چه نسبت است به روی تو ماه تابان را

به پیش مهر توان گفت ذره کیوان را

نظر بدیده ما گر کنی عیان بینی

ز روی صورت و معنی جمال جانان را

هزار خون بیکی غمزه گر بخواهد ریخت

[...]

اسیر عشق تو از هردوکون آزاد است

کسی که با غم تو مونس است دلشاد است

چه منع عاشق دیوانه میکنی زاهد

بعشق دوست ندانم ترا چه واداداست

مکن ملامت عاشق بعشق ورزیدن

[...]

زمهر روی تو هر ذره ماه تابانست

ز تاب پرتو حسن تو عقل حیرانست

بیابیا که ز درد تو ناتوان گشتم

بجز نظر بجمالت بگو چه درمانست

اگر چه شاهد رویت ز خلق گشت نهان

[...]

بقید زلف تو جانم عجب گرفتارست

ز بند دام تو جستن نه سرسری کارست

ز مهر روی تو ذرات کون در رقصند

جهان ز تابش حسن تو غرق انوارست

درون پرده کثرت جمال وحدت دوست

[...]

شفای این دل بیمار جز لقای تو نیست

طبیب جان خرابم کسی ورای تو نیست

کسیکه پرسش خسته دلان کند دایم

بدور حسن تو جانا بجز جفای تو نیست

غریب و بی کسم و در جهان مرا باری

[...]

بیا که یار ز رخسار پرده را بگشود

بیا که هر چه نهان بود آشکار نمود

بیا که مجلس ما بزمگاه مستانست

بیاکه ساقی و جام است و بانگ ساز و سرود

بیا و باده بنوش و زیان خود طلب

[...]

زهی جمال و ملاحت که یار ما دارد

هزار عشوه و ناز و کرشمه ها دارد

بنور طلعت خوبش چه دل که حیرانست

بدام زلف چه جانها که مبتلا دارد

جمال بیحد و مهر و وفای بی غایت

[...]

هنوز هست جهان را به نیست مأوابود

که جانم از می عشق تو مست و شیدا بود

ببزم وصل چو ساقی شراب عشقم داد

کمینه جرعه جانم هزار دریا بود

چو دیده باز گشادم جمال رخسارت

[...]

جمال روی تو هرگه نقاب بگشاید

ز زیر پرده هر ذره مهر بنماید

بعشوه جان جهانی کند اسیر بلا

بیک کرشمه دل جمله خلق برباید

فسانه گشت بعالم بحسن خال و خطت

[...]

اگر مخالف طبع و هواتوانی بود

بدل موافق اهل صفا توانی بود

اگر ز کبر و ریا بگذری چو اهل خدا

مقیم در حرم کبریا توانی بود

جفای هر کس و ناکس اگر کشی ای دل

[...]

اگر بسعی تو فضل خدای گشت رفیق

رساند این دو رفیقت بمنزل تحقیق

اگر تو عاشقی محکم بگیرد دامن عشق

که عشق در ره معشوق رهبریست وثیق

براه عشق دلا شو رفیق درد و غمش

[...]

بریخت ساقی وحدت می محبت پاک

بجام سینه دردی کشان منزل خاک

بنور معرفت ار هست چشم دل روشن

بگوش جان شنو آخر خطاب مالولاک

جمال روی تو آخر چنانچه هست، بگو

[...]

براه عشق چنان رفت عاشق بی باک

که سوخت ز آتش عشق و نکرد فکر هلاک

دلم ز دولت وصل تو شادیی دارد

ز درد هجر اگر بود پیش ازین غمناک

اگر چه شهره شهرم بعاشقی چه غمست

[...]

بیاکه بی تو ز عمر خودم گرفت ملال

مگر ز روی تو گردیم شادمان ز وصال

ازآن بکنه جمالت کسی نشد واقف

که داشت شاهد حسنت هزار غنج و دلال

دلی که جلوه رویت ندید از همه رو

[...]

ز خود فانی و در عین بقائیم

وجود جمله موجودات مائیم

بجانان زنده جاوید گشتیم

ازآن دم کز خودی کلی فنائیم

خدا را بین عیان در صورت ما

[...]

جمال یار برانداخت پرده از ناگاه

عیان نمود بنقش جهان رخ چون ماه

چو لااله ز رویش نقابها برداشت

نمود از همه عالم جمال الاالله

مباش منکر اگر زانکه گفتمت همه اوست

[...]

منم ز شوق جمال تو مست و دیوانه

بملک عشق و جنونم عجایب افسانه

شنیده ام رخ ساقی توان بمستی دید

ز کنج صومعه زین رو شدم به میخانه

بوصل دوست چو خواهی که آشنا گردی

[...]

درآبکوی خرابات عشق اگر مردی

شراب بیخبری نوش تا شوی فردی

ز صحن جان و دلم سوسن و سمن روید

اگر ز گلشن رویت بما رسد وردی

بچشم اهل نظر گشت کحل بینایی

[...]

امام و هادی جانی علی ولی الله

طبیب درد نهانی علی ولی الله

نمی رسد بکمال تو شرح ناطقه ام

فزون ز حد بیانی علی ولی الله

شها چو ذات شریفت بعلم وجود و کمال

[...]

توئی که مشرق انوار و ذات اسمائی

توئی که قطره و موج و حباب و دریائی

توئی که آدم و نوح و خلیل و داودی

توئی که احمد و موسی و خضر و عیسائی

محیط مرکز افلاک و انجم و املاک

[...]