محمدداودی در ‫۵ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۲۷ شهریور ۱۳۹۸، ساعت ۱۹:۴۶ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸۰:

باسلام به دوستان دانشمندخواستم درموردمصرع چهارم نظرخودرابیان کنم وقتی میت رادفن میکنندسراورا روی خشت قرار میدهند .خواجه درحقیقت وصییت میکند ‌وقتی من تسلیم مرگ شدم سر مرا روی خشت در میکده قراردهید واگر مدعی درک این کار مرا نکرد به اوبگوتوسرت راروی هرخشتی خواستی بگذار(گوسروخشت)درحقیقت دراین مصرع دونوع خشت وجودداردکه هرکس درانتخاب ازاداست

مجید مریخی در ‫۵ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۲۷ شهریور ۱۳۹۸، ساعت ۱۷:۴۵ دربارهٔ بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۳۰:

کیست درین انجمن محرم عشق غیور
ما همه بی‌غیرتیم آینه در کربلاست
یکی از بزرگان دین میگفتند همه ی ماجرای کربلا ناشی از غیرت حضرت اباعبدالله بود در برابر حریم اسلام و خدا و...
واقعا افق دید جناب بیدل در بسیاری از اشعار ایشان دل ادم را تکان میدهد هر غزلی را میخوانیم پر است از حکمت
اگرچه بعضی از وازگان و تعابیر مغلق است ولی آنهم به شیرینی کلام می افزاید

بیگانه در ‫۵ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۲۷ شهریور ۱۳۹۸، ساعت ۱۷:۱۶ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۴۷۰:

طاقت تو که را بود کآتش تیز مطلقی!!...
عالی!
چه غزل قوی ای بود.

یوسف در ‫۵ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۲۷ شهریور ۱۳۹۸، ساعت ۱۶:۰۳ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۲:

در تایید نظر فرزاد تقدس ومعصومیت ساختگی برای شعرا صحیح نیست. وباعث ایجاد فاصله بین آنها و عامه مردم میشود.

بابک بامداد مهر در ‫۵ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۲۷ شهریور ۱۳۹۸، ساعت ۱۵:۵۶ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۳۰:

شاه بیت غزل
به هرنظر بت ما جلوه می کندلیکن
کس این کرشمه نبیند که من همی نگرم
واقعا حافظ کرشمه هایی از بت ما می بیندکه به چشم ما عادت
زدگان نمی آید..

سوفیا در ‫۵ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۲۷ شهریور ۱۳۹۸، ساعت ۱۳:۲۴ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸۸:

گره به باد مزن گر چه بر مراد وزد....
براساس بیش از 20 نسخه خطی، بر مراد وزد ، درست تر به نظر می رسد؛ البته «بر مراد وزیدن باد» معقول تر از «بر مراد رفتن باد» است.

نوراله اسدی در ‫۵ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۲۷ شهریور ۱۳۹۸، ساعت ۱۳:۰۵ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۸۷:

سلام بر همگی بخصوص مسافر ، جواب شما به آقای مهدی دو قسمت دارد ، قسمت اول تراوش ذهن خود شماست که از بی مهری و خود بزرگ بینی و غرور ودر نتیجه نشانه بی مایعی و عصبانیت حکایت دارد ، وقسمت دوم که نقل قول از تفسیر المیزان و مجمع البیان و دیگران است و کاملا قابل استفاده است بنابراین از شما تقاضا میکنم تا زمانیکه آن صفات را از خودتان دور نکردید از خودتان چیزی ننویسد

رامین در ‫۵ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۲۷ شهریور ۱۳۹۸، ساعت ۱۲:۴۹ دربارهٔ سعدی » گلستان » باب چهارم در فواید خاموشی » حکایت شمارهٔ ۴:

منظور آن است که برای بحث در باره هر موضوعی نیاز است که دو طرف مفاهیم اولیه موضوع را بدانند. مثلا اگر من امبانی فیزیک جدید را ندانم بحث من با یک فیزیک دان بر سر جهان های موازی بی فایده است.

احد در ‫۵ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۲۷ شهریور ۱۳۹۸، ساعت ۱۰:۵۴ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۲:

با عذر خواهی از دوستان به خاطر اشتباهات نوشتاری حروف

احد در ‫۵ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۲۷ شهریور ۱۳۹۸، ساعت ۱۰:۴۲ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۲:

سلام رضای عزیز من نوشته های دوستان را می خوانم و استفاده می برم.به نوشته های شما که می رسم.بیشر توقف و تامل می کنم و بهره بشتر می برم .خسته نباشید. در مورذ ضرورت دیدن معشوق با ذیذه جان باید بگم که ذیذن زیباییها ونشانه ها با ذیه سر برای پی بردن به معشوق باز هم ذیده جان لازم ذارذ. چرا که همه می بینیم ولی همه پی نمی بریم. شاذ زی

علی در ‫۵ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۲۷ شهریور ۱۳۹۸، ساعت ۱۰:۲۸ دربارهٔ عارف قزوینی » تصنیف‌ها » شمارهٔ ۱۶ - چه شورها:

بیت دوم این طور هم اجرا شده:
ز من مپرس که چونی دلی نشسته به خونی ....
بیت سوم:اگر "که جان "از این سفر بدون درد سر....
با تشکر

علی در ‫۵ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۲۷ شهریور ۱۳۹۸، ساعت ۱۰:۱۷ دربارهٔ عارف قزوینی » تصنیف‌ها » شمارهٔ ۱۳ - گریه را به مستی ...:

آستین چو از "دیده" برگرفتم ./استفاده واژه "دیده" به جای" چشم" مناسب ترهست ."دیده هم به لحاظ آوایی و هم به لحاظ هجایی متناسب تر است."چشم" تناسب هجایی با کل بیت نداره.یعنی یک هجا کمتر داره از طرفی چون ابیات عارف تصنیف موسیقایی هست،تلفظ دیده برای خواننده مناسب تره

محمد در ‫۵ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۲۷ شهریور ۱۳۹۸، ساعت ۱۰:۰۸ دربارهٔ شهریار » گزیدهٔ غزلیات » غزل شمارهٔ ۸۸ - به مرغان چمن:

حدود 5 بیت جا افده است
لطفا متن کامل شعر را اضافه کنید:

خراب از یاد ِ پاییز ِ خمارانگیز ِِ تهرانم
خمار ِ آن بهارِ شوخ و شهر آشوبِ شمرانم
خدایا خاطراتِ سرکشِ یک عمر شیدایی
گرفته در دماغی خسته چون خوابی پریشانم
خیال ِ رفتگان شب تا سحر در جانم آویزد
خدایا این شب آویزان چه می خواهند از جانم
پریشان یادگاری های بربادند و می پیچند
به گلزار خزان عمر چون رگبار بارانم
خزان هم با سرود برگ ریزان عالمی دارد
چه جای من که از سردی و خاموشی زمستانم
مگر کفاره ی آزادی و آزادگی ها بود
که اعصابم غل و زنجیر گشت و صبر، زندانم
به بحرانی که کردم آتشم شد از عرق خاموش
خوشا آن آتشین تبها که دلکش بود هذیانم
سه تار مطرب شوقم گسسته سیم جانسوزم
شبان وادی عشقم شکسته نای نالانم
نه جامی کو دمد در آتش افسرده جان من
نه دودی کو برآید از سر ِ شوریده سامانم
شکفته شمع دمسازم چنان خاموش شد کز وی
به اشک توبه خوش کردم که می بارد به دامانم
گره شد در گلویم ناله جای سیم هم خالیست
که من واخواندن ِ این پنجه ی پیچیده نتوانم
کجا یار و دیاری ماند از بی مهری ایام
که تا آهی برد سوز و گداز من به یارانم
بیا ای کاروان مصر آهنگ کجا داری
گذر بر چاه ِ کنعان کن من آخر ماه ِ کنعانم
سرود ِ آبشار دلکش پس قلعه ام در گوش
شب ِ پاییز ِ تبریز است و در باغ ِ گلستانم
گروه ِ کودکان سرگشته ی چرخ و فلک بازی
من از بازی این چرخ ِ فلک سر در گریبانم
به مغزم جعبه ی شهر فرنگ عمر ِ بی حاصل
به چرخ افتاده و گوئی در آفاق است جولانم
چه دریایی چه طوفانی که من در پیچ و تاب آن
به زورق های صاحب کشته ی سرگشته می مانم
از این شورم که امشب زد به سر آشفته و سنگین
چه می گویم نمی فهمم چه می خواهم نمی دانم
به اشک ِ من گل و گلزار شعر پارسی خندان
من شوریده بخت از چشم ِ گریان ابر نیسانم
کجا تا گویدم برچین و تا کی گویدم برخیز
به خوان اشک چشم و خون دل عمریست مهمانم
به نامردی مکن پستم بگیر ای آسمان دستم
که من تا بوده و هستم غلام شاه مردانم
چه بیم ِ غرقم از عمان که جستم گوهر ِ ایمان
دلا هر چند کز حرمان هنر بس بود تاوانم
فلک گو با من این نامردی و نامردمی بس کن
که من سلطان ِ عشق و شهریار ِ شعر ایرانم

علی در ‫۵ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۲۷ شهریور ۱۳۹۸، ساعت ۱۰:۰۵ دربارهٔ شیخ محمود شبستری » گلشن راز » بخش ۵۶ - جواب:

بخور می وارهان خود را ز سردی
که بد مستی به است از نیک مردی
چرا بد مستی از اینکه نیک مرد باشی بهتر است؟

علی در ‫۵ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۲۷ شهریور ۱۳۹۸، ساعت ۱۰:۰۰ دربارهٔ عارف قزوینی » تصنیف‌ها » شمارهٔ ۱۰ - از خون جوانان وطن لاله دمیده:

بیت نخستین، مصراع دوم: در بار بهاری "خالی" از زاغ و زغن شد.لفظ "خالی "با "بهاری" از لحاظ وزن و موسیقی تناسب آوایی داره اما "تهی " این تناسب رو نداره و به نظر میرسه در متن اصلی ، "خالی" قید شده باشه.
از ابر کرم خطه ری رشک ختن شد. که "ری" از قلم افتاده..سپاسگزار....

آذر در ‫۵ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۲۷ شهریور ۱۳۹۸، ساعت ۰۹:۳۴ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۰۸۵:

در باب بحث پیش آمده پیرامون بیت خنک آن قمار بازی ...
اول اینکه هرکس میتواند تعبیر خود را داشته باشد می توان پیرامون درستی یا غلطی این برداشت بحث کرد.
اما بحث پیرامون اینکه آیا اصلا این برداشت دیدگاه جناب مولانا بوده یا نه بعید است سر انجامی داشته باشه چرا که هر کس نشانه های خود را برای اثبات حرف خود می آورد و اینجاست که شعر زیباست! هر کس برای خود برداشت شخصی می تواند بکند...
اما نظر بنده جدا از زیبایی تعبیر چیز دیگری است
مگر امام حسین اصلا بر سر دار و ندار خود قمار کرد؟ این چه حرف بی پایه و اساسی است! حسین بن علی از شکست خود در شب حمله باتوجه به لشکریان دشمن آگاه بود! دار و ندار خود را داد تا دینش را ندهد!
هیچ قماری نبوده که بخواهیم این بیت را به آن نسبت دهیم

امید ربیعی در ‫۵ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۲۷ شهریور ۱۳۹۸، ساعت ۰۹:۱۲ دربارهٔ شهریار » گزیدهٔ غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۹ - حراج عشق:

سلام بنظرم این ابیات اخروی باید اینطوری می‌نوشت معنی بهتری میده
فشردم باهمه مستی به دل سنگ صبوری را
زحال گریهٔ پنهان حکایت با سبو کردم
ملول از نالهٔ بلبل مباش ای باغبان رفتم
که من پیوند خاطر با غزالی مشک مو کردم(پیوند وباغبان )
تو با اغیار پیش چشم من می در سبو کردی
دراین هنگامه من کاری که کردم یاد الله کردم(گناه وهراس والله)
حراج عشق وتاراج جوانی ووحشت پیری
من ازبیم شماتت گریه پنهان درگلو کردم(عشق ازدست رفته ومواخذه اطرافیان)
ازین پس شهریارا ،ما . و از مردم رمیدنهاو...
حلالم کن اگر وقتی گلی در غنچه بو کردم.عشق ورزی ونازک دن

۷ در ‫۵ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۲۷ شهریور ۱۳۹۸، ساعت ۰۲:۱۴ دربارهٔ سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۱۷:

درست:
شخصی همه شب بر سر بیمار گریست
چون روز شدی(بشد) مردش و بیمار بزیست
شخ/صی/ه/م/شب/بر/س/ر/ بی/ما/ر/گ/ری/ست
چن/ رو /ز/ش/دی/مر/ د/ش/ بی/ما/ر ب/زی/ست

۷ در ‫۵ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۲۷ شهریور ۱۳۹۸، ساعت ۰۱:۲۷ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب هفتم در عالم تربیت » بخش ۳ - حکایت سلطان تَکِش و حفظ اسرار:

تو پیدا مکن راز دل بر کسی
که او خود نگوید بر هر کسی
یعنی گور پدر قافیه (هر -بر)
اگر به جای "بر" که درست است "با" بود نیم بیت دوم مثلا اینگونه میشد:
تو پیدا مکن راز دل با کسی
که او خود نگوید بر ناکسی

رضا س در ‫۵ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۲۷ شهریور ۱۳۹۸، ساعت ۰۱:۱۲ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۳:

خوانش سهیل قاسمی خیلی درست‌تر و مفهوم تر از خوانش فریدون فرح‌اندوز به نظر میاد. لطفا اولویت رو به خوانش سهیل قاسمی بدید.