ماه تاب نیست

بر عارض تو پرده اگر هست حسن تست

جز جلوه های حسن برویت نقاب نیست

مفتی علوم حال ز قلب سلیم جو

[...]

زمهر روی تو هر ذره ماه تابانست

ز تاب پرتو حسن تو عقل حیرانست

بیابیا که ز درد تو ناتوان گشتم

بجز نظر بجمالت بگو چه درمانست

اگر چه شاهد رویت ز خلق گشت نهان

[...]

امید من به لطف عمیم تو واثق است

برجرم ما چو رحمت عام تو سابق است

در راه عشق رو که صراطی است مستقیم

راهی که ره بدوست برد راه عاشق است

در راه عشق جان و جهان باختم از آن

[...]

در بزم وصل یار مرا گرچه بارنیست

جز جست و جوی او دگرم هیچ کارنیست

دیار در دو کون ندیدیم غیر دوست

زیرا درین دیار کسی غیر یار نیست

گوید خرد که از غم عشقش کنار جو

[...]

مستیم تا ابد شده از بیخودی ز دست

زان باده که داد بما ساقی الست

من مست عشقم از بر ما خیز زاهدا

بد نام می شوی که بما میکنی نشست

هرگز خمار فرقت جانان ندید جان

[...]

دل ز بند غم دمی آزاد نیست

بی غم عشق تو جانم شاد نیست

طاقت تاب غم عشق از کجاست

جان و دل راگر ز توامداد نیست

آنچنانم واله حسن رخت

[...]