مرا اقبال خندانید آخر
عنان این سو بگردانید آخر
زمانی مرغ دل بربسته پر بود
بدادش پر و پرانید آخر
زهی باغی که خندانید از فضل
بدان ابری که گریانید آخر
زهی نصرت که مر اسلام را داد
زهی ملکی که استانید آخر
به چوگان وفا یک گوی زرین
در این میدان بغلطانید آخر
کمر بگشاد مریخ و بینداخت
سلح‌ها را بدرانید آخر
بخندد آسمان زیرا زمین را
خدا از خوف برهانید آخر
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به شادی و پیروزی اشاره دارد. شاعر به برکت‌های خداوند و نصرتی که به اسلام و مردم داده شده، اشاره میکند. او از خرسندی و شادی ناشی از این پیروزی‌ها سخن می‌گوید و نمادهای طبیعی مانند باغ و آسمان را به عنوان نشانه‌هایی از خوشحالی و شادابی ذکر میکند. در نهایت، خداوند را به خاطر نجات و آرامش زمین ستایش میکند.
هوش مصنوعی: در نهایت، شانس و بخت به من لبخند زد و مسیر زندگی‌ام را به سمت دیگری تغییر داد.
هوش مصنوعی: روزگاری دل پرچنگ و دلمشغولی زیادی داشتم، ولی زمانی فرا رسید که این بار سنگین را رها کرده و به سوی آزادی پرواز کردم.
هوش مصنوعی: باغی را خوشا که از نعمت خداوندی شاداب و سرسبز است، همانند ابرهایی که پس از بارش باران، موجب شگفتی و شادابی طبیعت میشوند.
هوش مصنوعی: چه پیروزی بزرگی که اسلام را نصیب کرد و چه سلطنت ارزنده‌ای که در نهایت بنا شد.
هوش مصنوعی: در میدان زندگی، با وفاداری همچون یک گوی طلا بازی کنید و به جلو حرکت کنید.
هوش مصنوعی: مریخ کمربند خود را باز کرد و جنگ‌ها را به زمین انداخت و در نهایت آرامش برقرار شد.
هوش مصنوعی: آسمان خوشحالی میکند، چرا که خدا زمین را از ترس و اضطراب نجات داد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.