سفید در ‫۲ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۳ دی ۱۴۰۱، ساعت ۱۳:۲۳ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۸۲۲:

 

بهر تو بود بودِ من...

 

فریستا در ‫۲ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۳ دی ۱۴۰۱، ساعت ۱۳:۱۲ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » آغاز کتاب » بخش ۱ - آغاز کتاب:

اکنون، آنچه که برای شناختِ آفریدگار، می بایست بدانی، دانستی و اندیشیدن در چگونگیِ هست و نیستِ آفریدگار، کافیست.این پانزده جفت، کلیدِ گنجی را درون خود دارند که با دانستنِ رازِ آن سزاوار است، خود را خردمند بنامید. بشمارید که شمارش به کار می آید، این پانزده مرغ یا پانزده جفت، تاجِ شاهنامه هستند. سی مرغ، سی مرغِ سخنگویی که با دانستنِ رازِ آن دانا می شوید.

برگرفته از کانالِ تلگرامیِ shuhnumeh1

فریستا در ‫۲ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۳ دی ۱۴۰۱، ساعت ۱۳:۰۸ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » آغاز کتاب » بخش ۱ - آغاز کتاب:

راهِ پیروزی، از جایگاهِ توانا شدن می گذرد و تا دانا نشویم، توانا نخواهیم شد. دل، کمانِ شهرِ کالبدِ ماست و زبان، تیر، با دانش، دلِ شما، که کمانِ شهر است نیرومند میگردد.

برگرفته از کانالِ تلگرامیِ shuhnumeh1

محسن حسن وند در ‫۲ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۳ دی ۱۴۰۱، ساعت ۱۳:۰۷ در پاسخ به امین کیخا دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر ششم » بخش ۸۴ - منادی کردن سید ملک ترمد کی هر کی در سه یا چهار روز به سمرقند رود به فلان مهم خلعت و اسپ و غلام و کنیزک و چندین زر دهم و شنیدن دلقک خبر این منادی در ده و آمدن به اولاقی نزد شاه کی من باری نتوانم رفتن:

سلام کیخا جان عزیز

اگر  منبع خاصی برای این ریشه‌یابی های بسیار زیبا و جذاب تان دارید لطفاً، و البته به شرط مقدور بودن، به ما معرفی نمایید. 

Hadi Golestani در ‫۲ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۳ دی ۱۴۰۱، ساعت ۱۲:۵۷ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۴۹۹:

واقعا از این زیباتر نمیشه دیدن حقیقت رو توضیح داد، که حقیقت شاید از جنس راحیه باشد(دیدن دیروز با امروز خیلی فرق میکنه) 

چنان کاهل بودم کان را نگوییم 

چو دیدم روی تو مردانه گشتم

 با دیدن تو فهمیدم همه حرف بودم و حرف، ایمان بی عمل،چنان که  امروزشرم دارم از بیانش  بعد از دیدن تو کمر به خدمت بستم که به مردانگی شهره افاق گشتم.

ا

Hadi Golestani در ‫۲ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۳ دی ۱۴۰۱، ساعت ۱۲:۴۴ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۴۹۹:

بزرگی میگه دنیا و ما مانند شنا کردن در اقیانوسی بی انتهاست، شکر که خدا در این اقیانوس ها جزایری گذاشته، که ساعتی به ساحل امد و نفسی چاق کرد، باز ادامه داد

و این جزایر، همان بزرگان هنر جهان هستند که در دنیا به خوبی و نیکی و زیبای از انان نام برده میشود

محمد هادی مخبری در ‫۲ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۳ دی ۱۴۰۱، ساعت ۱۲:۱۷ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب دهم در مناجات و ختم کتاب » بخش ۱ - سرآغاز:

دوستان عزیز لطفاً معنی این بیت را بیان نمایید

که ما را در آن ورطه یک نفس

ز ننگ دو گفتن به فریاد رس

محمد هادی مخبری در ‫۲ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۳ دی ۱۴۰۱، ساعت ۱۲:۱۳ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب دوم در احسان » بخش ۲ - گفتار اندر نواخت ضعیفان:

دوستان عزیز ممنون میشم بیت آخر این شعر زیبای سعدی را معنی نمایید

کرم خوانده ام سیرت سروران

غلط گفتم اخلاق پیغمبران

 

فریستا در ‫۲ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۳ دی ۱۴۰۱، ساعت ۱۱:۴۵ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » آغاز کتاب » بخش ۱ - آغاز کتاب:

برایِ پیدا کردنِ راهِ فرمانِ خدا، باید فرمانش را در میانِ فریبِ دیو، پیدا کنی. 

برگرفته از کانالِ تلگرامیِ shuhnumeh1

فریستا در ‫۲ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۳ دی ۱۴۰۱، ساعت ۱۱:۴۳ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » آغاز کتاب » بخش ۱ - آغاز کتاب:

خستو شدن، به معنی اعتراف کردن هست. باید به هستیِ خداوند اعتراف کنی و از گفتارِ بیکار و بیهوده در این زمینه، پرهیز کنی.

برگرفته از کانالِ تلگرامیِ shuhnumeh1

فریستا در ‫۲ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۳ دی ۱۴۰۱، ساعت ۱۱:۲۰ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » آغاز کتاب » بخش ۱ - آغاز کتاب:

با ابزارِ اندیشه، جان و زبان، نمی توان آفریدگار را آن چنان که شایسته است ستایش نمود.

برگرفته از کانالِ تلگرامیِ shuhnumeh1

فریستا در ‫۲ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۳ دی ۱۴۰۱، ساعت ۱۱:۰۷ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » آغاز کتاب » بخش ۱ - آغاز کتاب:

جفت دهم: آفریدگار و کردگار، عیارِ گوهرانِ شهر را می سنجد، لیکن در دفترِ اندیشه،  نمی توان، نشانیِ او را یافت. بزرگیِ او در هیچ دفتری نمی گنجد.

سزاوار است گمان بردن بر اینکه، او تنها آفریدگارِ نژادِ ما نیست. او آفریدگارِ دیوهای واژونه خوی نیز هست. برگرفته از کانالِ تلگرامیِ shuhnumeh1

فریستا در ‫۲ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۳ دی ۱۴۰۱، ساعت ۱۱:۰۳ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » آغاز کتاب » بخش ۱ - آغاز کتاب:

جفت نهم: کسی از مردم، راهِ ستودنِ آفریدگار را نمی داند، تنها چاره ی ِ مردمی، بستنِ کمرگاهِ بندگی است. همان طوقِ زرین کمر که شاهان، بر گِردِ کمرگاه می بستند. کمربندِ بندگی از نشانه های خردمند بودنِ هر نژادِ آفریدگار پرست است. دیو برای گشودنِ این بندِ ارزشمند، گاهی پیروز و گاهی شکست می خورد. برگرفته از کانالِ تلگرامیِ shuhnumeh1

فریستا در ‫۲ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۳ دی ۱۴۰۱، ساعت ۱۰:۵۴ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » آغاز کتاب » بخش ۱ - آغاز کتاب:

سه نگهبانِ خرد، چشم و گوش و زبان هستند، سومین نگهبانِ کالبدِ انسان، زبان است که به دلیل نابینا و ناشنوا بودن، تنها می تواند آنچه را چشم می بیند و گوش می شنود، بر خود جاری کند و چون چشم توانا به دیدنِ آفریدگار نیست و گوش قادر به درک آن نمی باشد، زبان نیز توانا به گفتنِ نام و نشانیِ آفریدگار نیست. برگرفته از کانالِ تلگرامیِ shuhnumeh1

فریستا در ‫۲ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۳ دی ۱۴۰۱، ساعت ۱۰:۴۴ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » آغاز کتاب » بخش ۱ - آغاز کتاب:

سروده ی پنجم در خانه پنجم فریاد می زند، که ای خداوندِ جان و خرد، تو با شاهِ خردِ خویش، که بیناییِ چشمانت است، توانا به دیدنِ آفریدگارت نیستی. آفریدگار دیدنی نیست و هر آن چه دیدنی نباشد، از چنگالِ تیزِ خرد به دور خواهد ماند. برگرفته از کانالِ تلگرامیِ shuhnumeh1

فریستا در ‫۲ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۳ دی ۱۴۰۱، ساعت ۱۰:۴۰ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » آغاز کتاب » بخش ۱ - آغاز کتاب:

اگر آفریننده یِ جهان، از نام والاتر است، آیا سزاوار است کتابی به نامِ او نگاشته شود؟ جفت سرودیِ چهارم یکی فریاد می زند که سروده یِ نخست به نامِ مردم است و خداوند از نام و نشان و گمانِ مردم والاتر است و آن یکی پاسخ می دهد که او نگارنده یِ بر شده گوهر هست. به جهان نگاه کنید به خاکِ زیرِ پا و دریاهای اطراف و گنبدِ بالای سر خود را ببنید. کدام گوهر از همه برتر است. آیا آن گوهر، تاجِ گنبد تاج نیست؟ تاجِ گنبد، چه نام دارد؟ آری پردیس. همان ستاره ِ راهنمای شمال و تاجِ گنبد که فردوسی آن را گوهرِ بر شده می داند. رسیدن به آن نگین، رسیدن به پردیس است و کلیدِ آن فره و فره با داد و دِهِش بدست  می آید. برگرفته از کانالِ تلگرامیِ shuhnumeh1

همیرضا در ‫۲ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۳ دی ۱۴۰۱، ساعت ۱۰:۳۹ در پاسخ به خاکستر دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۰:

موردی که فرمودید صحت ندارد. «گرفتم» در معنای «فرض کردم» گذشتهٔ همان «گیرم» به معنای «فرض می‌کنم» است و در موارد دیگر در همین معنی به وفور استفاده شده است. مثال از خود سعدی:

سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴

«گرفتم آتش پنهان خبر نمی داری

نگاه می نکنی آب چشم پیدا را»

در این بیت پیشنهاد شما با ساختار جمله تناقض و تضاد دارد و از لحاظ زبانی غیرطبیعی است.

نیلوفر خلجی در ‫۲ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۳ دی ۱۴۰۱، ساعت ۱۰:۳۲ دربارهٔ سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۸:

با درود 

منظور از هامان، در بیت 5 چیست؟

فریستا در ‫۲ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۳ دی ۱۴۰۱، ساعت ۱۰:۳۰ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » آغاز کتاب » بخش ۱ - آغاز کتاب:

از جفتِ سوم، شما با آفریدگار آشنا می شوید، خوب اندیشه کنید که نگارنده و آفریننده ای که توانا به آفرینشِ جهان است. کسی که چرخِ گردانِ هفت گنبدِ آسمان می چرخاند و به سه دخترِ زیبایِ آسمان، ماه پایین نشین، ناهید میانه نشین و خورشید بالانشین روشنی بخشیده و می بخشد. برگرفته از کانالِ تلگرامیِ shuhnumeh1

فریستا در ‫۲ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۳ دی ۱۴۰۱، ساعت ۱۰:۱۳ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » آغاز کتاب » بخش ۱ - آغاز کتاب:

یکبارِ  دیگر با خود بگویید خداوند به معنیِ دارنده و صاحب است. بگویید آیا من خرد و جان را درونِ خویش دارم؟ آیا من صاحبِ نامی هستم؟ آیا خداوند  جای و نام هستم؟ آیا من صاحبِ مکانی که درونش زندگی می کنم هستم؟ با خود بگویید آیا در درازایِ زندگی به موجودی روزی، داده ام؟ آیا تا به امروز، کسی را راهنمایی کرده ام؟ پاسخِ خردمندانه، آری است.

برگرفته از کانالِ تلگرامیِ shuhnumeh1