بهروز صفاییان حقیقی در ‫۲ سال و ۷ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۵ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۱۳:۱۰ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۳۵:

با خوشدلان مگوئید اسرار می پرستی کانان خبر ندارند از گریه های مستی ساقی ز بار هستی بر لب رسید جانها جامی بیار و بستان ما را ز دست هستی شیخم به طعنه گفتا دین تو چیست؟ گفتم : گر کافرم نخوانی مستی و می پرستی خاکم که در بلندی بازیچه نسیمم یاران رها کنیدم در تنگنای پستی شرمم نمی دهد ره بر آستان وصلت کز کوته آستینان ناید دراز دستی سروده فوق از پژمان بختیاری میباشد که مضامین لطیفی در ان وجود دارد و ایشان همواره خود را وامدار خواجه میدانستند و این شعر هم در تعاقب این غزل میباشد

بهروز صفاییان حقیقی در ‫۲ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۴ آبان ۱۴۰۱، ساعت ۲۰:۵۲ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۸۲:

با عرض پوزش بیت هفتم منظور بوده

بهروز صفاییان حقیقی در ‫۲ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۴ آبان ۱۴۰۱، ساعت ۲۰:۵۰ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۸۲:

در پاسخ دوست سخن شناس اقای مهدی باید گفت هر دو کلمه انعام میباشد که با اعراب درون شعر اولی به معنای پاداش و دومی به مفهوم چارپایان میباشد واز کلمه انغام ان معنی مستفاد نمیگردد و صحیح ان اغنام میباشد که حرف غین بر حرف نون تقدم دارد و ریشه ان غنم بوده و در موارد پرداخت زکات نیز این کلمه مورد استعمال شارع بوده است

بهروز صفاییان حقیقی در ‫۲ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۴ آبان ۱۴۰۱، ساعت ۲۰:۴۰ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۸۲:

در بیت آغازین ننوشتی مناسب تر مینماید زیرا خواجه در مقام تخاطب بوده و دلبری را که دیر زمانیست با پیامی یا سلامی وی را خشنود نکرده مخاطب قرار داده و بیت دوم نیز مویدی بر این مدعاست

بهروز صفاییان حقیقی در ‫۲ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۴ آبان ۱۴۰۱، ساعت ۲۰:۴۰ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۸۲:

در بیت آغازین ننوشتی مناسب تر مینماید زیرا خواجه در مقام تخاطب بوده و دلبری را که دیر زمانیست با پیامی یا سلامی وی را خشنود نکرده مخاطب قرار داده و بیت دوم نیز مویدی بر این مدعاست