شماره ۱ - کتب الی الشهریار السعید عزالدین کردانشاه الهرموزی: شاها سزد که در شکرستان مدح تو - طوطی طبع من شکند هر زمان شکر

شماره ۲ - کتب الی المرتضی الاعظم تاج الدولة و الدین الکاشی لتعویق جایزة: ای که گردون حسود جاه ترا - نه که خور هیچ خواب نیز نداد

شماره ۳ - فی الشکایة من بعض الاکابر: زهی فرشته صفاتی که چرخ ذات ترا - برای تربیت ملک در جهان بگماشت

شماره ۴ - فی الاستعطاف و الشکوی عن تعویق الاحسان: سپهر مهر معالی مه سپهر جلال - زهی ضمیر تو از منهیان عالم غیب

شماره ۵ - و له ایضا: زهی ز شرم عطای تو آب گشته بحار - ز دست حلم تو بر خاک ره نشسته جبال

شماره ۶ - فی طلب الثوب: ای ز ما مستغنی و امثال ما - بر شما احوال ما پوشیده نیست

شماره ۷ - فی صفة صفة الملک الاعظم ابراهیم الابرقوهی: ای صفه کز صفاز خورنق نمونه ئیست - گوئی که جفت طاق سپهر معظمست

شماره ۸ - فی الاستیهاب السرج بعد موهبة الفرس: ایا سپهر جنابی که همچو اختچیان - نهد بر ابلق که پیکر تو جوزا زین

شماره ۹ - کتب علی کتابه بادگیر: زهی ز چرخ برین برده در بلندی آب - نشانده رفعت تو باد بادگیر سحاب

شماره ۱۰ - کتب علی کتابه مغتسل: الا ای عین آب زندگانی - منور از تو چشم کامرانی

شماره ۱۱ - فی طلب العیادة: جهان جود شمس دین و دولت - زهی طبع تو در دانش جهانی

شماره ۱۲ - کتب مولانا الاعظم شمس الدین النخجوانی الی صاحب الکتاب: کمال دین سپهر فضل خواجو - جهان علم و دریای معانی

شماره ۱۳ - فاجابة بهذه القطعه: فروغ اختر دین محمد - سپهر فضل شمس نخجوانی

شماره ۱۴ - کتب الی ملک الواعظیم ظهیر الدین طوطی الواعظ: ای آفتاب اوج معانی که از علو - قدرت ورای کنگره قصر مشتریست

شماره ۱۵ - وله: صدف در معانی در دریای علوم - بلبل باغ فصاحت گل بستان سخن

شماره ۱۶ - فی الاستیهاب: مدیر نقطه ی عالم مدار مرکز ملک - جهان پناه سلیمان فر آصف ثانی

شماره ۱۷ - بمدح المولی الاعظم رکن الدین البکرانی: چو شاه شرق ز یغمای روم باز آمد - پیاده گشت از این سبز خنک چوگانی

شماره ۱۸ - فی تاریخ وفات شمس الدین محمدشاه و کتب علی بنائه: مه سپهر هنر شمس دین محمدشاه - زلال مشرب دین و نهال گلشن داد

شماره ۱۹ - کتب واحد من الشعرا الیه فی طلب المداد: خواستم قطره سیاهی دوش - از که آنکس که نور دیده ماست

شماره ۲۰ - و له أیضا: ای که رای تو در سیاهی شب - نایب شاه گنبد خضر است

شماره ۲۱ - فی طلب العیادة: ایا سپهر علوی که رای روشن تو - ز شاه گنبد پیروزه گوی برباید

شماره ۲۲ - فی الشکایة من بعضی الارذال: ای سکه‌ات قراضه اقبال را عیار - بی‌طلعت دراهم افضال ناسره

شماره ۲۳ - فی الاستعطاف من بعض اکابر العصر: ایا شکوفه ی باغ کرم که گاه صریر - چو کلک نغمه نواز تو عندلیبی نیست

شماره ۲۴ - فی الشکوی عن تعویق الاحسان: دی دمی با غمگساری باز می گفتم غمی - از بلای تنگدستی و جفای روزگار

شماره ۲۵ - فی الاستیهاب: ای ز تعظیم و تفاخر زده فراش ازل - چار طاقت ز شرف بر زبر هفت اورنگ

شماره ۲۶ - فی الاستفتا: ایا سپهر معالی که پرتو طبعت - چراغ گوشه نشینان عالم بالاست

شماره ۲۷ - کتب علی بنائه: هر آنگهی که درین صفه آشیان سازم - مرا ز هاتف غیبی بگوش جان آید