حرف آخر قافیه

شمارهٔ ۱: بسته ام باز، به پیمانهٔ می پیمان را

شمارهٔ ۲: به روی خوب تو دیدیم روی خوب یزدان را

شمارهٔ ۳: ساقی ز ماه چهره بر افکن نقاب را

شمارهٔ ۴: به سر زلف تو گر جز تو مرا یاری هست

شمارهٔ ۵: دل زاهدان فریبد لب لعل پر فریبت

شمارهٔ ۶: ره از همه جا بسته ولی راه تو باز است

شمارهٔ ۷: تاجر عشقم و عشق تو مرا، در بار است

شمارهٔ ۸: گیرم نبود نای سرچنگ سلامت

شمارهٔ ۹: تا که ابروی ترا، با مژگان ساخته اند

شمارهٔ ۱۰: کسی گوی سعادت از میان بُرد

شمارهٔ ۱۱: دل چو به زلفت اسیر دام بلا شد

شمارهٔ ۱۲: لعل شکر افشانم گفتا نمکین باشد

شمارهٔ ۱۳: ناظران رخت ای ماه مقیم حرمند

شمارهٔ ۱۴: عشّاق اگر لقای ترا آرزو کنند

شمارهٔ ۱۵: خطّت دمید و لعل تو مستور می شود

شمارهٔ ۱۶: حُسنت چو عشق من همه ساعت فزون شود

شمارهٔ ۱۷: گنه بر دل نهی آنگاه می گیری به تقصیرش

شمارهٔ ۱۸: یکدم از زیر نقاب ای ماهرو بنما جبین

شمارهٔ ۱۹: تا بدان زلف سیه دست تمنّا زده ایم

شمارهٔ ۲۰: هر مثل کز دهنت ای بت زیبا زده ایم

شمارهٔ ۲۱: از سر کوی تو هرگز به ملامت نروم

شمارهٔ ۲۲: زهی علاقه که با تار زلف یار ببستم

شمارهٔ ۲۳: سینه دریای من و لشگر غم امواجم

شمارهٔ ۲۴: ما در این شهر گداییم و گدای خودتیم

شمارهٔ ۲۵: فکنده زلف تو در کار دل هزار گره

شمارهٔ ۲۶: خیل مژگان سیه کار نداری داری