همتی ساقیا که مخمورم
منتی نه به قلب رنجورم
درد سر دارم از فسرده‌دلان
آتشی زن زآب انگورم
پرده بردار زآتش سینا
تا بسوزی حجاب مستورم
از تو کشف غطاء آید و بس
بخش در دیده یقین نورم
بس که شوق عسل به سر دارم
کرده در خانه جای زنبورم
با هوای شکرلبان چه عجب
رخنه گر در سرا کند مورم
من به چنگال شاهباز غمت
چون اسیر اوفتاده عصفورم
خیز و از خاک راه میخواران
سرمه‌ای کن به دیده کورم
این هوسناکی‌ام که در سر هست
آخر از عشق می‌کند دورم
عذر می‌خواهمت ز بوالهوسی
داری ای عشق گر تو معذورم
نافه بگشا صبا از آن سر زلف
زآنکه به گشته زخم ناسورم
آتشی زن ز عشق بر جانم
تازه کن آن تجلی طورم
آن بهشتم بیار در مجلس
که رهانی ز جنت و حورم
شیخ را گر غرور از عمل است
من ز عفو کریم مغرورم
من آشفته مدح حیدر و آل
که جز این کار نیست مقدورم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از عشق و شراب و حالتی خمار سخن می‌گوید. او از ساقی میخواهد تا با آتش عشقش، غم و دردش را تسکین دهد و حجاب‌ها را بردارد. او به شوق عسل و شیرینی لب‌ها اشاره می‌کند و خود را مانند پرنده‌ای اسیر در چنگال غم می‌بیند. شاعر همچنین از عشق عذرخواهی می‌کند و به زیبایی‌هایی که در عشق وجود دارد، اشاره می‌کند. در نهایت، او به عشق و کرامت خداوند و مقام اهل بیت (ع) اشاره می‌کند و ابراز می‌کند که همه چیز برای او در مدح آنها خلاصه می‌شود.
هوش مصنوعی: ای ساقی، امیدی به تو دارم، چون از می پرم و شادابم، تو بر من منت نگذار و بر دل زخم‌خورده‌ام ترحمی کن.
هوش مصنوعی: دردی که دارم به خاطر دل‌های ناراحت است، مانند آتشی است که در آب انگور شعله‌ور می‌شود.
هوش مصنوعی: پرده را کنار بزن و آتش عشق را روشن کن تا من نیز با این آتش، حجاب و موانع درونی‌ام را بسوزانم.
هوش مصنوعی: از تو پرده‌برداری می‌شود و فقط همین، در چشمانم یقین را روشن می‌کنی.
هوش مصنوعی: من آنقدر به عسل علاقه دارم که در خانه‌ام مثل زنبور پر از شوق و ذوق هستم.
هوش مصنوعی: با وجود لب‌های شیرینی که دارد، آیا جای تعجب است اگر مورچه‌ای به خانه‌اش راه پیدا کند؟
هوش مصنوعی: من مانند پرنده‌ای هستم که به چنگال شاهباز غم تو افتاده و در اسارت او قرار دارم.
هوش مصنوعی: این بیت دعوت به برخاستن و توجه به زندگی پرشور می‌کند. به نظر می‌رسد که گوینده از شنیدن یا مشاهده امور دل‌انگیز لذت می‌برد و میخواهد که یادآور آن نشانه‌های شادی و سرمستی باشد. در این حالت، بر اهمیت غفلت نداشتن و از دست ندادن لحظات خوب زندگی تاکید دارد.
هوش مصنوعی: این میل و آرزوهایی که در سر دارم، در نهایت مرا از عشق دور می‌کند.
هوش مصنوعی: از تو عذرخواهی می‌کنم به خاطر اینکه دچار هوسرانی شده‌ام، ای عشق، اگر تو من را ببخشی.
هوش مصنوعی: سلام! باد صبا، زلفش را به سمت من باز کن، زیرا زخم عمیق و رنجی که بر دل دارم، بر اثر بی‌مهری اوست.
هوش مصنوعی: مرا از عشق شعله‌ای بزن و جانم را تازه کن، آن گاه که درخشش تو همچون درخشندگی کوه طور است.
هوش مصنوعی: مرا به بهشت خود دعوت کن، تا از بهشت و حوری‌ها بی‌نیاز شوم.
هوش مصنوعی: اگر شیخ به خاطر اعمال خود در حال خودپسندی باشد، من به خاطر رحمت و بخشش خداوند مغرورم.
هوش مصنوعی: من در حمد و ستایش حیدر و خاندان او درگیر و مشغول هستم و جز این فعالیت دیگری از من برنمی‌آید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
از تو دانم یقین که مستورم
پرده‌پوشیت کرده مغرورم
گر من از مجلس تو مهجورم
وز جناب ضیاء دین دورم
عالم السر ز حال من داند
که درین حادثه چه رنجورم ؟
بعنا و خروش متصلم
[...]
ای که خوانی به عشق مغرورم
هیچ عیبم مکن، که معذورم
سرمه گوید در آن فنا نورم
گشت حالم ز سرمگی دورم
که نه سرد و خنک چو کافورم
به دو جو دستگاه مغرورم
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.