رضا س در ۲ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۱۶ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۰۵:۱۴ دربارهٔ حافظ » قطعات » قطعه شمارهٔ ۲۰ - ماده تاریخ وفات (بلبل، سرو، سمن، یاسمن، لاله، گل = ۷۵۷):
لطفا عنوان شعر رو درست کنید. سال وفات ابواسحاق ۷۵۷ است که به اشتباه نوشتید ۷۸۱. حرف و که چهار بار در مصرع اومده رو نباید حساب کنید و فقط باید بلبل، سرو، سمن، یاسمن، لاله، گل رو جمع بزنید که میشه ۷۵۷
فاطمه یاراحمدی در ۲ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۱۶ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۰۴:۰۷ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۸۶:
از جناب رضا بابت تفاسیرشان ممنونم. دست شما درد نکند!
سفید در ۲ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۱۶ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۰۳:۲۳ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۱۴:
مپرسم دوش چون بودی به تاریکی و تنهایی...
سفید در ۲ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۱۶ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۰۳:۲۳ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۱۴:
چنانت دوست می‌دارم که گر روزی فراق افتد
تو صبر از من توانی کرد و من صبر از تو نتوانم...
سعید در ۲ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۱۶ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۰۲:۰۹ دربارهٔ نظیری نیشابوری » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۲۲۶:
«نظیری شاعری مظلوم»
نظیری نیشابوری از شاعران قرن دهم و دوره صفویان است
که مقداری بعدتر از حافظ و کمی قبل‌تر از صائب دورۀ شاعریِ او بوده است
شاید قرار گرفتن در همین بازۀ زمانی دلیلی برای نادیده گرفتن و مظلومیتش در روزگار ما بوده باشد
اما این شاعر در زمان حیاتش اتفاقاً مشهورترین و برترین شاعر روزگار خود بود که تاثیر بسیار عمیقی بر شاعران بعد از خود گذاشت و سبب به وجود آمدن سبکی تازه در شعر فارسی شد که بعد‌ها آن را سبک هندی نامیدند
و صائب تبریزی را نماینده تمام عیار آن سبک می‌دانند
جالب این که خودِ صائب ارادتی عجیب به نظیری دارد و به استقبال بسیاری از غزل‌های او نیز رفته است.
نظیری در میان عامۀ مردم از چنان محبوبیتی برخوردار بود که غزل‌هایش وردِ لبِ مردم کوچه و بازار بود و ابیاتش به ضرب المثل تبدیل میشد از جمله این بیت:
درسِ ادیب اگر بُوَد زمزمۀ محبتی
«جمعه به مکتب آورد ، طفل گریز پای را»
بیراه نیست که سلیم تهرانی از شاعران خوبِ سبک هندی ، در بیت آخر یکی از غزل‌هایش که به استقبال همین غزل از نظیری سروده است ، از او با عنوان سِحر‌پرداز یاد میکند
سلیم این در جواب سِحر‌پردازی که میگوید
«کتاب حُسن را جزوِ محبت از میان گم شد»
سفید در ۲ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۱۶ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۰۱:۲۵ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۶۰:
...که وصلم دل نمی‌خواهد = که وصل دلم نمی خواهد
این جابه‌جایی ضمیر یکی از قواعد در دستور زبان فارسی است که در نظم و نثر فارسی به کار رفته و «جهش ضمیر» نام دارد.
علی حیدرپور در ۲ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۱۶ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۰۰:۳۱ دربارهٔ سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۱:
توجه شما رو به بیت سوم جلب میکنم
مرد خدا عند ملیک مقتدر نشسته است. جهان را از نگاه خالق جهان می نگرد. در خدا فانی شده است. جهان از خالق جهان جدا نیست و مرد خدا از خدا جدا نیست. پس به جهان که می نگرد همه را برای خود میبیند. او خودش را نیز ملک خدایش میبیند. وقتی به مشرق و مغرب سیر میکند دارد جلوه های خدایش را می نگرد...
محمدی۰۰۳ در ۲ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۵ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۲۲:۳۰ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۱ - سرآغاز:
نفیرم = فریادم
محبوب در ۲ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۵ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۱۹:۳۰ دربارهٔ حکیم نزاری » غزلیات » شمارهٔ ۳۹:
در لهجه خراسانی به پیرزن پیرزال گفته میشود
محسن حسینی پور در ۲ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۵ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۱۷:۲۷ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۶۷۴:
جناب آقای عمار خدابخشی مصرع "ای که هستی ما ره را مبند ما به کوه قاف و عنقا می رویم " یعنی : ای کوه هستی(جسم ) ما ، راه را مبند به عبارتی میگوید ای وجود و جسم ما که مانند سدی مانع از این می شوی که ما به حقیقت نهایی (خدا) پی ببریم و تو مانع آن هستی سد راه مشو چون انسان می خواهد به مراتب بالاتری از حقیقت خویش پی ببرد که تعبیر عرفانی آن منزلگاه عنقا(سیمرغ) یعنی کوه قاف می باشد.پس برای رسیدن به آنجا کوه کوچکی مثل این جسم خاکی ما مانع رسیدن به آن کوه بزرگ(قاف) می شود.
جهان در ۲ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۵ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۱۷:۱۹ دربارهٔ سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۸:
در مصرع دوم بیت هشتم.(بگزار) صحیح است.( اجازه بده).
گزاردن(گزاشتن)به معنی انجام دادن با(ذ) نیست.متاسفانه حتی در دانشنامه هم این اشتباه بارها تکرار شده است.مثل (نامگذاری) و ازین قبیل.دقت کنیم به( قرار گزاشتن.سربسر کسی گزاشتن.سر کسی کلاه گزاشتن!سپاسگزار.خدمتگزار. سرمایه گزار.. و دهها فعل مرکب دیگر که در آنها(گزاشتن) به معنی انجام آمده است.
یوسف شیردلپور در ۲ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۵ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۱۳:۵۶ در پاسخ به میثم طاهری دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۱۱:
درود برشما بی نهایت زیبا فوق تر از
فوق العاده این اثرفاخر استاد شجریان
مانندهمه اجرهای دیگرشان
💕💕🙏
بهروز صفاییان حقیقی در ۲ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۵ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۱۳:۱۰ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۳۵:
با خوشدلان مگوئید اسرار می پرستی کانان خبر ندارند از گریه های مستی ساقی ز بار هستی بر لب رسید جانها جامی بیار و بستان ما را ز دست هستی شیخم به طعنه گفتا دین تو چیست؟ گفتم : گر کافرم نخوانی مستی و می پرستی خاکم که در بلندی بازیچه نسیمم یاران رها کنیدم در تنگنای پستی شرمم نمی دهد ره بر آستان وصلت کز کوته آستینان ناید دراز دستی سروده فوق از پژمان بختیاری میباشد که مضامین لطیفی در ان وجود دارد و ایشان همواره خود را وامدار خواجه میدانستند و این شعر هم در تعاقب این غزل میباشد
قمر مصلح بدخشانی در ۲ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۵ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۱۳:۰۷ دربارهٔ بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۴۷:
وزن عروضی ارایه شده در گنجور، برای این غزل زیبای بیدل، درست نیست! وزن درست آن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن(رمل مثمن محذوف) می باشد.
محسن جهان در ۲ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۵ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۱۲:۱۰ دربارهٔ باباافضل کاشانی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۳:
تفسیر رباعی فوق:
با عطف به بخشی از آیه مبارکه ۴ سوره حدید "هُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ مَا کُنتُمْ"، (هر کجا باشید او با شماست)، این عارف بزرگوار قرن ششم می‌فرماید:
ای کسی که در طلب رسیدن به خدا هستی و او را در آسمانها و افلاک جستجو می‌کنی، بدان و آگاه باش که ولی نعمت تو و عرش الهیش هر لحظه در قلبت جا دارد و چنانچه او را در درونت نیابی، بطور حتم جای دیگر نخواهی یافت.
تنها شرط آنست که، خانه دل را بجز عشق او با هیچ تعلقات دنیوی عوض نکنی.
ح ارسنجانی در ۲ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۵ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۱۱:۵۲ در پاسخ به امین کیخا دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹:
جناب کیخای عزیز درود. باور کنید بعد از هر بار سر زدن به گنجور برای خواندن شعری، دوان به سوی نظرات میام شاید شما چیزی نوشته باشید و باعث شوق و سرخوشی من شود، از دو سو ، یکی دانستن مطلب جدید و دیگر دیدن حضور شما. پاینده باشید.
ح ارسنجانی در ۲ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۵ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۱۱:۴۱ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹:
دوستان به نظر من اگر حافظ میدانست، ایمان خداوند به کشتیبانی نوح و عمرو بن عاص و ... در رابطه با این شعر، اینجا به میان آورده میشد قلم میشکست. من در گنجور هربار شعری را میخوانم، به سرعت به قسمت نظرها میام، شاید آقای امین کیخا چیزی نوشته باشند. ای کاش امثال او بیشتر شوند. به امید آن روز.
مجید عبادی در ۲ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۵ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۱۱:۰۷ در پاسخ به امیر دربارهٔ ملک‌الشعرا بهار » قصاید » شمارهٔ ۷۹ - دماوندیۀ دوم:
با سلام
به چند دلیل نیشابور درست است:
1- نیشابور در کنار نهاوند کاملا معنی دارد، چون هر دو شهر پیشینه ای غنی از فرهنگ و تمدن دارند و سنخیت آنها در اینجا کاملا مشهود است.
2- ملک الشعرای بهار خودش در مشهد زندگی می کرده و به دفعات به نیشابور رفت و آمد داشته و خیلی به نیشابور علاقه داشته.
3- وجود نیشابور در شرق و نهاوند در غرب ایران برای القای معنی و منظور شاعر تناسب خوبی ایجاد می کرده است. (هرای دماوند از شرق تا غرب ایران را فرا می گیرد).
4- در نسخه کتابخانه ملی و در دستنوشته های شاعر هم کلمه نیشابور به کار رفته است!
اگر دلایل دیگری هم نیاز است خواهم گفت. ولی فکر کنم همین چهار دلیل کافی باشد.
یوسف شیردلپور در ۲ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۵ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۱۰:۵۳ دربارهٔ شهریار » گزیدهٔ غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۸ - جرس کاروان:
اجرای فوق العاده زیبا وبیادماندنی بانو هایده 💕💕🙏
سفید در ۲ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۱۶ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۱۱:۲۱ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۸۴۷: