ز خورشید جمال عالم آرا

جهان پر شد ز انوار تجلی

جهان شیدای حسنش گشت یکسر

چه حسنست و چه رویست این تعالی

بخود از حسن یارم جلوه کرد

[...]

دو عالم خواه زیر و خواه بالا

همه آئینه حقاست تعالی

وجود جمله موجودات از تو

تو ظاهر در همه جل و جلالا

یکی ذاتست ظاهر خواه باطن

[...]

چه یارست و چه جان دلنوازست

چه حسنست و چه عشوه این چه نازست

چه معشوق و چه قدست و چه رفتار

چه رندست و چه جان عشق بازست

چه بزم است وچه عیش و جام باده

[...]

تعالی الله رویست و جمالست

چه انوار تجلی و چه حالست

به هر دم حسن او نوعی نماید

به هر عشق دگرگونش وصالست

به هر صورت که بینی اوست پیدا

[...]

مرادم وصل یار نازنین است

دلم را وایه از جانان همین است

سلاسل را چو زلف یار گفتند

بود در گردن ما گر چنین است

بقصد جان ما آن چشم خونریز

[...]

بقید زلف تا جانم اسیر است

دلم در دام فتنه پای گیر است

درون پرده ذرات عالم

رخت تابان چو خورشید منیر است

گرفتاران عشقت را فراغت

[...]

دلم با دوست دایم در وصالست

فراق از وی مرا دیگر محالست

برو ای عقل رخت خویش بربند

که عشق از گفت و گویت در ملالست

سلاطین رااگر مال است مارا

[...]

چو حسن روی او جلوه گری کرد

ز فکر دین و دل ما را بری کرد

دل و جان را بغارت داد عاشق

چو با سودای عشقش همسری کرد

بدین ماست مؤمن آنکه عمری

[...]

چو خورشید جمالت روی بنمود

بدیدار تو جان و دل بیاسود

نمود از پرده هر ذره خورشید

چو یارم پرده از رخسار بگشود

ندارد خلق پیش ما وجودی

[...]

نمی دانم بقول حاسدی چند

چرا ببرید از ما یار پیوند

گرفتارم بقید زلف جانان

خلاصی نیست جانم را ازین بند

چو من در عاشقی افسانه گشتم

[...]

چو نار هجر او جان میگدازد

زلال وصل کو تا دل نوازد

بخط عنبرین و خال مشکین

لباس دلبری را می طرازد

قبای دلبری و خوبی امروز

[...]

ز شوقت جمله عالم بیقرارند

همه مشتاق دیدار نگارند

همه مست می شوق آنچنانند

که بی تو نه قرار و صبر دارند

ملایک از می دیدار مستند

[...]

جهان رانور رویت روشنی داد

ز قید ظلمت او را کرد آزاد

به نور روی تو بیناست چشمم

چنین بودست و تا بادا چنین باد

بجستم داد دل از وصل جانان

[...]

چو دل در دست عشقش مبتلا شد

چگویم برمن از جورش چه ها شد

چو درد عشق جانم راست درمان

مرا درد تو بهتر از دوا شد

ز مسجد آمدم سوی خرابات

[...]

کسی کورا غم جانان نباشد

همان بهتر که اورا جان نباشد

ببزم وصل جانان ره کسی برد

که در قید جهان و جان نباشد

بعشقت کافر آمد هرکه او را

[...]

دل و دینم ببرد آن شوخ عیار

چه میخواهد ندانم از من آن یار

بغیر از ناله و آه جگر سوز

ندارم در غم عشقش دگر کار

چو دید او کز غم عشقش چنینم

[...]

دلا در عاشقی می سوز و می ساز

براه عشق او می باش جانباز

بکوی عشق شو چون خاک ره خوار

نیازی پیش گیر و بگذر از ناز

ز یاد دوست دل را بال و پر ده

[...]

اگر چه عاشقیم ورند و قلاش

بنام زهد گشتم در جهان فاش

ز قید ننگ و ناموسیم آزاد

ز جام عشق سرمستیم و اوباش

سخن از عقل و هشیاری و تقوی

[...]

جفا بگذر و یار با وفا باش

مشو بیگانه با ماآشنا باش

اگر تو عاشقی ورند مطلق

ز قید کفر و دین کلی جدا باش

دوئی شرکست یکتا شو درین راه

[...]

برقص آمد جهان ز آهنگ حافظ

ز چشم بد خدایش باد حافظ

چو من مست مدام جام عشقم

مده بیهوده ما را پند واعظ

حدیث واعظ از تقلید و زهداست

[...]