ساقی بده می که بود مستیش فنا

تا وارهاندم ز خمار منی و ما

زان باده که چون که بنوشیم جرعه

فارغ کند ز غصه دنیا و دین مرا

از جام عشق جمله جهان مست و بیخودند

[...]

دل بسته بزلف یار بادا

جانم بغمش فگار بادا

هر دل که مقیم کوی او نیست

آواره هر دیار بادا

برجان و دلم ز عشق جانان

[...]

کاشکی رحمی بُدی آن فتنه‌گر عیّار را

تا نکردی پیشه خود این همه آزار را

کی در آرد بار دیگر حسن خوبان در نظر

هرکه روزی دیده باشد آنچنان رخسار را

کفر زلفش عروة الوثقای ایمان من است

[...]

میرسد هر دم بعاشق صد جفا

گوئیا از عشق می بارد بلا

چاره عاشق چه میداند طبیب

درد عشقش هست درد بی دوا

سرفرو نارد بوصلم آن صنم

[...]

چه نسبت است به روی تو ماه تابان را

به پیش مهر توان گفت ذره کیوان را

نظر بدیده ما گر کنی عیان بینی

ز روی صورت و معنی جمال جانان را

هزار خون بیکی غمزه گر بخواهد ریخت

[...]

وقد کنتم و مامعکم من الا کوان ماکانا

تجلیتم لکم فیکم فصرتم فیه اعیانا

فاظهرتم لکم منکم و اخفیتم لکم فینا

سواکم غیر موجود و انتم عین ایانا

و انا انتم فیکم و انتم اننا فینا

[...]

گر وصال دوست خواهی در ره او شو فنا

تا حیات جاودان یابی به جانان در بقا

تا نگردی بیخبر از خود نیابی زوخبر

نیست از هستی بباید بود تا یابی بقا

یار نزدیک و تو دور افتاده از جهل خویش

[...]

ساقی بیا که موسم عیش آمد و طرب

پرکن قدح که میگذرد فرصت عجب

مستم کن آنچنان که ندانم سر از قدم

تا وار هم ز غصه دوران پر تعب

خواهی که حق شناس شوی خویشتن شناس

[...]

من نخواهم شادی و عیش و طرب

درد و سوز عشق خواهم روز و شب

از غم و محنت گریزانند خلق

ما بجان جویای دردش ای عجب

وصل مطلوب آرزوی طالب است

[...]

یارم از خانه برون آمد سرمست و خراب

جام می برکف و می گفت خذوا یا احباب

جام جم کی بنظر آرد و لذات دو کون

هرکه یک جرعه بنوشید از آن باده ناب

هرکه از پرده پندار نیامد بیرون

[...]

ای منکسف ز تاب جمال تو آفتاب

وی ماه رو ز عاشق بیچاره رو متاب

عمری بآرزوی تو گشتیم در بدر

اکنون مران مرا ز درخودبهیچ باب

آئینه خدای دل صاف عارفست

[...]

ایهاالحیران فی وجه الحبیب

رب زدنی حیرة گویا نصیب

جز لقای روی جان افروز دوست

درد ما را نیست درمان ای طبیب

دایما در قصد خون جان ماست

[...]

مائیم ترا همیشه طالب

ای وصل تو منتهی المطالب

مرغوب همه بهشت و حورست

مائیم بروی دوست راغب

در میکده با شراب و شاهد

[...]

ریزد مدام ساقی جانها شراب ناب

در کام جان که مست خرابست در خراب

گوید حریف ماشو و پیوسته باده نوش

نظاره کن جمال دلفروز بی حجاب

نوشیم جامهای پیاپی ز دست دوست

[...]

تا بکی باشد نهان خورشید رویت در حجاب

کاشکی از حسن رخسارت برافتادی نقاب

نور وحدت گر نمود از پرده کثرت جمال

در شب تاریک بینی گشته تابان آفتاب

گر بصورت می نماید موج و دریا غیر هم

[...]

عالم چو سایه، نور رخت هست آفتاب

باشد وجود سایه ز خور زین مرو بتاب

بزدا غبار غیر ز آئینه دلت

تا عکس روی دوست ببینی توبی حجاب

عکس رخش ز آینه کون ظاهرست

[...]

ای در انوار جمالت گشته شیدا شیخ و شاب

ذره وار از مهر رویت عاشقان در اضطراب

همچو شمع از سوز دل گریان همه شب تا بروز

سالها بودم که تا رویش بدیدم بی نقاب

جان دهد دل از برای بوسه لعل لبش

[...]

هر زمان نقشی نماید حسن دوست

هر دو عالم جلوه رخسار اوست

مائی ما شد حجاب راه ما

ور نه دایم یار با ما روبروست

در خمارم ساقیا جامی بیار

[...]

عشق توچاره ساز دل بیقرار ماست

درد و غم تو مرهم جان فگارماست

فقر و فناست شیوه رندان جان فشان

در راه عشق هستی و ناموس عارماست

معشوقه باز و رندم و قلاش و پاکباز

[...]

هرکس که از جفای غم عشق خایفست

با عاشقان بدین و مذهب مخالفست

در موقف محبت و عشق است لایزال

هر دل که او ز رمز فاحببت واقفست

دانی طواف کعبه وصلت که میکند؟

[...]