و کیف اشکر من حبیب مغاضب

وان شکوت لست صدیقا مصاحب

و لم ار عقلا الا اسیر بعشقه

بلی غلبت العشق و العقل هارب

یقولون للمرء عیش بعمره

[...]

چه نان‌ها خوردم از خوان محبت

که شرمم باد از احسان محبت

محبت عشق شد در آخر کار

خرابم کرد طغیان محبت

بگفتا بگذر از جان و دل و دین

[...]

تو را سری در آن موی میان هست

در آن سرت بهر مو یک نشان هست

شبم تار است بی خورشید رویت

اگر صد ماهرو اندر جهان هست

علاج عشق را گفتم کند عقل

[...]

مگر لیلی میان کاروان است

که مجنون در قفای ساربان است

نه تنها من در این وادی اسیرم

که بس کشته در این ریگ روان است

سلیمانی تو و باد است ناقه

[...]

از این آتش که عشقت در من افروخت

سمندر سوختن را از من آموخت

زند هندو از آن خود را بر آتش

که از عکس تو آن آتش برافروخت

بلی این آتش از سودای عشقست

[...]

مرا کان لب شراب سلسبیل است

می خلد ار خورم خونم سبیل است

رطب زان لعل شیرین چاشنی یافت

اگر خرما به بستان بر نخیل است

تو را ای ناخدا یا رب چه نام است

[...]

رسید از عالم غیبم بشارت

که آمد بر سر آن رنج ومرارت

سلیمانرا بگو مشکو بیارا

که آمد از سبا پیک بشارت

تو ایساقی چو معمار وجودی

[...]

مرا جز عشق و سودای تو دین نیست

که در آئین ما دین غیر از این نیست

کمانداری در این لشکر ندیدم

که جان خسته ای را در کمین نیست

کجا یارا که پیش حکم و رایش

[...]

زعمر رفته دارم بس ندامت

بجامی گیرم از ساقی غرامت

مقیم آستان میکشان شو

که دوران را نباشد استقامت

بزن چندان که خواهی شنعت ای غیر

[...]

خطا بر دوست بگرفتی خطا بود

خطا پوشی طریق آشنا بود

خطای ما از آن آهوی چشمت

که باشد ترک واصلش از ختا بود

رضای دشمنان جستی بکینم

[...]

بلا مفتون بالای تو باشد

قمر روی دل آرای تو باشد

اگر سروی رود یا مه بگوید

توان گفتن که همتای تو باشد

گرفتم عکسی از روی تو بگرفت

[...]

دلم جز دوست منظوری ندارد

که سینا جز زحق نوری ندارد

بهشتت را مخوان اوصاف زاهد

که چون غلمان من حوری ندارد

نباشد نام تو گر ذکر صوفی

[...]

زلیلی حسن کس افزون ندارد

خبر زین جلوه جز مجنون ندارد

نوای عشق را تار دگر هست

اگر ساقی می گلگون ندارد

حریفی گر بود مست محبت

[...]

منم بگرفته دل از وصل دلبر

بود بی دلبرم کوهی به دل بر

خلیلا بر تو آذر گشت گلزار

شد آذر مه مرا بیدوست آذر

همی آهم جهد از سینه چون برق

[...]

شب قدر است این یا صبح نوروز

که کوکب سعد گشت و بخت فیروز

نباشد در شب قدر این سعادت

ندارد این صباحت صبح نوروز

بشیر از مصر می‌آرد بشارت

[...]

حذر از تیر آن ترک قزلباش

که چشم مست دارد غمزه جماش

برم یرغو بر سلطان ترکان

که ترکی خون مردم میخورد فاش

بیا و دست رنگین کن بخونم

[...]

حدیثی دیگری کرده مگر گوش

که بلبل عهد گل کرده فراموش

چو بلبل رفت از گلشن بکهسار

توهم ایگل زبلبل رخ فراپوش

مرا تا آتش سوداست بر سر

[...]

چه اختر بود طالع در شب دوش

که با آن ماه رو بودم در آغوش

به ترکستان رویش چی گیسو

فتاده کاروانی دوش بر دوش

مژه از ابروی مشکین کمانش

[...]

شبی کان کودکم آید در آغوش

کنم صبح جوانی را فراموش

غلام لعبت حوری نژادم

که شد غلمان بخلدش حلقه در گوش

اگر نوشم چو خضر آب حیاتش

[...]

زمشکین موی و روی ای لعبت روم

تو چین و روم آوردی در این بوم

وجودت گر نبودی عالم آرا

بعالم بدیکی موجود و معدوم

زتقسیم ازل دل آن دهان برد

[...]