سزاوارم به هجران گر به چنگ آید گریبانت

مرا بار دگر و ز کف گذارم طرف دامانت

به سر وقتم به دست دل نوازی رنجه کن پایی ...

... کفایت جستم از هر مسکری با لعل خندانت

ز بار منت حلوا فروشان فارغم کردی

ز شیر و شهد مستغنی شدم با نقل دندانت ...

... جنون را باز طرح دیگر افتاد

چو عشقم بار در کاشانه بگشود

خرد را رخت هستی بر در افتاد ...

... قدر قفس آن مرغ گفتار شناسد

کز قید تو یک بار رهش در چمن افتاد

بلبل که به گل نغمه سرودی به صد آهنگ ...

... تا روی به دلستان ندارد

دور از تو به دوش تن بود بار

آن سر که بر آستان ندارد ...

... عشق کوه است و شکیبایی کاه

هرگز این بار به منزل نرسد

از خطت خار خطر رست مرا ...

... کم به لب زهر هلاهل نرسد

ناوک ناله ی آتشبارم

درتو هشدار که غافل نرسد ...

... بر عاشق اشک و آه چرا پرده در شود

باشد سیه تر از شب مرگم هزار بار

روزی که در بهشت مرا بی تو سر شود ...

... شکرخای و شکر خوی و شکر خند

شکر بخش و شکر بیز و شکربار

نه چون دیگر بتان بی باک و مغرور ...

... مرا با زندگی زیبد صفایی

بمیرم در رهش هر لحظه صد بار

... ولی کبکی که در پیکر گلش بر

ولی سروی که درطلعت مهش بار

ندانم کت به گردون چون گذارم ...

در گلستان رخ ار گشاید بار

گلبن اید خجل ز روی هزار ...

دست عشقم گشود جایی بار

که فرو بست پایم از رفتار ...

... همه از چهر نخل آتش بر

همه از زلف سرو افعی بار

این ز قد شرم صد خیابان سرو ...

... دل ز مژگان و سینه ام ز ابروی

همه شمشیر بار و پیکان زار

زیر و بالا بلند و پست نگر ...

... چهر او بین اگر ندیدستی

آتش سرد و آب آتشبار

لب و دندان او مگو به مثل ...

... نقل شور و شراب شیرین است

امتحان را چشیده ام صد بار

تا صفایی اسیر عشق نشد ...

... عشق در دل مرا نهایی گشت

کو غمم برگ و رنجم آرد بار

روید از شاخه هاش بند به بند ...

... تا چند به زنجیری و با صیقل وصال

ز آیینه ی دلم ننشانی غبار هجر

مرغان به باغ نغمه سراسر خوش از وصول ...

... شنعت مران به نقص کفایت همی مرا

گر بستم از وثاق وصال تو بار هجر

از دست من به عنف برون شد زمام وصل ...

... شد باز وقت آنکه علی رغم مدعی

بسپارمت ز بارگی وصل بار هجر

با قرب دادها برم از امتداد بعد ...

... به طرف چشمه ی چشمم خرام و جای گزین

که نیست لایق سرو تو جویبار دگر

بیان شوق به پایان نمی رسد همه عمر ...

... زدی نه لاف وفا با تو اینقدر به گزاف

اگر صفایی دل داده راست بار دگر

... جان برایت چرا دهم همه روز

حیفم آید ترا که بار آیی

خشم پرور ستمگری کین توز ...

... به دستاویز خونخواری زنم دستی به دامانش

مگر بار غم از جانم خود آخر وهله برداری

که این دردی است کز اول فرو ماندم به درمانش ...

... که با او از دو عالم عار دارم

چه غم گر دارم از وی دیده خونبار

که چونان لعبتی خونخوار دارم

ز تیغش تا قیامت سینه مجروح

ز لعلش دیده گوهر بار دارم

به عکس عادت از یک سرو بالاش

به یک کاشانه صد گلزار دارم

هزارش گل به بار اما چه حاصل

که از هر غنچه اش صد خار دارم

دلم با خود نبردی زانکه دیدی

غم صد مرده بر وی بار دارم

فراقم کاست از هر در ولی شکر ...

... ز سرو قد خورشید جمالش

به محفل نخل آتشبار دارم

ز چشم شوخش اندر هر نگاهی ...

... ز تأثیر لب شیرین زبانش

نی آسا خامه شکر بار دارم

ز گیسوی رسای مشک سایش ...

... مپرس حالت من کزغمت به روز سیاه

هزار بار ززلف تو دل شکسته ترم

من آن نیم که بتابم سر ارادت دوست ...

... واگذارم با بلای خویشتن

بوکه یارم بار دیگر محض جود

زنده سازد از ندای خویشتن ...