بیا ساقی بیار آن جام می را

زلالی بخش درد آشام می را

زمان گل بگلشن تا که باقیست

منه از کف زمانی جام می را

ز خم جز غلغل مینا که آرد

[...]

دراین منزل چه جای کاروانست

که هر دم کاروان دل روانست

دلم خون گشت از دیده درآنکوی

روان چون کاروان بر کاروانست

بس این معجز که اعجاز محبت

[...]

بدل این نکته از جان می تراود

که جان از لعل جانان می تراود

گرم هندوی خالش راه دین زد

ز کفر زلفش ایمان می تراود

بود بحر معانی هر بیانی

[...]

مرا گر پای تا سر تن بسوزد

ترا کی دل بحال من بسوزد

مزن بر آتشم دامن که ترسم

ترا از شعله اش دامن بسوزد

بتن تابی که دارم از تب عشق

[...]

سحر ساقی در میخانه وا کرد

ز جامی کام میخواران روا کرد

ز لب مینای می را مهر برداشت

لبالب ساغری در کام ما کرد

شراب بیریا چندان به پیمود

[...]

مرا وقتی بکویش منزلی بود

که نه منزل عیان نه منزلی بود

دمی شد عقده های مشکلم حل

که نه حلال و نه مشکلی بود

همه دریا و ساحلها بدیدم

[...]

دلم شد جلوه گاه آتش طور

تجلی حسنه فی معدن النور

کسی کز دار هستی گشت فانی

اناالحق میسراید همچو منصور

برآمد در نظر چون عکس دلدار

[...]

کسی جز چشم بینای قلندر

ندیده روی زیبای قلندر

خم گردون که در جوش است دایم

بود در وی ز مینای قلندر

فروزان شمع ماه و مشعل مهر

[...]

دراین گلشن ز خوبانم گلی بس

ز جعد گلعذاران سنبلی بس

صف لشگر چه آرائی ز زلفت

بتاراجم سپاه کاکلی بس

درآن بستان سرای عشرت انگیز

[...]

باحضار ملک وضعی پری وش

نهان کرده دلم نعلی در آتش

کشم در دیده تا نقش نگاری

رخ از خون مژه کردم منقش

مکن آشفته آن زلف پریشان

[...]

دلا از نظم گوهر بار حافظ

شود هر دم عیان اسرار حافظ

مرا هر صفحه از دیوان نظمش

بود آئینه دیدار حافظ

بشیراز آی و بر خاکش نظر کن

[...]

چمن فرمود باز آرایش گل

بلند آوازه شد آهنگ بلبل

چو زلف مشکبار گلعذاران

فشاند نافه چین جعد سنبل

کنون کز ژاله پر شد جام لاله

[...]

خوشا عشق و نیاز نازنینی

نم اشکی و آه آتشینی

لب جوئی و طرف لاله زاری

می لعلی و یار مه جبینی

مگر زاهد از این زهد ریائی

[...]

چنان مستم ز یار نازنینی

که از مستی ندانم کفر و دینی

من آن ساعت بریدم دست از جان

که دل بستم بمهر مه جبینی

سلیمان ار نیم از دولت عشق

[...]

بهر آئینه چون پیدا تو باشی

ز چشم ما بخود بینا تو باشی

منم در هر صدف آن در نایاب

دو عالم قطره و دریا تو باشی

چه بودم من حجاب اندر میانه

[...]

منم آئینه وجه الهی

شده مظهر صفاتش را کماهی

منم سلطان کون بر مسند فقر

کمینه ملک من مه تا بماهی

چو عریانی لباس فقر آمد

[...]

برافکن پرده از رخسار یارا

بکن مست از می دیدار مارا

شراب بیخودی چندان به پیما

که از سر هیچ نشناسیم پارا

مران از درگهت ما را که شاهان

[...]

زهی روی تو خورشید جهانتاب

ندارد بی تو خورشید جهان تاب

مگر می خورده کامروز چشمت

ز رنجوری و مخموریست در خواب

طبیبم چون تب عشقت فزون دید

[...]

مرا در خلوت دل خانه هست

درآن خانه بت جانانه هست

قدم ننهاده هیچ از خانه بیرون

وزآن شوری بهر کاشانه هست

فسونی از لبش نشنیده گوشی

[...]

بدل عمریست می ورزم خیالت

بدین امید تا بینم جمالت

از این بیشم بدرد هجر مپسند

دوائی بخش آخر از وصالت

ز درد صاف دورانش چه پروا

[...]