... کی تواند آسمان با آن توانایی کشد

حاصلش جز لغزش پا نیست اندر راه عشق

آنکه هنگام بلا دست از شکیبایی کشد ...

... تا بماند به جهان نام و نشانی از من

خویش در راه تو بی نام و نشان خواهم کرد

تا که بر دامن نازت نه نشیند گردی ...

... از پا روم به مدرسه وز سر بمیکده

کان راه طی بپا ولی این ره بسر شود

یارب که پیر میکده و شیخ مدرسه ...

... نه هر مفتن و ساحر پیمبری داند

نشان راه ز دزدان ره چه می پرسی

نه هر که بر سر راه است رهبری داند

مشو غلام کسی غیر خواجه قنبر ...

... کوهکن زد تیشه بر سر خویش را از پا فکند

تا بدانی طی راه عشق از سر میشود

نگذری تا در ره جانان ز جان خود صغیر ...

... ز طاعتی که کنی بهر خلق از آن اندیش

که آن رفیق ترا دزد راه خواهد بود

اگر ز روی ریا جامه ات سفید کنی ...

... بخیر و شر خود اعضاء گواه خواهد بود

یکی است راه حق آنهم طریق عشق علی

جز این طریق دگر اشتباه خواهد بود ...

... که سر خوان غم عشق تو مهمانم کرد

مگرت راه بدریا بود ای چشمه چشم

که بیک چشم زدن سیل تو ویرانم کرد ...

... در صفا سعی نما تا به مقامی برسی

قرب حق درک جز از راه صفا نتوان کرد

غم عالم همه گر قسمت ما گشت صغیر ...

... ز اسلام ملاف ار بدلت مهر علی نیست

کافر دل تو راه به اسلام ندارد

سلطان نجف آنکه ببام شرف او ...

کس از آن زلف و از آن خال نیارد دم زد

که یکی راه ز شیطان و یکی ز آدم زد

خلق از مؤمن و کافر همه مفتون ویند

غمزه اش راه دل محرم و نامحرم زد

عقل بگذاشت بسی قاعده در کار ولی ...

... این شرر بر دل هر عاقل و دیوانه زدند

باخبر باش که بیرون نبرندت از راه

رهزنانی که ره خلق به افسانه زند ...

... در خیال خلد و وصل حور عین افتاده بود

راه ما از عشق شد نزدیک ور نه تا ابد

کار ما در دست عقل دوربین افتاده بود ...

... ماییم در زمانه و عشق بتی و بس

در انتظار اینکه فتد کاروان براه

داریم گوش جان همه بر ناله جرس ...

... در بزم دوست می خور و مستی کن ای صغیر

کانجا نه شهنه بر تو برد راه و نی عسس

خبر عشق ز هر دل بهوا بسته مپرس

رسم این راه جز از مرد ز خود رسته مپرس

خواهی ار آگهی از ا ین ره پرخوف و خطر

جز از آنراه نوردان جگر خسته مپرس

هست جویی بره عشق که آن هستی تست ...

... دارم عجب ای دل که بدین کوتهی بخت

خواهی ببری راه به بالای بلندش

بر کشته من گر ز وفا اسب بتازد ...

... بر آنسرم کز جان و دل هستی بپردازم باو

دور است راه عشق و من فکر سبکباری کنم

چشمان مست آن پری من دیده ام از چشم خود ...

... گر دل خود جز بمهر او دهیم الحق صغیر

خویشتن را دور از راه صواب افکنده ایم

... برهت شها نشینم مگر از کرم بگویی

که گدای بینوایی بکنار راه دارم

تو باشگ و آه رام وز فسرده خاطری من ...

... گر آتشی نبود از چه پخته گردد خام

بنام یار مکن اکتفا و راه طلب

به پیش گیر کز این ره رسی بصاحب نام ...

... شدم خاک ره خلق جهانی بلکه بگذارد

ز راه مرحمت پا بر سر آنسرو خرامانم

عجب راهیست راه عشق کاندر طی آن دایم

بود دل همچو من لرزان و من چون دل هراسانم ...