کوروش در ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۳ مهر ۱۴۰۴، ساعت ۰۳:۲۰ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر ششم » بخش ۹۶ - باخبر شدن آن غریب از وفات آن محتسب و استغفار او از اعتماد بر مخلوق و تعویل بر عطای مخلوق و یاد نعمتهای حق کردنش و انابت به حق از جرم خود ثُمَّ الَّذینَ کَفَروا بِرَبِّهِمْ یَعْدِلونَ:
هم به اصل خود رود این خد و خال
دایما در آب کی ماند خیال
یعنی چه ؟
احمد خرمآبادیزاد در ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۳ مهر ۱۴۰۴، ساعت ۰۱:۴۵ دربارهٔ خاقانی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۵:
1-وجود واژه نامناسب «مرفق» در مصرع نخست بیت 6، آنرا کاملا نامفهوم کرده است.
2-در دیوان خاقانی (عبدالرسولی، سال 1355)، با رفع اشتباه چاپی نسخه سال 1316، بیت شماره 6 به شکل زیر است:
«پروانهٔ وصل ار سر و زر خواهد بدهم/آن شحنهٔ حسن ارچه سر و زر نپذیرد»
3-در نسخههای زیر، مصرع نخست چنین است «پروانهٔ وصل ار سر و زر خواهد بفرست»:
–نسخه خطی مجلس به شماره دفتر 11948
–نسخه خطی مجلس به شماره دفتر 61914
–نسخه خطی مجلس به شماره ثبت 64528
ali solgi در ۲ ماه قبل، سهشنبه ۲۲ مهر ۱۴۰۴، ساعت ۲۲:۲۳ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۱۳۷:
شاید این غزل برای خیلی از خواننده ها چیز خیلی تعجبداور باسه ولی برای کسانی که باحیوانات اهلی سرکارداشتن وکارهای انها رادیدن کاملا طبیعی وبه هنر مولانا که چگونه حسادت و فضولی دیگران در بین دوعاشق ومعشوق ودخالت وطعنه زدن به عاشق که باید اینکاروکنی وگرنه تااخرعمرت به نتیجه دلخواه نمیرسی واگرمن بودم اینکارراانجام میدادم گفته است دقیقا شبیه خری که خیلی ادعاداردومیخواهد صحنه رااز ان خود کند ووقتی فرصت براش مقدورمیشه جز بوکردن بول طرف مقابل دیگه نمیتونه کاری کنه یامثل کسی که فرق مشک وپشک را نمیدونه وبرای پیداکردن ان باید اونویابو کند یاتست کند که پشک هست یامشک یادر حالتی میگوید اوخودش اینقد حول هستش و مبتدی وغرق هیجانات وهوس که وقتی خربول میکند صورتش عقب نمیکشه که الوده نشه والی اخر که اینها همه نتیجه حسادت وفضولی ودخالت در کاردیگران است که جناب مولانارا مجبورکرده ازذحیوانات تمثیل بگیره همچنان که خیلی از فزلها از جنبه های دیگر از گل وگیاه حیوانات مثال زده شده بقول خود مولانا بایبار دستشویی در دریا دریا الوده نمیشود بخاطراینکه انسان وقتی وارد اب میشود خودبخود سردی اب موجب بول کردن میشود ومعمولا کسی در دریا خودشونگه نمیداره تابیاد خونه بره دستشویی واقعیت براساس چیزی که درطبیعت داره اتفاق میافتند این هنر ودانش عظیمی میخواهد که از ان دقیق الگوبرداری کرد و به بیان شعر درجهت اسانترکردن فهم برای مخاطب بکار برده هم تنوع هم طنز هم هزل هم واقعیت بیان کرده
یوسف شیردلپور در ۲ ماه قبل، سهشنبه ۲۲ مهر ۱۴۰۴، ساعت ۲۲:۱۲ در پاسخ به محمد ع دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۳:
جناب آقای محمد درود برشما
واقعاکه غوغایست این شعر وغزل وصد البته که نوای نی مسیحی هایی استاد بزرگوار جناب آقای محمد موسوی و صدای از خود بی خود نمای استاد شجریان... اجرای خصوصی دیده مشتاق 🌹🌹🌹🖐️🖐️🖐️
احمد خرمآبادیزاد در ۲ ماه قبل، سهشنبه ۲۲ مهر ۱۴۰۴، ساعت ۲۱:۳۴ دربارهٔ خاقانی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۴:
مصرع دوم بیت شماره 2، یعنی «تسبیح درآویزد، زُنّار دراندازد» در نسخه عبدالرسولی به شکل زیر ثبت شده است که کاملا با مصرع نخست سازگار است:
«تسبیح درآموزد، ُزنّار دراندازد»
درخور یادآوری است که حتی در زیرنویس صفحه 578 نسخه علی سجادی آمده است که از نظر آماری، بین «درآموزد» و «درآویزد»، برتری با نخستین واژه است؛ یعنی واژه «درآویزد» تنها در یک نسخه خطی ثبت شده است.
گفتنی است که در این بیت «تسبیح» عبارت است از «سبحانالله گفتن».
اما یک پرسش جدی و بسیار ساده: مگر کافر تسبیح دارد که آنرا مثلا کنار بگذارد؟ یعنی، با وجود شکل کنونی مصرع دوم، رابطۀ معنایی بین دو مصرع قطع شده است. اگر بیت را به شکل زیر بنویسیم:
«کافر که رخش بیند با معجزهٔ لعلش/تسبیح درآموزد، زُنّار دراندازد»،
معنی آن کاملا روشن میشود: کافر که رخ او را با معجزۀ لعلش ببیند، گفتن سبحانالله میآموزد و زنّار میاندازد.
*هرکس–دقیقا هرکس–که در کار بررسی این بیت، مصرع نخست را از نظر بیندازد و تنها روی مصرع دوم و مفهومهای محدود متمرکز شود، به آسانی دچار خطا خواهد شد.
*به گفتۀ دیگر، بزرگترین خطر در انجام هر کار–از جمله پژوهشی–افتادن به دام نگرش موضعی و فریب ذهن است.
محسن عبدی در ۲ ماه قبل، سهشنبه ۲۲ مهر ۱۴۰۴، ساعت ۲۱:۱۲ دربارهٔ نظامی » خمسه » خسرو و شیرین » بخش ۳۸ - شیرکشتن خسرو در بزمگاه:
برآمد تند، شیری بیشهپرورد
تندشیر سرهم نوشته شده که صحیح نیست.
محسن عبدی در ۲ ماه قبل، سهشنبه ۲۲ مهر ۱۴۰۴، ساعت ۲۱:۱۰ دربارهٔ نظامی » خمسه » خسرو و شیرین » بخش ۳۸ - شیرکشتن خسرو در بزمگاه:
دو می صحیح است. یعنی می عشق و می حقیقی
در متن به صورت دومی نوشته شده.
محسن عبدی در ۲ ماه قبل، سهشنبه ۲۲ مهر ۱۴۰۴، ساعت ۲۱:۰۲ دربارهٔ نظامی » خمسه » خسرو و شیرین » بخش ۳۷ - صفت بهار و عیش خسرو و شیرین:
بیت دارای حسن تعلیل است.
محسن عبدی در ۲ ماه قبل، سهشنبه ۲۲ مهر ۱۴۰۴، ساعت ۲۰:۵۸ دربارهٔ نظامی » خمسه » خسرو و شیرین » بخش ۳۷ - صفت بهار و عیش خسرو و شیرین:
شیرمست: ویژگی شیرخوارهای که از بسیار خوردن شیر سرمست و سرحال شده.
محسن عبدی در ۲ ماه قبل، سهشنبه ۲۲ مهر ۱۴۰۴، ساعت ۲۰:۵۶ دربارهٔ نظامی » خمسه » خسرو و شیرین » بخش ۳۷ - صفت بهار و عیش خسرو و شیرین:
وصف شبنم بر برگ ها
زمرد سبز رنگ
مروارید هم قطره شبنم
محسن عبدی در ۲ ماه قبل، سهشنبه ۲۲ مهر ۱۴۰۴، ساعت ۲۰:۵۴ دربارهٔ نظامی » خمسه » خسرو و شیرین » بخش ۳۷ - صفت بهار و عیش خسرو و شیرین:
مرزنگوش یا مرزنجوش : گیاهی است سبز و خوشبو با شاخه های بلند و گل های کبود و برگ هایی که مانند گوش موش است .
محسن عبدی در ۲ ماه قبل، سهشنبه ۲۲ مهر ۱۴۰۴، ساعت ۲۰:۵۰ دربارهٔ نظامی » خمسه » خسرو و شیرین » بخش ۳۷ - صفت بهار و عیش خسرو و شیرین:
پیلگوش: نوعی سوسن که آن را آسمانگون گویند و بر کنار آن نقطه های سیاه بود مانند خالی که بر روی خوبان باشد و رخنه های کوچک دارد.
بردیا در ۲ ماه قبل، سهشنبه ۲۲ مهر ۱۴۰۴، ساعت ۲۰:۴۷ دربارهٔ طبیب اصفهانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۲۳:
دُردی درو نماند این کاسه سرنگون است
سیدمحمد جهانشاهی در ۲ ماه قبل، سهشنبه ۲۲ مهر ۱۴۰۴، ساعت ۱۶:۱۱ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۱۴:
چو طوطی ، خطِّ او ، پَر سَر بر آورد
رضا از کرمان در ۲ ماه قبل، سهشنبه ۲۲ مهر ۱۴۰۴، ساعت ۱۳:۴۳ دربارهٔ ایرج میرزا » قطعهها » شمارهٔ ۷۸ - دو هدیه:
درود
خانم دره المعانی وندیم الملوک دوتن از زنان پیشگام در آموزش دختران در ایران در عصر خفقان قاجار ودوره مشروطه بوده اند وایرج در فراق و رثای دره المعانی نیز شعر دیگری نیز سروده اند روحشان شاد باد
شاد باشید
ali solgi در ۲ ماه قبل، سهشنبه ۲۲ مهر ۱۴۰۴، ساعت ۱۳:۴۲ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۱۲۱:
گویند فلان سربریم جوگندنا گویند فلانی راسربریم همچون جو که درفصل بهار سبزه جو چون زیاد بود یکبار سر انرا میزدندهمچون گندنا سیروتره وپیاز
امیرحسین صدری در ۲ ماه قبل، سهشنبه ۲۲ مهر ۱۴۰۴، ساعت ۱۳:۲۵ دربارهٔ بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۴۵۱:
ناتوانی ، ناتوانی میکند !
عجب رسمیه ، رسم زمونه
رضا از کرمان در ۲ ماه قبل، سهشنبه ۲۲ مهر ۱۴۰۴، ساعت ۱۳:۱۹ دربارهٔ ایرج میرزا » قالبهای نو » شمارهٔ ۱ - در رثاء درة المعالی:
درود
این شعر در رثای خانم دره المعانی سروده شده و نشان از قدردانی ایرج میرزا از خدمات ایشان به فرهنگ وتوسعه علم ودانش توسط وی دارد
سرکار خانم دره المعانی یکی ازپیشگامان آموزش دختران ایرانی در عصر مشروطیت بوده در آن دوره که تحصیل دختران واصولا آزادی بانوان ممنوع بوده ایشان با تاسیس مدارسی برای تحصیل دختران با هزینه شخصی خود تابو شکنی کرده ایشان معتقد به این اصل بودند که با وجود زنان تحصیل کرده جامعه رشد خواهد کرد واز دامان زنان درس خوانده فرزندان با کمالات ظهور خواهد نمود ایرج میرزا در قطعه دو هدیه با مطلع
آمد مرا دوهدیه چو دو قرص مهر وماه
با نامه ای دو چون دو طبق گوهر ثمین
از ایشان وسرکار خانم ندیم الملوک که ایشان نیز از پیشگامان آموزش دختران در آن دوره بوده اند به نیکی یاد کرده که خواندن آن را توصیه میکنم روحشان شاد وقرین رحمت الهی باد
علیرضا اصفهانی در ۲ ماه قبل، سهشنبه ۲۲ مهر ۱۴۰۴، ساعت ۱۳:۰۰ دربارهٔ عبید زاکانی » موش و گربه:
سلام
در بیت ۱۸ : میشنیدم هرآنچه میگفتی ---- آروادین قحبه مسلمانا مصرع دوم از وزن خارج شده.
به نظر شما کار خود شاعر است یا راویان؟
کوروش در ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۳ مهر ۱۴۰۴، ساعت ۰۳:۲۴ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر ششم » بخش ۹۶ - باخبر شدن آن غریب از وفات آن محتسب و استغفار او از اعتماد بر مخلوق و تعویل بر عطای مخلوق و یاد نعمتهای حق کردنش و انابت به حق از جرم خود ثُمَّ الَّذینَ کَفَروا بِرَبِّهِمْ یَعْدِلونَ: