بردیا در ۴ ماه قبل، یکشنبه ۱۲ اسفند ۱۴۰۳، ساعت ۰۰:۰۷ دربارهٔ شهریار » گزیدهٔ غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۰۹ - گدا پادشاه کن:
خیلی شعر بی اساسی ست
بردیا در ۴ ماه قبل، یکشنبه ۱۲ اسفند ۱۴۰۳، ساعت ۰۰:۰۱ دربارهٔ وحشی بافقی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۳۲۹:
طرفه بود
AliKhamechian در ۴ ماه قبل، شنبه ۱۱ اسفند ۱۴۰۳، ساعت ۲۳:۳۳ در پاسخ به فاطمه یاوری دربارهٔ بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳:
اشتباه مرقوم شده اسلوب این دو مصرع صحیح نیست
هر کجا ذوق تماشایت براندازد نقاب، کیست گردد یک‌مژه برهم‌زدن صبرآزما
گر جمالت عام سازد رخصت نظاره را، مردمک از دیده‌ها پیش از نگه گیرد هوا
بردیا در ۴ ماه قبل، شنبه ۱۱ اسفند ۱۴۰۳، ساعت ۲۳:۱۵ دربارهٔ هلالی جغتایی » غزلیات » شمارهٔ ۳۵۰:
به به
الناز . در ۴ ماه قبل، شنبه ۱۱ اسفند ۱۴۰۳، ساعت ۲۲:۲۶ دربارهٔ عارف قزوینی » دیوان اشعار » غزل‌ها » شمارهٔ ۲۷ - ناله مرغ:
چقدر این شعر وصف حال امروزه ی ماست...!
بردیا در ۴ ماه قبل، شنبه ۱۱ اسفند ۱۴۰۳، ساعت ۲۲:۰۷ دربارهٔ هلالی جغتایی » غزلیات » شمارهٔ ۲۶۷:
عاشقان تو همه نام و نشانی دارند نه نامی و نشانی دارند
بردیا در ۴ ماه قبل، شنبه ۱۱ اسفند ۱۴۰۳، ساعت ۲۱:۳۶ دربارهٔ هلالی جغتایی » غزلیات » شمارهٔ ۲۰۳:
بنازم
بردیا در ۴ ماه قبل، شنبه ۱۱ اسفند ۱۴۰۳، ساعت ۲۱:۲۴ دربارهٔ امیرخسرو دهلوی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۰۰۰:
به هر جا نشیند بلایی برآید
بردیا در ۴ ماه قبل، شنبه ۱۱ اسفند ۱۴۰۳، ساعت ۲۱:۰۶ دربارهٔ هلالی جغتایی » غزلیات » شمارهٔ ۸۶:
زیبا
Reza Akbari در ۴ ماه قبل، شنبه ۱۱ اسفند ۱۴۰۳، ساعت ۱۹:۱۱ در پاسخ به رضا دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۵:
خسته نباشی
همیرضا در ۴ ماه قبل، شنبه ۱۱ اسفند ۱۴۰۳، ساعت ۱۸:۲۲ دربارهٔ حافظ » اشعار منتسب » شمارهٔ ۸۵:
متن شعر در «دیوان حافظ، قاسم انوار و شمس مغربی به خط میر علی کاتب سلطانی نسخه‌برداری شده در سال ۹۲۷ قمری» این است:
بگذشتن فرصت ای برادر
در گرم روی چو باد باشددریاب که عمر بس عزیز است
گر فوت شود فساد باشددر روایتی که اینجا آورده شده به جای «باد» «میغ» گذاشته و برای تصحیح قافیه به جای «فساد» «دریغ» آورده. فارغ از این که این شعر اصلاً از آن چه کسی است روایت اینجا تلاشی برای تبدیل این شعر به ترجمهٔ منظوم این حدیث امام علی (ع) است:
قال علیٌ (علیه‌السّلام): «الفُرصَه تمُّر مرِّ السَحاب فانتَهِزوا فُرَصَ الخَیّر»
امام علی (علیه‌السلام) فرمود: «فرصت مانند ابر می‌گذرد، پس مواقعی که فرصت‌های خیری پیش می‌آید غنیمت بشمارید و از آن‌ها استفاده کنید».
مِهتی در ۴ ماه قبل، شنبه ۱۱ اسفند ۱۴۰۳، ساعت ۱۴:۳۵ در پاسخ به کوروش دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۵:
بله، مقداری مطالعه کردم
اما هدف این تکامل چیه؟
واقعا این زندگی برای چی ساخته شده؟ کسی نمیدونه و با این وجود از خدا هم شاکی نیست.
یک مثالی رو مولانا زده، اومده انسان با گندم رو با خدا و بنده مقایسه کرده که شاید از لحاظ ادبی زیبا، اما از لحاظ منطقی فاقد اعتباره مقایسش.
چون وجود خدا چیزی نیست که با انسان مقایسه بشه.
جای سیر کردن تکامل، میشد تکمیل شده ایجاد شد. حتی خدا از ادم و هوا نپرسید راضی هستید من شما رو ساختم؟ آخرم سر یه گندم (شایدم سیب، معلوم نیست) به رنج ابدی محکومشون کرد...
پارسا پورسلطانی در ۴ ماه قبل، شنبه ۱۱ اسفند ۱۴۰۳، ساعت ۱۱:۲۰ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۴۳:
شیدا = دیوانه
دیوانه را زنجیر میکنند
کوروش در ۴ ماه قبل، شنبه ۱۱ اسفند ۱۴۰۳، ساعت ۰۹:۳۴ در پاسخ به مِهتی دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۵:
اگه کوزه گر کوزه رو نمیشکوند تکاملی اتفاق نمیافتاد و اگر تکاملی اتفاق نمیافتاد سیر الی الله حاصل نمیشد
شر جزئی برای رسیدن به خیر کلی نشونه سادیسم نیست
پیشنهاد میکنم مطالب مولانارو بخونید
Mj۵۵۵ Jah در ۴ ماه قبل، شنبه ۱۱ اسفند ۱۴۰۳، ساعت ۰۸:۲۹ دربارهٔ منوچهری » دیوان اشعار » مسمطات » شمارهٔ ۷ - در وصف صبوحی:
با سلام.
به نظرم در بیت :
چوک ز شاخ درخت خویشتن آویخته
زاغ سیه پر و بال غالیه آمیخته
برای روانتر شدن شعر بهتر است جای بال و پر تعویض شود
چوک ز شاخ درخت خویشتن آویخته
زاغ سیه بال و پر غالیه آمیخته
یونس در ۴ ماه قبل، شنبه ۱۱ اسفند ۱۴۰۳، ساعت ۰۲:۰۱ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲:
بسی جای تاسف دارد که باتوجه به خسارتهای تاریخی زیاد و پرداخت تاوان سنگین،هنوز اصرار داریم که بجای اصل متن و برداشت درست و مطابق متن، از توهمات و برداشتهای تخیلی استفاده کنیم! می در شعر خیام بزرگ همان می است! و یار و معشوق هم همان یار و معشوق است که در اینجا او را به ماه تشبیه کرده است! و لطفا به اصل رباعی به اتفاق نظرِ گردآورندگان بزرگ پایبند باشیم!
برمک در ۴ ماه قبل، شنبه ۱۱ اسفند ۱۴۰۳، ساعت ۰۰:۳۶ دربارهٔ اثیر اخسیکتی » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۳۹ - تاسف از درگذشت سیف الدین سنقر همدانی معروف به خمار تکین:
خمارتکین پژنامی پارسی است بچم تازان سوار
عباسی-فسا @abbasi۲۱۵۳ در ۴ ماه قبل، شنبه ۱۱ اسفند ۱۴۰۳، ساعت ۰۰:۳۶ در پاسخ به سپیدار دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۳۶:
عاشقان مسلح؟
یعنی چون در مصرع دوم «تیغ» آمده؛ باید عاشقان هم مسلح باشند؟
عاشقان حتی سپر را می‌اندازند و خود را سپر و سیبلِ تیر معشوق میکنند چه رسد که سلاح برگیرند
به خشم رفته ما را که می برد پیغام
بیا که ما سپر انداختیم اگر جنگ است
شرط وفاست آن که چو شمشیر برکشد
یار عزیز جان عزیزش سپر بود
تو را خدا به سعدی بزرگ درس ندهید. حداقل یک دور چند غزل سعدی را بخوانید و سپس به سعدی بگویید چنین کن
محمدرضا خوشدل در ۴ ماه قبل، جمعه ۱۰ اسفند ۱۴۰۳، ساعت ۲۲:۵۶ دربارهٔ وحشی بافقی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۶۴:
سلام یکی از غزل های زیبای وحشی بافقی و اوج هنرش در بیان حالش و واقعیت عاشقی و جنگی که بین عقل و دل درمی گیرد. توصیف یه حیوان غافل از کمند گردن دراز کرده چه نذاره میکند؟!، خشمش نسبت به دل بی ملاحظه زیباست.
بردیا در ۴ ماه قبل، یکشنبه ۱۲ اسفند ۱۴۰۳، ساعت ۰۱:۰۱ دربارهٔ شهریار » گزیدهٔ غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۴ - یاران دغل: