ای در دلم زکاوش عشق تو خارها

دستان سرای گلشن حسنت هزارها

از رشک سرو قامت شمشاد سایه ات

سیلاب اشک می رود از جویبارها

بویی مگر ز زلف توآرد برای وی

[...]

تا فتنه ی قامت توبرخاست

شد هر طرفی قیامتی راست

زان خاست و زین نشست لابد

بنشست امان و فتنه برخاست

هر جا که تویی غریب نبود

[...]

نه سر ز تیغ تو تنها بریدنم هوس است

به خاک پای تو در خون طپیدنم هوس است

زدی چو یک دو سه زخمم بدار دست که باز

دوگامی از پی قاتل دویدنم هوس است

به شوق دام و قفس در بهار نیز چو دی

[...]

مرا درد از شکیبایی فزون است

که دل در سینه چندین بی سکون است

ز احوالم چه پرسی کاشک خونین

گواهم بر جراحات درون است

بگوخود بی تو چون پایم که در هجر

[...]

ماهی که به رخ نگار مانی است

پیداست که جز نگار ما نیست

بر صورت عالمی قلم کش

کان ها همه عاری از معانی است

بردار ز رخ نقاب تا خلق

[...]

سری کاینجا چو دامان در قدم نیست

بر ما یکسر مو محترم نیست

چنان پر شد فضای سینه از دوست

که دیگر در وجودم جای غم نیست

به قتلم وارهان از غم خدا را

[...]

کدام دل که نه آسیمه سر برای تو نیست

کدام سر که نه شوریده در هوای تو نیست

اجل دوید به بالین و خوش دلم به هلاک

ولی دریغ که امشب سرم به پای تو نیست

فلک نداد امانم که کشته ی تو شوم

[...]

گناه عاشق و معشوق را عقابی نیست

در این گناه بود پس دگر ثوابی نیست

خطا به عهد مکن بیش از این جفا با من

که روزحشرت از آن ماجرا جوابی نیست

ز دور نوش دهان تا فکنده ای دورم

[...]

مرا سودای جانان بر سر افتاد

جنون را باز طرح دیگر افتاد

چو عشقم بار در کاشانه بگشود

خرد را رخت هستی بر در افتاد

به یاد در و لعلت دامنی چند

[...]

دردا که ز دوران به غم خویشتن افتاد

روزی که دلارام به سودای من افتاد

یوسف که به چاه فتن افتاد برآمد

بیچاره زلیخا که به چاه ذقن افتاد

منعم مکن از ناله که پنهان نتوان کرد

[...]

عشقی که به سوز و ساز گردد

افسانه ی آن دراز گردد

طالب مشمر که سوی مطلوب

گامی نسپرده باز گردد

محمود سری که دست آخر

[...]

دلا خواهی توجه با خدا کرد

تغافل بایدت از ماسوا کرد

بدی از دوست با نیکی ز بدخواه

خطا بردی گمان کاینها خدا کرد

خدا نشناخت پیغمبر ندانست

[...]

ندانم خویش کردم یا قضا کرد

مرا از دل ترا از من جدا کرد

درستی در شکست است این کمان را

که هر تیری رها کردم خطا کرد

وفا کردیم و جانان در مکافات

[...]

صبا یک عقده از جعد تو وا کرد

هوا را عطر بیز و مشک سا کرد

شکر خا لعلت از نوشین تبسم

دهن نگشوه مشت غنچه وا کرد

گل از تشویر رویت هر سحرگاه

[...]

سروقامت قیام دیگر کرد

دو قیامت به ساعتی برکرد

هم قیامت ز قد دلکش ساخت

هم کرامت ز چهر انور کرد

خاک در چشم ماه نخشب ریخت

[...]

صفایی از سر کویت چوعزم بیرون کرد

یک نپرسی از او تا به فرقتم چون کرد

دلی که صبح وصال از ملال خالی بود

شب فراق ندانی چگونه پر خون کرد

چو حلقه ی سر زلف سیاه سرکش تو

[...]

بحمدالله که کوکب یاوری کرد

مهم زین صید غم یادآوری کرد

پس از دوری که در حرمان به سر شد

به سر وقت منش دل رهبری کرد

مهی کز وی تطاول رفت و تقصیر

[...]

بخت بد کآخر دمم شمشیر زد

جان بر آمد زود و جانان دیر زد

خواستم مجروح تر بودن ز غیر

هر چه زد دردا که بی توفیر زد

چشم بندی بین که ترکی شیرگیر

[...]

تا جان به هوای دلبر آمد

از دانش و دین ودل برآمد

بختم چو نکرد دستگیری

پای طلبم به سر در آمد

از هجر اجل رهاییم داد

[...]

مگو دل ها به طراری رباید

که با رغبت دل از دنبالش آید

به بستان پیش آن قد سرو بی روی

بگوتا خویش را کمتر ستاید

که هستش گرچه قامت دلکش اما

[...]