حرف آخر قافیه

شماره ۱: سوخت دل از عشق دوست دوست دمی در نساخت

شماره ۲: بیا بنشین که دلها بی تو برخاست

شماره ۳: آب آن عارض خرم برخاست

شماره ۴: بلبل آمد به در باغ و ز گل راه بخواست

شماره ۵: آب نیکویی روان در جوی تست

شماره ۶: هر دیده که در تو نیک نظر کردست

شماره ۷: بازار شکر لعل شکر بار تو بشکست

شماره ۸: بیا که باغ نکوتر ز روی دلخواهست

شماره ۹: یک شبه وصل تو ز صد جان بهست

شماره ۱۰: در کوی تو عقل بی قراریست

شماره ۱۱: دلم عشق ترا چون جان نهان داشت

شماره ۱۲: دل سپر بفگند چون درد ترا درمان نداشت

شماره ۱۳: با غمت دل زحمت جان بر نتافت

شماره ۱۴: به دلی وصل تو در نتوان یافت

شماره ۱۵: کس درین دوران وفاداری نیافت

شماره ۱۶: دوش چون دست قدر مهر از در شب بر گرفت

شماره ۱۷: زلف کافرکیش تو آیین ایمان بر گرفت

شماره ۱۸: آن زلف پر از پیچ و شکن را چه توان گفت؟

شماره ۱۹: ای شب خجل ز مویت گل تنگ دل ز رویت

شماره ۲۰: غمی دارم که هرگز کم نگردد

شماره ۲۱: ز عشقت دل مسلم برنگردد

شماره ۲۲: به سر تو که دل تو سر انصاف ندارد

شماره ۲۳: گیتی سر نوبهار دارد

شماره ۲۴: با دل بسی گفتم که یار از عهد و پیمان بگذرد

شماره ۲۵: رخ تو قهر قمر خواهد کرد

شماره ۲۶: دلی که درد تو ارزد دوا نمی‌ارزد

شماره ۲۷: رخت عاشقان را نظر می‌پذیرد

شماره ۲۸: دل سوختست چون به وصالت نمی رسد

شماره ۲۹: با سر زلف تو مرا کار به جایی نرسد

شماره ۳۰: عقل من در عشق خواری می کشد

شماره ۳۱: مگذار که عشقت را هر مختصر اندیشد

شماره ۳۲: مهر تو هرگز ز جانم نگسلد

شماره ۳۳: ز عالم دلربایی بر نیامد

شماره ۳۴: خوش است حسن تو تا دل ز یار بستاند

شماره ۳۵: جانا خبر وصل تو زی ما که رساند؟

شماره ۳۶: با که گشایم نفس کاهل صفایی نماند؟

شماره ۳۷: بلبلان رخت به باغ افگندند

شماره ۳۸: باد چون طره آن جان جهان درشکند

شماره ۳۹: تا لاله ز شوخی به جهان شور در افگند

شماره ۴۰: جز رگ جان عشق تو دگر چه گشاید؟

شماره ۴۱: گلی کو کزو زخم خاری نیاید؟

شماره ۴۲: نیک بدعهد گشت یار این بار

شماره ۴۳: هر دم به بند زلف شکاری دگر مگیر

شماره ۴۴: دوش دلبند من آن مهر گسل

شماره ۴۵: شمع دل را شب هجران تو سر سوخته ام

شماره ۴۶: مگذار تا توانی کز غم فغان برآرم

شماره ۴۷: نصیحت می‌کنم دل را که دامن درکش از یارم

شماره ۴۸: باز ناز ماه‌رویی می‌برم

شماره ۴۹: شاید که ز تو یک نفس آسوده نباشیم

شماره ۵۰: گر ترا راحت جان می گویم

شماره ۵۱: می درفگن به جام که مست شبانه‌ایم

شماره ۵۲: فراقت نیش غم ما را چنان در جان شکست ای جان

شماره ۵۳: از زلف سر شکسته یکی حلقه در شکن

شماره ۵۴: گفتم ای ترک نظر سوی من غمگین کن

شماره ۵۵: ناوک مینداز ای صنم از غمزه بر من بیش ازین

شماره ۵۶: داد دلم به دست غم طره دلربای تو

شماره ۵۷: بی تو مرا یار کیست جان ستم سوخته؟

شماره ۵۸: مکن ای دوست دوای من دلریش بده

شماره ۵۹: ای گرد صبح صادق از مشگ وام کرده

شماره ۶۰: ای عارض چون روزت روزم به شب آورده

شماره ۶۱: از غمزه صد تیر جفا بر جان ما انداختی

شماره ۶۲: زین بیش دل دزدی مکن کز دل جهان پرداختی

شماره ۶۳: پرده از لعل بر شکر بستی

شماره ۶۴: گر ز چشم من خیالت یک زمان برخاستی

شماره ۶۵: چه بد کردم که پیمانم شکستی

شماره ۶۶: دریغا قصه دردت چنین مشکل نبایستی

شماره ۶۷: گر چشم شوخ تو ز جفا خفته نیستی

شماره ۶۸: باز از دو لب به عالم صد شور درفگندی

شماره ۶۹: مرا فرسوده غم چند داری؟

شماره ۷۰: چون تو از غم ندیده ای خواری

شماره ۷۱: گره مشگ بر سمن چه زنی؟

شماره ۷۲: حسن او بار دگر می بینی

شماره ۷۳: ای به حسن آفت جهان که تویی

شماره ۷۴: گر تو آنجا که تویی انده ما داشتیی

شماره ۷۵: می دان که باز راه ستم بر گرفته ای

شماره ۷۶: تا بسته بند زلف پریشان گشاده ای

شماره ۷۷: انصاف داده‌ام که به خوبی یگانه‌ای