فرهود در ۴ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۷ تیر ۱۴۰۴، ساعت ۰۱:۵۰ در پاسخ به مهرناز دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » منوچهر » بخش ۱۵:
در هر میدان جنگ که اسب سیاه تو بتازد
لشکر ثابت و آرام، (در پی تو) به شتاب می‌آید.
احسان چراغی در ۴ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۷ تیر ۱۴۰۴، ساعت ۰۰:۴۹ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۷:
چقدر این توصیفات از معشوق، زیبا و مسحورکننده است:
پری‌روی ملک‌صورت زیباسیرت شاه‌وش ماهرخ زهره‌جبین پری‌زاده‌ی مه‌پاره، و ...
رضا از کرمان در ۴ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۷ تیر ۱۴۰۴، ساعت ۰۰:۳۱ در پاسخ به کوروش دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر پنجم » بخش ۱۴۸ - حکایت مات کردن دلقک سید شاه ترمد را:
درود
بیت قبل : هرکس در زندان ظواهر محبوس باشد هرچند زاهدانه روزگار بگذراند ولی خلقش تنگ است
تا از این تنگین مناخ یا این حصار تنگ ظاهر گرایی خود را آزاد نکند هرگز خلقش خوش نمیشود وشرح صدر پیدا نخواهد کرد
لازم به ذکر است بنظر تنگین مناخ به معنای واقعی ومقصود مولانا نزدیکتر است
شاد باشی
مهرناز در ۴ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ تیر ۱۴۰۴، ساعت ۲۳:۵۶ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » منوچهر » بخش ۱۵:
برآورده یال و فرو برد یال یعنی چه؟
پرویز شیخی در ۴ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ تیر ۱۴۰۴، ساعت ۲۳:۵۳ در پاسخ به بهنام دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر سوم » بخش ۴۹ - اختلاف کردن در چگونگی و شکل پیل:
روح القدس، جانشین خداوند در زمینه، روح القدس بنده خداست و مسیح و هدایتگر و برگزیده خداوند برای تمامی انسانهاست، روح خدا بر روح القدسه و در ثالوث یعنی خدای واحد و وحدت هست
مهرناز در ۴ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ تیر ۱۴۰۴، ساعت ۲۳:۵۱ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » منوچهر » بخش ۱۵:
کجا دیزهٔ تو چمد روز جنگ
شتاب آید اندر سپاه درنگ
یعنی چه
دکتر حافظ رهنورد در ۴ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ تیر ۱۴۰۴، ساعت ۲۳:۳۴ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۴۷:
مصرع نخست این غزل با این نمونه، ترکیب اضافی پر حشو است و خواجه حافظ قطعن به‌جای کلمه‌ی نسیم، کلمه‌ی برید را به‌کار برده
صبا خود به‌معنای باد ملایم صبحگاهی‌ست؛ و نسیم به‌معنای باد ملایم است. در زبان فارسی ترکیب باد صبا که ترکیبی اضافی‌ست مصطلح است و به‌کار می‌رود؛ اما هنرمندی چون حافظ دیگر این ترکیب را با حشو "نسیم" پیچیده‌تر نمی‌کند؛ پس مصرع نخست " برید باد صبا دوشم آگهی آورد" است.
پاسدار پارسی در ۴ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ تیر ۱۴۰۴، ساعت ۲۳:۰۳ در پاسخ به علی احمدی دربارهٔ ظهیر فاریابی » غزلیات » شمارهٔ ۸:
زهی👌
عباسی-فسا @abbasi۲۱۵۳ در ۴ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ تیر ۱۴۰۴، ساعت ۲۲:۳۲ در پاسخ به Leo دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۴:
ببخشید این آیاتی که در باره حضرت سلیمان و ابراهیم و اسماعیل فرمودید که سلیمان به زمین خورد و گریست و از ابراهیم پرسیده شد کدام سخت‌تر است؟ در کدام سوره قرآن است؟
بنده که چنین چیزی در قرآن ندیده‌ام مگر این که شما نسخه خاصی از قرآن در دسترس داشته باشید.
چرا وقتی این قدر اطلاعات‌مان کم است و به شنیده‌های پای منبر بسنده می‌کنیم؛ سعی داریم آن را به عنوان قرآن جا بیاندازیم؟
ضمنا بخت‌النصر ایرانی نبود و آن چیزی که گفته شده از نوادگان گودرز است افسانه‌ای بیش نیست چون اصلا خود گودرز افسانه است.
عباسی-فسا @abbasi۲۱۵۳ در ۴ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ تیر ۱۴۰۴، ساعت ۲۲:۱۹ در پاسخ به هادی دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۴:
اون بیت از شهریار نیست بلکه از عراقی است
فخرالدین عراقی
کوروش در ۴ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ تیر ۱۴۰۴، ساعت ۲۲:۱۲ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر پنجم » بخش ۱۴۸ - حکایت مات کردن دلقک سید شاه ترمد را:
تا برون ناید ازین ننگین مناخ
کی شود خویش خوش و صدرش فراخ
یعنی چه ؟
یوسف شیردلپور در ۴ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ تیر ۱۴۰۴، ساعت ۱۸:۳۵ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۹۲۸:
چه زیباست البته که قابل توجه تأمل در عالم بی وفایی هم تو وفاکن 👌 ای جانم
روح مولانا شاد است وهچنین شمس ✌️✌️🌹🌹
پرتو در ۴ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ تیر ۱۴۰۴، ساعت ۱۸:۲۴ دربارهٔ کمال خجندی » غزلیات » شمارهٔ ۸۳۴:
فکر می کنم مصرع اول به این شکل درست است:
چشم اگر این است و ابرو این و ناز و عشوه این
شیوه باید به عشوه تغییر یابد.
هنگامه حیدری در ۴ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ تیر ۱۴۰۴، ساعت ۱۸:۲۲ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۵۸۶:
این غزل از مولانا نیست بلکه از سلطان ولد است.(دیوان سلطان ولد نافذاوزلوق، ص 190)
رضا از کرمان در ۴ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ تیر ۱۴۰۴، ساعت ۱۸:۱۴ در پاسخ به سامان دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر پنجم » بخش ۱۴۸ - حکایت مات کردن دلقک سید شاه ترمد را:
درود
کار در بوک است درسته
یعنی این زاهد اگر فتوا واجتهادی هم داشته باشه بر اساس حدس وگمانه و درست شدن کار او به احتمالات وانشاالله وماشالله همیشه بستگی داره
بوک به معنی کاش ،کاشکی وامید است
شاد باشی
رضا از کرمان در ۴ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ تیر ۱۴۰۴، ساعت ۱۸:۱۰ در پاسخ به کوروش دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر پنجم » بخش ۱۴۸ - حکایت مات کردن دلقک سید شاه ترمد را:
درود
باز در ادامه همان وساطت مردم به امیر میگویند که بااین توصیفات که از زاهد به میان آمد تا وصال حضرت حق این زاهد راهی دور را باید بپیماید چون او دل و سر در پای انسان کامل وراهنمایی نمیگذارد وآرزو دارد خود راهبر ورییس باشد
شاد باشی
رضا از کرمان در ۴ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ تیر ۱۴۰۴، ساعت ۱۸:۰۴ در پاسخ به کوروش دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر پنجم » بخش ۱۴۸ - حکایت مات کردن دلقک سید شاه ترمد را:
درود بر شما
از چند بیت قبل مولانا به حکایت زاهد وامیر برگشته ومیگه زمانی که مردم از هیاهوی جدال امیر وزاهد وارد معرکه میشوند با دلایلی مثل اینکه این زاهد خشک مغز ونفهم است وثمری از رنج ریاضت نبرده از امیر تقاضای عفو دارند حالا مصرع مورد سوال :
جهود در اینجا کنایه از کافر است
مردم به امیر میگویند تمام سعی و زهد وتلاش این زاهد همانند تلاش کافران تباه شده ویا اینکه جزا وپاداش این سعی او به آینده موکول شده است .
احمد خرم‌آبادی‌زاد در ۴ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ تیر ۱۴۰۴، ساعت ۱۵:۲۳ دربارهٔ ملا احمد نراقی » مثنوی طاقدیس » بخش ۱۹۵ - حکایت آن شخص که خصم گوش او را به دندان مجروح کرده بود:
ترکیب دو واژه‌ایِ «سُست و مُست»، که مفهومی گسترده‌تر از واژۀ «سُست» دارد، یکی از نمونه‌های جفت مرتب است که پیش از این، با عنوان توابع از آنها یاد می‌شد (لغتنامه دهخدا و ...). در این جفت مرتب، واژۀ «سُست» پایه است و واژه «مُست» پیرو؛ «مُست» از نظر معنی از واژۀ «سُست» پیروی می‌کند و در کنار آن، بار معنایی آنرا گسترش می‌دهد.
جفت مرتبِ «سُست و مُست» در بیت 13، غزل شماره 690 فیض کاشانی نیز آمده است.
*واژۀ پیرو همواره به گونه‌ای از واژۀ پایه ساخته می‌شود.
یوسف شیردلپور در ۴ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ تیر ۱۴۰۴، ساعت ۱۴:۳۵ دربارهٔ هاتف اصفهانی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۷:
بسیار عالی واما جای کم لطفیست که از اجرای بی‌نهایت دلنشین استاد شجریان با آهنگسازی استاد فرامرز پایور اشاره نکنید و نکرده باشیم در دو یا سه اجرای استاد شجریان این شعر وغزل باید که باگوش دل وجان شنیدو لمس کرد با درود بحق به نظارت تمام سروران عزیز 💓💛💐
فرهود در ۴ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۷ تیر ۱۴۰۴، ساعت ۰۱:۵۱ در پاسخ به مهرناز دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » منوچهر » بخش ۱۵: