... از لخت دل کباب خورد میهمان عشق

کی راه برد خضر بسر چشمه حیات

نایافته هدایت از رهروان عشق ...

... از منع پاسبان نکند وهم و از عسس

هر کس که راه یافته در پرده اصول

خورشید آسمان که بود شمع خاوری ...

... سبکتر ران زرحمت ساربانا ناقه لیلی

که امشب اشک مجنون راه را بربسته بر محمل

نخواهم خونبها در حشر و گویم شکر از این کشتن ...

... که هر جا کوه را بینی از این سوداست پا در گل

مده در حلقه زلفت خدا را راه آه کس

بیا مپسند این بار گران آشفته را بر دل ...

... نه طرف کعبه کند نه مجاور دیر است

کسی که در حرم عشق یافت راه وصول

رموز نعره بلبل زعاشقان بشنو ...

... بدر کش اطراف بود ده هلال

چیست تو را توشه در این راه دور

برگ بساز ای که بیابی مآل ...

... کشیده رخت همه همرهان سوی منزل

مرا زاشک روان راه بادیه گل شد

بلی بسر نرسد راحله که ره شد گل ...

... می که در باغ بقا روید از او اصل اصیل

راه گمگشته بظلمات سکندر دارم

خضر کو تا شودم بر سر آن چشمه دلیل ...

... ریزد ز ستارگان فزونم

در ظلمت هجر راه گم شد

ای خضر تو باش رهنمونم ...

... از پی قافله ات گرد صفت میآیم

که در این راه سراغ مه کنعان کردم

... همچو یعقوب در ره یوسف

چشم بر راه قافله دارم

تا در این کفر جویم ایمانی ...

... بر درت خاک گشت آشفته

خیر و از خاک راه بردارم

... ماه میگفت منش قبه خرگاه شدم

تا مگر راه برم در خم آنزلف سیاه

خود زسر تا بقدم همروش آه شدم

شیخ شد هم سفر و برد سوی صومعه ام

دو قدم همره او رفتم و گمراه شدم

رنج کرمان دهدم صحبت اغیار بدل ...

... چون اسیر اوفتاده عصفورم

خیز و از خاک راه میخواران

سرمه ای کن به دیده کورم ...

... این زمزمه از نای شنیدیم شنیدیم

چون راه ندادند به پرواز گلستان

در زیر پر خویش خزیدیم خزیدیم ...

... زانکه در پنجه شاهین قضا مقهورم

راه در پرده جانان نبرم آشفته

در حجاب تن و جان تا چو تو من مستورم ...

... گاهی ززهد خشک بجانم که از خمار

آن به که راه مسجد و میخانه نسپریم

در نزد پاسبان تو او راست عزتی ...

... گفت در کشور روم آهوی مشکین دارم

گو میارید دگر نافه ام از راه ختا

که دل آشفته در آن طره پرچین دارم

در خرابات مغان تا که پناهی داریم

بسموات و به اهلش همه راهی داریم

بی سر و پای در میکده از پرتو جام ...

... آن دو زلفین رسن باز بیوسف گفتند

کز زنخدان بسر راه تو چاهی داریم

باشارت دو لب نوش تو گفتند بخط ...

... طالب روشناییم آه کشان در آشیان

برق برد به روشنی راه مگر به منزلم

دوش حکیم عقل را آشفته چاره خواستم ...

... من و طواف حریم وصال تو حاشا

که ریخت بال در این راه طایر اوهام

اگر چه دفتر آشفته شد سیه چه عجب ...

... یا که کرده است تیغ را به نیام

زلفش از راه غیر دام گرفت

کاید آشفته و رسد بمقام

بازگو از منش زراه نیاز

بازگو از منش بعجز تمام ...