چون مظهرِ حسنِ تو رخِ ماه رُخانست

میلِ دلِ عاشق بِرُخِ ماه رُخانست

چون شاهدِ حُسنت همه‌جا جلوه‌گری کرد

هرکس بِجمالِ تو ز جایی نگرانست

بَر جان جهان، ز آتشِ سودای تو داغست

[...]

قبله حاجات ما کوی خرابات آمدست

شاهد و می رند را عین مناجات آمدست

چون بمستی میتوان رستن ز هستی لاجرم

عاشقان را می پرستی به ز طاعات آمدست

آیت حسن تو خواند جان ما از هر ورق

[...]

وهومعکم زین معیت حق چه خواست

یعنی واجب را ز ممکن جلوه هاست

گر نه حسنش دایما در جلوه است

این نمود و بود عالم از کجاست

از تجلی جمال وحدت است

[...]

هرکه از درد و غم عشق تو دل افگارنیست

جان او را در مقام وصل جانان بار نیست

دل که از هر ذره خورشید جمال او ندید

عارف سریقین و سالک اطوار نیست

عاشقان را کی غم دنیا بود یا فکر دین

[...]

چیست عالم جلوه گاه حسن دوست

جلوه در عالم چه باشد جمله اوست

ظاهرا گر زانکه عالم مظهرست

مظهر و ظاهر چو وابینی هموست

در حقیقت نیست غیر از یار کس

[...]

دلم ز شوق رخت بی سرو سامان است

جان ز سودای سر زلف تو سرگردانست

عالم از پرتو حسن تو نماید روشن

همه ذرات ز مهر رخ تو تابانست

بخدا هرکه دلیلی طلبد گو بخود آ

[...]

باکوی تو از روضه رضوان نتوان گفت

با روی تو از حور و زغلمان نتوان گفت

از عاشق دیوانه مجوئید سلامت

با بیخبران از سر و سامان نتوان گفت

با زاهد بی ذوق مگو سر اناالحق

[...]

با روی تو از جنت اعلی نتوان گفت

با قد تو از قامت طوبی نتوان گفت

با کفر خم زلف تو ترسا صفتان را

جز قصه زنار و چلیپانتوان گفت

در مجلس رندان خراباتی بی باک

[...]

یار ماباماست از ماکی جداست

مائی ما پرده ادبار ماست

هرکه از ما و منی بیگانه شد

بی حجاب ما بجانان آشناست

هست از وهم تو این پندار غیر

[...]

بنمود حسن دوست ز ما آنچنانکه هست

آمد عیان بصورت ما هر نهان که هست

آئینه ساخت عالم و خود رابخود نمود

عکس جمال اوست نهان وعیان که هست

کونام و کو نشان زغیر وکجا هست غیر

[...]

از مطرب جمال تو آفاق پر صداست

عالم زساز عشق چه گویم چه بانو است

ساقی بکف پیاله و مطرب سرود گو

عالم برقص و مستی، دوران بکام ماست

کونین پر سرود و سماعست و ذوق و حال

[...]

چه یارست و چه جان دلنوازست

چه حسنست و چه عشوه این چه نازست

چه معشوق و چه قدست و چه رفتار

چه رندست و چه جان عشق بازست

چه بزم است وچه عیش و جام باده

[...]

صیت جمال روی تو عالم فروگرفت

حسنت جهان گرفت و بوجه نکو گرفت

زاهد که منع عاشق دیوانه می نمود

رویت چو دید آتش عشقش درو گرفت

بی پرده تاب حسن و جمالش کسی نداشت

[...]

(در مقام لی مع الله سیر نیست

وحدت محض است اینجا غیر نیست)

(در قلندر خانه توحید عشق

کعبه و مسجد کنشت و دیر نیست)

(در مقام ذات بیرون از صفات

[...]

جان طالب جمال دلفروز یار ماست

غافل که یار ما همه دم در کنار ماست

ما را ز جور دهر و جفای فلک چه غم

چون یار ما بمهر و وفا غمگسار ماست

جانا مجوز ما بجهان کار عقل و دین

[...]

بما پیداست حسن طلعت ذات

صفات و ذات را مائیم مرآت

بیا نور تجلی بین ز موسی

که موسی میرسد از طور و میقات

بتحقیق و یقین دیدم رخ دوست

[...]

معشوق باز و رندم و قلاش و می پرست

دارم بعشق دوست فراغت زهر چه هست

پیوند کن بوصل، دل پاره پاره را

ماخود شکسته ایم چه حاجت دگر شکست

در عاشقی بهر دو جهان گشت سربلند

[...]

تعالی الله رویست و جمالست

چه انوار تجلی و چه حالست

به هر دم حسن او نوعی نماید

به هر عشق دگرگونش وصالست

به هر صورت که بینی اوست پیدا

[...]

عشق ورزی مذهب ودین منست

می پرستی رسم و آیین منست

واقف سر نهان کنت کنز

این دل دانای حق بین منست

عاشقی کز قید کفر و دین برست

[...]

تا نقاب زلف از روی تو دور افتاده است

جان مشتاقان از آن رودر حضور افتاده است

شاهد رویت نماید هر زمان حسنی دگر

عاشق دیوانه دل زان ناصبور افتاده است

عاشقان را وایه دیدار تو باشد در بهشت

[...]