بخش ۱ - باسم الملک الوهاب: ای داده به دل خزینه راز

بخش ۲ - مناجات در حضرت واهب منی و نجات: ای عذر پذیر عذرخواهان

بخش ۳ - نعت خاتم انبیا که لوح محفوظ نگین راستین اوست و کلام الله نقش نگین او زین الله خاتم امورنا بایادیه: شاه رسل و شفیع مرسل

بخش ۴ - در طیران آن سیمرغ قاف قران سوی سواد ما زاغ با طاوس سدره یمد لله ظلها علینا: فرخنده شبی که آن جهان گیر

بخش ۵ - مدح شیخ الطریقه نظام الحق والحقیقة محمدی که عیسی آخر الزمانش فرستادند تا دم جان بخش او: اسلام محمدی را از سر زنده گردانیده و عمر جاوید بخشید متع الله المسلمین به طول بقائه: چون گوهر مدح خواجه سفتم

بخش ۶ - فی المحمده المحمدیه و هو ختم اخلفاء العرب و العجم وارث الخلافه من آدم علاء الدنیا و الدین ناصر امیرالمؤمنین المستنصر برب العالمین المستعم به حبل الله المتین رفع فی الخلافه در جاته و جعل اخلاقه خلفاء الا قالیم فی حیاته: شاهی که به نصرت خدایی

بخش ۷ - در سبب نظم این جواهر و سر رشته دقت را درو کشیدن و در نظر جوهریان مبصر داشتن و قیمت عدل خواستن: چون من بدو نامه زین ورق پیش

بخش ۸ - راه نمودن فرزند قره‌العین عین‌الدین خضر را که از ظلمات دنیا سوی روشنایی گراید رواه الله من عین الحیوة عمره کالخضر بصحه الذات: ای چاره ده‌ ماهه زرگانی

بخش ۹ - حکایت شبانی که از غایت همت‌ تیغ را آیینه وجاهت و قلم را عمده دولت خود ساخت: گویند که در عرب جوانی

بخش ۱۰ - آغاز سلسله جنبانیدن مجنون و لیلی: دندانه گشای قفل این راز

بخش ۱۱ - پرده برداشتن دمهای سرد از روی لیلی و دیدن مادر پژمردگی آن گل و شمه‌ای ازان پرده دریدگی در دماغ پدرش دمیدن و روان کردن پیر آب از دو دیده و لیلی را چون ریحان سفالین در گوشه محنت پای در گل کردن: چون رفت به گوش هر کس این راز

بخش ۱۲ - خراب شدن مجنون به اول دور عشق و از مستی در پایهاء کو افتادن و خبر یافتن پدر وسوی آن بی خبر دویدن و از آب دیده و باد سینه سلسله در پای مجنون کردن و زنجیر کشانش پیش مادر آوردن: چون ماند پری‌وش حصاری

بخش ۱۳ - تنقیه کردن مادر دماغ مجنون را به داروی تلخ نصیحت و از در لفظه و شیرینی زبان مفرح سودای او ساختن: گوینده حکایت آن چنان کرد

بخش ۱۴ - توجه نمودن سید عامریان سوی داروخانه دارالشفاء محنت و اندوه تا طلب شربت وصال خسته کند و تلخ کام بازگشتن: پیر از دل دردمند برخاست

بخش ۱۵ - شمشیر کشیدن نوفل از جهت جفت مجنون و در سواد لیلی کوکبه آراستن و در قتال مردان کوشیدن: خواننده حرف آشنایی

بخش ۱۶ - دراز شدن ظلم گیسوی لیلی بر مجنون و زنده داشتن مجنون شبهای فراق را به خیال لیلی و روشن شدن مهر نوفل در آفاق بر تیرگی روز مجنون و لرزیدن پدر پیر مجنون از دمهای سرد پسر و سوی گرم مهری نوفل گریختن و گرم رویی کردن آن مهربان و گرماگرم شمسه نسبت خود را که در پرده حیا آفتابی بود سایه پرورد با مجنون تاریک اختر قران دادن و محترق شدن ستاره مجنون و پیش از استقامت رجعت کردن: توقیع کش مثال این حرف

بخش ۱۷ - شنیدن لیلی آوازهای دف تزویج مجنون و ازان حرارت سوخته شدن: گوینده این کهن فسانه

بخش ۱۸ - نامه نبشتن لیلی از دودهای دل سوی مجنون و ماجرای دل دزدیده بران آشنا عرضه کردن: آغاز صحیفه معانی

بخش ۱۹ - جواب نبشتن مجنون مرفوع القلم از سیاهی آب ناک دیده جراحت نامه لیلی را و ریشهای سربسته از نوک قلم خاریدن و خون سوخته بر ورق چکانیدن و دهانه جراحت را به کاغذ لیلی بستن: آغاز سخن به نام شاهی

بخش ۲۰ - عزیمت دوستان جانی سوی مجنون و او را از دیو لاخ کوه به افسون در حلقه مردمان در آوردن و سایه گرفتن آواز درختان سایه‌دار و چون باد سوی باغ دویدن و آهنگ مرغان باغ کردن و با بلبل گلبانگ زدن: چون نافه گشاد باد نوروز

بخش ۲۱ - دل دادن مجنون سگی را که در کوی دلدار دیده بود و بازوی خون را طوق گردن او ساختن و تن استخوان شده را گزند دهان و مزد دندان او کردن و به زبان چربش نواختن: یک روز به گاه نیم روزان

بخش ۲۲ - غنودن نرگس لیلی از بیماری و مجنون بی‌خواب را در خواب دیدن و به نفس تند خویش از جای جستن و بیرون پریدن و کمر کوه گرفتن و مجنون را بر تیغ کوه خراشیده و خسته دریافتن و دست سلوت بر خستگی او سودن و مرهم راحت رسانیدن: افسانه سرای شکرین گفت

بخش ۲۳ - بازگشتن کبک خرامان از کوه و شتر پرنده را بر جناح رفتن رشته دراز دادن و کبوتر دیوانه را پر کم گذاشتن: چون بر سر چرخ لاجوردی

بخش ۲۴ - گریستن لیلی در هوای آشنا و موج درونه را بدین غزل آبدار بر روی آب آوردن: بازم غم عشق در سر افتاد

بخش ۲۵ - حاضر شدن مجنون غایب در غیبت لیلی و به حضور خیال از خیال به حضور باز آمدن و سرود حسرت گفتن و دست بر دست زدن: گوینده چنین فگند بنیاد

بخش ۲۶ - آه کردن مجنون از درونه پرسوز و این غزل دود اندود از دودکش دهان بیرون دادن: ما هیچ کسان کوی یاریم

بخش ۲۷ - خرامش کردن سرو لیلی با سرو قدان همسایه سوی بوستان و شناختن آزاده‌ای آن نو بران را و زبان سوسنی کشیدن و غزلی جگر دوز از یک اندازهای مجنون به آواز نرم روان کردن و بر دل لیلی زدن و کاری آمدن و باز جست کردن لیلی طیرگی بلبل خار نشین خود را و آزمودن آن راوی تعطش لیلی را سوی خونابه مجنون و مرگ مجنون به قبله کرم کردن و سوخته شدن لیلی و به گرمی در خانه باز آمدن و به تب اجل گرفتار شدن: گوینده این حدیث زیبا

بخش ۲۸ - صفت برگ ریز و دوا دو باد خزان واز آسیب صدمات حوادث سر نهادن سرو لیلی در خاک و بی بالش ماندن: آمد چو خزان به غارت باغ

بخش ۲۹ - خبر یافتن مجنون دردمند از بیماری لیلی و از حلقه سگان بیابان زنجیر گسستن و به حلقه زدن در لیلی آمدن و از پیش جنازه لیلی را در حلقه رحیل دیدن و نثار شاهانه از دیده ریختن و به موافقت محفه عروس سوی شبستان لحد بر عزم خلوت صحیحه روان شدن: خواننده این خط کهن‌سال

بخش ۳۰ - این مویهای بی‌جان به گیسوی منور مادر مغفوره خویش که تاب الشیب نوری داشت راست افتاد و بدین نالهای سوزان نفس حسن را خاکستر کرده شد و گوهر پاک برادر حسام الدین را که در میان خاک خورد مور چه گشت روشن گردانیده آمد تعمده الله به غفرانه: ماتم کده شد جهان نهان نیست

بخش ۳۱ - در ختم این نامه مسلسل مجنون و لیلی که هر رقمش مقر قلب است و خط کشیدن برونمای حرف گیران که صحیفه مردمان انگشت پنج کنند و چون نامه ایشان کسانی بر پیچند از پیچ پیچ مشتی آتام حسن التفاوت کنند ان شاء الله که کرام الکاتبین این نامه را سیاه نه پیچاند یوم نطوی اسماء کطی السجل للکتب: چون گنج هنر گشاد بختم