رضا از کرمان در ‫۲ سال و ۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۰۹:۴۲ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۰۸:

آقا متین عزیز سلام 

   ضمن تشکر از بزرگواری شما خدمتتان معروض میدارم آستان به معنای درگاه ،پیشگاه ،ورودی منزل یا کریاس درب میباشد و رسم بر این بوده هنگام ورود به حضور بزرگان  در پیشگاه ورودی (شادروان =پیشگاه در وخیمه گاه سلطان )به خاک افتاده وسر را به علامت تکریم بر خاک آستان میمالیدند که هنوز هم در اماکن مذهبی مثل قبور ائمه شاهد این امر هستیم  در اینجا سعدی علیه الرحمه میفرمایند 

من بجز تو دل ودین به کسی دیگر نمیبازم وکس دیگری را اطاعت نخواهم کرد و حتی اگر نتونم سرم را بر بالین تو بگذارم اشکال نداره وسر را بر آستان تو خواهم سائیدو اظهاربندگی خواهم کرد .

  شاد باشی عزیز

رضا از کرمان در ‫۲ سال و ۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۰۹:۳۳ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر ششم » بخش ۸۶ - تدبیر کردن موش به چغز کی من نمی‌توانم بر تو آمدن به وقت حاجت در آب میان ما وصلتی باید کی چون من بر لب جو آیم ترا توانم خبر کردن و تو چون بر سر سوراخ موش‌خانه آیی مرا توانی خبر کردن الی آخره:

سلام بر عزیز جانم آقا کوروش بزرگوار 

   عزیز دلم اولا باید سپاسگزار آقا حمید رضا وسایر دست اندکاران سایت گنجورباشیم که این فرصت را برای دوستداران ادبیات فراهم نموده اند که تشریک مساعی دوستان وهمراهان این سایت وزین باعث افزایش دانش ادبی هریک از اعضا به نوعی میگردد در ثانی اشتباه کردن جز ذات آدمی است وتا اشتباه نکنی  پی به معنا ومقصود نخواهی برد  ودر آخر از اظهار لطف حضرتعالی خیلی متشکرم وبه قول ما کرمانیها بیشتر از این بنده رو چوبکاری نفرمایید گرچه بزگواری جنابعالی ستودنی است ولی بنده  خود را قابل این همه  ستایش نمیدانم   قلباً دوستت دارم عزیزم وبرای شما آرزوی سر بلندی وسلامتی دارم فدات  

Ali Sarhaddi در ‫۲ سال و ۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۰۴:۵۰ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۱:

سلام این رباعی رو خیلی دوست دارم به یاد فردیت یونگ و تجرد مسیح و تزکیه ی بودا میفتم: رندی را دیدم که بر اسب زمین نشسته است و پروای دنیا و دین و کفر و یقین و حق و حقیقت و .... ندارد خب حالا چرا باید ترسی در وجودش باشه و از کسی بترسه؟ بنظرم این عین آزادگی ست هرچند شخصا معتقدم خداپرستی از آزادگی بالاترست.

فاطمه یاوری در ‫۲ سال و ۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۰۳:۵۰ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۵۶:

کشتی در آب را از دو برون حال نیست

یا همه سود ای حکیم یا همه درباختن

مذهب اگر عاشقیست سنت عشاق چیست

دل که نظرگاه اوست از همه پرداختن

 

چاره همین بیش نیست!

سوختن و ساختن....

فاطمه یاوری در ‫۲ سال و ۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۰۳:۴۶ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲۵:

شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

بنده‌ی طلعت آن باش که آنی دارد..........!

کورش بوتیمار در ‫۲ سال و ۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۰۰:۴۱ در پاسخ به رضا از کرمان دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر ششم » بخش ۸۶ - تدبیر کردن موش به چغز کی من نمی‌توانم بر تو آمدن به وقت حاجت در آب میان ما وصلتی باید کی چون من بر لب جو آیم ترا توانم خبر کردن و تو چون بر سر سوراخ موش‌خانه آیی مرا توانی خبر کردن الی آخره:

عرض سلام خدمت جناب رضا جان کرمانی عزیز( شدت علاقه این هموطن به اهالیِ همسنگ خاک و تواضع ، اهالی کرمان ، واقعیه)

اول عرض کنم رضا جان  اونجا که به اشتباه گفتی « هُش یعنی هشیار باش » در ادامه، اینجانب باتوجه به سابقه ذهنی  این ترکیب  که می دونستم درستش « شاهِ هش» است ، متأسفانه ،همین باعث شد که من شتاب کنم و این رو با چیزی دیگه اشتباه بگیرم و شتاب و عجله و بی دقتی باعث شد این اشتباه فاحش از من سربزنه و شوربختانه حتی ادامه مصراع رو هم نگاه نکنم و این بیت بسیار ساده و ابتدایی رو...

 

درود بر تو عزیز ( رضا نازنینم)که متوجه کردی بنده رو که شتاب کردم و دیگه شتاب نکنم و این بیت ساده رو اشتباه نگم جانم ( البته ،مقصر، جنابتون رضا جان کرمانی عزیز بودی که باعث شدی من راه شتاب و بی‌دقتی و  نگاه نکردن به ادامه مصراع رو در پیش بگیرم  و بر اساس سابقه این ترکیب تو ذهنم  اقدام به درج این اشتباه فاحش کنم در شبی که اصلا حال مناسبی نداشتم و تمرکز و تسلط نداشتم 😂 جدی می گم رضا جان ، توجیه نمی کنم 😀✋😘) .

 

در بعد ،خود جنابعالی هم متوجه شدید که «هُش به معنی هشیار باش » نیست.

 

 و در پایان من خاضعانه از تو ،رضا جان گلم، تشکر می کنم و تا کمر خم می شم و دست نازنینت رو می بوسم .

 

و عرض می کنم سپاس از اینکه عملا فهموندی به من که شتاب نکنم و سابقه ذهنی رو تنها بهش اکتفا نکنم ؛ ادامه مطلب رو هم بخونم و موقعی که حالم مناسب نیست انجام ندم این کار رو .

 

رضا جان من حاشیه های قبلی رو که بر اساس یه بنای غلط ( که مسببش خودت بودی رضا جان 😀)شکل گرفت پاک کردم و باز هم یه دنیا ازت سپاسگزاری می کنم .

من قربونت برم .خدانگهدارت .هم ممنونم و هم عذر خواهت 

زیبایی کار همین نتیجه هاست، رضا جان !

خیلی خیلی خیلی ازت ممنونم گلم ، جانم !

مگه نبینمت رضا جان . درحالیکه جلو همه ،خمیده و در حال تعظیم هستم ؛ دستت رو می بوسم ،جانم !

غیر از معنی لفظی بیت که جناب رضا من رو متوجه شتابم کردند، مولانا هدف از این سه چهار بیت  را داره بر ضعف عقل و ادراک تأکید می کنه و عقل را ضعیف از ادراک عشق می دونه ( این رو قبلاً عرض کردم) 

 

با چنان رحمت که دارد شاهِ هُش /بی ضرورت،چون بگوید :نفس ، کُش ؟!

 

 

رضا آزاد در ‫۲ سال و ۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۰۰:۳۶ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۹۰:

چه بود؟ بنظرم بر وزن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن نیست.

شهاب عمرانی در ‫۲ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۹ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۲۳:۱۲ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۸۲ - سؤال کردن رسول روم از عمر رضی‌الله عنه از سبب ابتلای ارواح با این آب و گل جسم:

برای تفهیم بهتر این بخش کتاب « آواز پر جبرئیل » شیخ شهاب الدین سهروردی رو به دوستان پیشنهاد میکنم.

محراب شاهدهی در ‫۲ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۹ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۲۲:۵۳ در پاسخ به ز.م دربارهٔ امیر معزی » قصاید » شمارهٔ ۵۹:

همت در این مصراع به معنای بلند‌نظری آمده است و معنای بیت این است:

چون بلند نظری تو ماه را زیر پا گذاشت پس دیگر فرق همه مخالفان زیر پای توست.

محراب شاهدهی در ‫۲ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۹ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۲۲:۵۱ دربارهٔ امیر معزی » قصاید » شمارهٔ ۵۹:

در بیت هفتم مصراع اول به اشتباه آمده ‌است که:

«شاهان به دار ملک تق گشته‌اند»که با توجه به بهم خوردن وزن در آخر مصراع متوجه اشتباه بودن مصرع میشویم و درستش این است:

«شاهان به دار ملک تو مشتاق گشته‌اند»دیوان امیر معزی به تصحیح عباس اقبال.

Masoud Attaran در ‫۲ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۹ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۲۲:۴۵ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۱۲ - داستان آن پادشاه جهود کی نصرانیان را می‌کشت از بهر تعصب:

چقدر جالب بود این شعر . دارم فکر میکنم که مولانا به نوعی همون حرف فروید رو گفته که شهوت و خشم بزرگترین سرکوب های انسان هست و باعث میشه که حجابی بشه که انسان نتونه درست مسائل رو تشخیص بده .