لاله رنگ از خون دل شد نرگس سیراب او

می شود نرگس به هر رنگی که باشد آب او ...

... چاکها در سینه دارد چون کتان مهتاب ازو

گل چه باشد پیش روی لاله رنگش کز شفق

خون خود را می خورد خورشید عالمتاب ازو ...

... سر به مهر شرم باشد چشمه حیوان او

نعل شبنم را ز برگ لاله بر آتش نهد

اشتیاق آفتاب چهره تابان او ...

... تا به کی بر دل گذارد دست بی دیدار تو

همچو داغ لاله گردد کعبه از خون شکار

تیغ چون بیرون کند مژگان بی زنهار تو ...

... جوی خون از دیده خورشید می سازد روان

چهره خاک از فروغ لاله حمرای تو

خاک تا گردن میان آب پنهان گشته است ...

... خون دلها مشک شد در حلقه گیسوی تو

می شمارد دیده صیاد داغ لاله را

بس که وحشت دارد از نظارگی آهوی تو ...

... می زند بر سینه سنگ آتش ز دست خوی تو

تا چها با خون گرم لاله حمرا کند

خار بن را نافه چین می کند آهوی تو ...

... پیشتر زان که بشویند به خون رخسارت

داغ بر دل نه ازین لاله رخان دست بشو

تا به شیرین جهان چون شکر و شیر شوی ...

... ز اشتیاق تو خورشید داغ می سوزد

چه محو لاله و گل گشته است شبنم تو

به حرف پوچ نفس خرج می کنی غافل ...

... اگر روم به تماشای گلستان بی تو

زمین ز پاره دل لاله زار می گردد

اگر چو غنچه گل واکنم دهان بی تو

چنان که لاله گرفته است داغ را به میان

گرفته داغ مرا در میان چنان بی تو ...

... شده است برگ خزان دیده ای چمن بی تو

بگیر پرده ز رخسار لاله زار و ببین

که کاسه کاسه خون می خورد چمن بی تو ...

... که همچو روغن و آبند جان و تن بی تو

تو تا برون شده ای از چمن ز لاله و گل

هزار کاسه خون می خورد چمن بی تو ...

... منافقان جهان را به هم گذار و برو

ز لاله زار جهان نیست حاصلی جز داغ

مبند دل به تماشای لاله زار و برو

نسیم مصر طلبکار پاک چشمان است ...

... خالی نمی شود ز می لعلی ساغرش

چون لاله هر دلی که بود داغدار او

آن سوخته است عشق که سازد یکی هزار

هر خرده شرر که کند جان نثار او

صایب همین نه داغ رخ لاله رنگ اوست

بی داغ نگذرد کسی از لاله زار او

خون لاله لاله می چکد از رنگ آل تو

گلگونه همند جلال و جمال تو ...

... خورشید آنچه می کشد از انفعال تو

عالم ز نقش پای تو گردید لاله زار

شد بس که خون بیگنهان پایمال تو ...

در خون نشست لاله ز چشم سیاه تو

گل گوشه گیر گشت ز طرف کلاه تو ...

... چون شمع زیر دامن صحرای روزگار

مانند لاله یک جگر داغدار کو

ناصح عبث ز ریگ روان سبحه می زند ...

... جان داد کسی که زیر پای تو

بر خاک چو برگ لاله می ریزد

خونی که نمی شود حنای تو ...

... گر به ختا بگذرد نکهت گیسوی تو

پرده گوش مرا چون ورق لاله کرد

از سخن آتشین لعل سخنگوی تو ...

... از حجاب دیده شبنم فروغ نوبهار

لاله و گل را چراغ زیر دامان آمده

می تواند کاسه بر فرق نظربازان شکست ...