گر تو آنجا که تویی انده ما داشتیی
دل ما در غم و اندوه چرا داشتیی؟
همه غمخوارگی من ز جفا جویی تست
من چه غم داشتمی گر تو وفا داشتیی؟
موج خون می زندم چشم و نکردی گله هم
گر تو گوشی به من غم زده وا داشتیی
محرم وصل ندانم که کرا خواهی داشت؟
سخت محروم کسم کاش مرا داشتیی
گر مجیرت نشدی دستخوش انصاف بده
تو چنین سر زده و خوار کرا داشتیی؟
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر از شاعر غزلسرای فارسی، به توصیف احساسات عمیق و غم‌انگیز عشق و جدایی می‌پردازد. شاعر در آن از درد و رنج خود به خاطر محبوب صحبت می‌کند و می‌گوید که اگر محبوب در کنار او بود، او نیز غمی نداشت. او به بی‌توجهی معشوق اشاره می‌کند و دل تنگی و ناامیدی خود را از نداشتن وفا و رابطه‌ای پایدار ابراز می‌کند. در نهایت، شاعر حسرت می‌خورد که چرا محبوب به او توجهی نمی‌کند و از این عدم محبت رنج می‌برد.
هوش مصنوعی: اگر تو در جایی که هستی، غمی نداشتی، پس چرا دل ما در اندوه و ناراحتی است؟
هوش مصنوعی: من از سختی‌ها و رنج‌هایی که می‌کشم، به خاطر بی‌وفایی توست. اگر تو به من وفادار بودی، من هیچ غمی نداشتم.
هوش مصنوعی: من از شدت ناراحتی و غم در حال اشک ریختن هستم، اما تو هیچ شکایتی نکردی. اگر تو هم به من توجه می‌کردی و می‌دیدی که چقدر دلbroken هستم، شاید احساس ترحم می‌کردی.
هوش مصنوعی: نمی‌دانم در زمان وصالت به چه کسی توجه خواهی کرد؟ من به شدت با احساس محرومیت مواجه‌ام و ای کاش تو مرا داشتی.
هوش مصنوعی: اگر نتوانستی من را در دلت جای بدهی، لااقل به من انصاف بده. تو چنین فردی سر برآورده‌ای و آیا کسی را که در حال ذلت است، در نظر نداشتی؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.