گنجور » رهی معیری » غزلها - جلد چهارم

رهی معیری » غزلها - جلد چهارم »

شکوه ناتمام

نسیم عشق ز کوی هوس نمی‌آید

چرا که بوی گل از خار و خس نمی‌آید

ز نارسایی فریاد آتشین فریاد

که سوخت سینه و فریادرس نمی‌آید

به رهگذار طلب آبروی خویش مریز

که همچو اشک روان باز پس نمی‌آید

ز آشنایی مردم رمیده ایم رهی

که بوی مردمی از هیچ کس نمی‌آید

حاشیه‌ها

تا به حال ۴ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...

نگین شکروی در ‫۱۴ سال و ۱۱ ماه قبل، پنجشنبه ۸ بهمن ۱۳۸۸، ساعت ۲۱:۴۲ نوشته:

بادرودوسپاس فراوان
دربیت چهارم "رمیده ایم" صحیح است
---
پاسخ: با تشکر، تصحیح شد.

reply flag link

آشفته آنم در ‫۲ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱۵ خرداد ۱۴۰۱، ساعت ۱۳:۰۲ پاسخ داده:

در دیوان این جانب رهیده ایم نوشته شده و گمان گنم درست تر به نظر برسد
ز آشنایی مردم رهیده ایم رهی

reply flag link

سعدی ملکی در ‫۱۴ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۹ تیر ۱۳۸۹، ساعت ۱۰:۴۳ نوشته:

با تشکر در بیت سوم فکر میکنم در نسخه کتابخانه اینجانب (خویش ) نوشته شده و احیانا خویش صحیح باشد نه خویشتن . عزت زیاد اجرکم عندالله
---
پاسخ: با تشکر، تصحیح شد.

reply flag link

ناشناس در ‫۱۴ سال و ۳ ماه قبل، جمعه ۲۶ شهریور ۱۳۸۹، ساعت ۲۲:۰۳ نوشته:

با درود وسپاس فراوان
در بخش پایانی غزلیات "رهی"، جای این غزل خالیست:
دردا که نیست جزغم واندوه،یارمن ای غافل از حکایت اندوه بار من

گرشکوه ای سرایم از احداث روزگار رحم آوری،به روز من و روزگار من

رنج است بارخاطرو زاری است کاردل این است ازجفای فلک،کاروبارمن

رفت آن زمان،که نغمه طرازان عشق را آتش به جان زدی،غزل آبدار من

شیرین ز میوه،سخنم بود کام خلق دردا که ریخت بادفنا ،برگ وبار من

عمری چو شمع درتب وتابم،عجب مدار گرشعله خیزد از جگر داغدار من

ور زآنکه همدمی است مرادلنشین غمی است پاینده باد غم،که بود غمگسار من

پیک مراد، نامه جان پرور ترا آوردو ریخت خرمن گل،در کنار من

یک آسمان ستاره و یک کاروان گهر افشاند بر یمین من و بر یسار من

شعری به تابناکی ونظمی به روشنی مانند اشک دیده شب زنده دار من

دیگر به سیر باغ وبهارم نیاز نیست ای بوستان طبع تو،باغ وبهار من

بردی گمان،که شاهدمعنی است ناشکیب در انتظار خامه صورت نگار من

غافل،که باشکنجه این درد جانگذار غیر از اجل،کسی نکشد انتظار من

فرداست ای رفیق،که از پاره های دل افشان کنی شکوفه وگل برمزارمن

فرداست،که از تطاول گردون رود به باد تنها نه جان خسته،که مشت غبارمن

واین شکوه هاکه کلک من ازخون دل نگاشت بر لوح روزگار بود یادگار من

این غزل زیبا،آخرین غزل این شاعر بزرگوار است که در شهریور 1347 و در بستر بیماری سروده است.
---
پاسخ: با تشکر، بعد از همین غزل به عنوان «آخرین غزل» اضافه شد. دوستان لطفاً در بازبینی در صورتی که نشانی منبع آن را می‌دانند ذکر کنند.

reply flag link

ملیکا رضایی در ‫۳ سال و ۳ ماه قبل، جمعه ۱۵ مرداد ۱۴۰۰، ساعت ۱۰:۵۹ نوشته:

سلام در دیوان رهی معیری که من دارم به اهتمام کیومرث کیوان ،بخشی هست به نام غزلیات ناتمام ،یک بخش دیگر مثنویات و منظومه ها ،بخش دیگر ترانه ها و نغمه ها ،بخش دیگر تک بیت ها ...که با نگاهی که مختصر به اشعاری که برای رهی قرار دادید اینها نبود اگر امکان دارد قرار دهید

reply flag link

برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.

	غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
	راهنمای نوار ابزار
	پیشخان کاربر
	اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
	اعلان‌های کاربر
	ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
	خروج از حساب کاربری گنجور
	لغزش به پایین صفحه
	لغزش به بالای صفحه
	لغزش به بخش اطلاعات شعر
	لغزش به بخش حاشیه‌های شعر
	لغزش به بخش تصاویر نسخه‌های خطی، چاپی و نگاره‌های هنری مرتبط با شعر
	لغزش به بخش ترانه‌ها و قطعات موسیقی مرتبط با شعر
	لغزش به بخش شعرهای هم‌آهنگ
	لغزش به بخش خوانش‌های شعر
	لغزش به بخش شرح‌های صوتی
	فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
	فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
	کپی نشانی شعر جاری در گنجور
	کپی متن شعر جاری در گنجور
	به اشتراک‌گذاری متن شعر جاری در گنجور
	مشابه‌یابی شعر جاری در گنجور بر اساس وزن و قافیه
	مشاهدهٔ شعر مطابق قالب‌بندی کتاب‌های قدیمی (فقط روی مرورگرهای رومیزی یا دستگاه‌های با عرض مناسب)
	نشان کردن شعر جاری
	ویرایش شعر جاری
	ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
	شعر یا بخش قبلی
	شعر یا بخش بعدی

وزن:	مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری:	غزل
منبع اولیه:	تبیان

ورود به گنجور

شکوه ناتمام