گنجور » مولانا » دیوان شمس » غزلیات

وزن:	مستفعلن مستفعلن مستفعلن مستفعلن (رجز مثمن سالم)
قالب شعری:	غزل
منبع اولیه:	ویکی‌درج
تعداد ابیات:	۵

خلاصه

تصحیح AI: این متن به بیانی شاعرانه و با استفاده از ضدارزش های عصر خود، به نقد موضوعاتی چون حسادت و کژفهمی در طعن زنندگان میپردازد و با اشاره به توهین کنندهٔ خاصی تلاش دارد تا در این رویاروئی بیانی، از وجههٔ خود دفاع کند. در آن، از تمثیل‌های توهین آمیز مختلفی مانند «خر، گوز سگ» و (متأسفانه بر ضد عُرف امروزه) «مادینه گی و نا مردانه گی» برای نشان دادن اوج عصبانیت شاعر استفاده شده است. شاعر در قالب کنایه به توصیف ویژگی‌های نافهمی آن شخص می‌پردازد و در نهایت به این نتیجه می‌رسد که بهتر است دست از خشم برداشت و به عیش (معنوی) خود رسید و چنین اشخاصی را به خدا واگذار کرد.

برگردان به زبان ساده

# آن کون خر کز حاسدی عیسی بود تشویش او

صد کیر خر در کون او صد تیز سگ در ریش او

تصحیح AI: [شعر اصلا طنز یا هجو نیست؛] (در آغاز شعر) این بیت از روی خشم به مرد طعن زننده(احتمالاً مسیحی) ای که مورد طعن (ظاهراً شمس یا یکی از جلسات مثنوی) را از لحاظ آموزه های مسیحی به اثبات (کتابمقدس) مردود دانسته است، (مطابق با واژگان زشت درون بیت) شدیدا فحاشی کرده و جسارت او را از سر حقد و حسادت میخواند.

# خر صید آهو کی کند خر بوی نافه کی کشد

یا بول خر را بو کند یا گه بود تفتیش او

تصحیح AI: خر که (ذاتاً) از سرعجز و حقارت (نه عقلش به درک زیبائی آهو میرسد،) نه می‌تواند آهویی را شکار کند و نه می‌تواند بوی خوش نافه آن آهو را دنبال کند؛ (این فرومایه) پستی و حقارتش فراتر از «تفتیش و شناخت بوی شاش خری همچون خودش یا تعفن گه(از ماتحت همسانانی چون خودش)» نمیرسد.

# هر جوی آب اندررود آن ماده خر بولی کند

جو را زیان نبود ولی واجب بود تعطیش او

تصحیح ترجمه AI: بول مادینه خر [کنایه (مکرر خریت و مادینه گی) از طعن زننده] در جوی آب روان (کنایه از مورد طعن) که از پاکی و زلالی آن آب نمی کاهد(اشاره به حکم فقهی آب روان)، (هرچند این آب گوارا از سر آن خر توهین کننده زیاد است) اما جهت گوشمالی لازم است تا تشنگی خر را از همان آب (بظاهر شاش آلود) فرونشاند...

# خر ننگ دارد ز آن دغل از حق شنو بل هم اضل

ای چون مخنث غنج او چون قحبگان تخمیش او

تصحیح ترجمه AI: قیاس این فریبکار با خر، توهین به آن چارپاست(خر هم از نیرنگ و فریب این مکار خجالت زده است)؛ ببین (بشنو) که قرآن هم چنین فرومایگانی را خطاب کرده، میگوید «ایشان نه چارپا، بلکه فروتر از ایشان و گمراه ترند»؛ (پس من هم تو را چنین خطاب میکنم که) ای نامردی که چون اخته شدگان از مردی افتاده و حالا در پیش خران خود را به ناز و لوس کردن زده، و همچون قحبگان (به امید جلب شهوتش) با تخم او ورمیروی!

# خامش کنم تا حق کند او را سیه روی ابد

من دست در ساقی زنم چون مستم از تجمیش او

تصحیح ترجمهٔ AI: (بس است! حیف فحش که نثار او شود!) من بیش از این نمیگویم؛ باشد که تابش حقیقت (خداوند) سیه روئی ابدی او (در همهٔ دوران ها) را بنمایاند؛ (پس) همان بهتر که من (ازخشم خود آرام بگیرم و) به سوی ساقی رو کنم؛ همان که از هم نشینی (و مغازله و مجامعت) با او مست و سرخوش میشوم!

رونوشت متن رونوشت نشانی نمای مشابه کتابهای چاپی (فقط رایانه)

حاشیه‌ها

حاشیه‌ها

پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی

راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور

حاشیه‌ها

پیشنهاد مشق شعر

حاشیه‌ها

مشابه‌یابی بر اساس وزن و قافیه

حاشیه‌ها

معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است

حاشیه‌ها

تا به حال ۵۵ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...

مهدی جمالپور در ‫۱۲ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۳۱ مرداد ۱۳۹۱، ساعت ۱۴:۲۹ نوشته:

این دیگه چه صیغه ای مولوی جان

	غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
	راهنمای نوار ابزار
	پیشخان کاربر
	اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
	اعلان‌های کاربر
	ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
	خروج از حساب کاربری گنجور
	لغزش به پایین صفحه
	لغزش به بالای صفحه
	لغزش به بخش اطلاعات شعر
	فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
	فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
	کپی نشانی شعر جاری در گنجور
	کپی متن شعر جاری در گنجور
	همرسانی متن شعر جاری در گنجور
	نشان کردن شعر جاری
	ویرایش شعر جاری
	ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
	شعر یا بخش قبلی
	شعر یا بخش بعدی

ورود به گنجور

غزل شمارهٔ ۲۱۳۷