دست ساقی آتش افکنده در آب

کاتشم بر جان زد این جام شراب

دفتر تقوی بآب می بشوی

نیست درس عشق محتاج کتاب

مستی و مستوری آتش دان و نی

[...]

چیست آن رخساره در مشکین نقاب

دل دل شب مینماید آفتاب

زلف چون چوگان رستم در مصاف

تیر مژگان ناوک افراسیاب

در زنخدان چاه دارد یوسفم

[...]

یا ندیمی هذه شیئی عجاب

قداتیت سائلان این الجواب

در منی و نیستی در من عجب

عکس اندر آینه یا مه در آب

تا به کی ای چشمه خضری نهان

[...]

حسن آن گوهر که عمانیش نیست

عشق آن دریا که پایانیش نیست

هر سری کاو خالیست از سر عشق

خانه ی باشد که بنیانش نیست

چشم عاشق گر نبارد سیل اشک

[...]

بی تو یکشب گر سرم بر بستر است

نوک مژگان بر دو چشمم نشتر است

بی مه روی توام تار است شب

گر روان بر چهره ام بس اختر است

عکس ما در آینه شد جلوه گر

[...]

خلقت هر چیز از آب و گل است

عشق را منشاء تقاضای دل است

نار نمرود است گلزار خلیل

موج طوفان بهر سالک ساحل است

هر کرا جز عشق باشد قبله گاه

[...]

من بخود مشغول و یار از دست رفت

چون کنم یاران که کار از دست رفت

روزگارم صرف شد در انتظار

تیغ برکش روزگار از دست رفت

عقل و دین و صبر و هوشم بد دریغ

[...]

چون کنم با سر که سامانیم نیست

گو بکش دردم که درمانیم نیست

تنگ شد این عرصه هستی بما

وسعتی کو جای جولانیم نیست

واجب آمد احتمال صبر و عشق

[...]

مؤذن میخانه زد بانگ صبوح

بر کف ساقی است مفتاح فتوح

خرقه تن چند باشد بارجان

خرقه را بگذار و بستان راح روح

آنچه من دیدم زچشم خویش دوش

[...]

تا رود جان از تن ما می‌رود

داند این معنی به عمدا می‌رود

دل نگیرد بعد از این اینجا قرار

دلبرش هرجا هست آنجا می‌رود

خار دیبا ترسمش بر پا رود

[...]

مطرب امشب راه دیگر می‌زند

پرده دل را به نشتر می‌زند

تا که آرد صوفیان را در سماع

ساز بر قانون دیگر می‌زند

من مسلمان بودم ای اسلامیان

[...]

خیمه را لیلی چو بالا می‌کند

از چه مجنون رو به صحرا می‌کند

سرو مایل از دو جانب او به غیر

تا چرا او میل از ما می‌کند

مانی اندر نقش روی دلکشت

[...]

دل که چندی از علایق رسته بود

دوش دیدم در کمندی بسته بود

مردم دیده که کرد افشای راز

دیدمش چون دل بخون بنشسته بود

دل که زخمش روی بر بهبود داشت

[...]

آتشی میلی به بالا می‌کند

یا که برقی رو به صحرا می‌کند

یا نشست آن آتشین چهره بزن

یا بتم عزم تماشا می‌کند

نه به بستان سر دایم مایل است

[...]

خضر گر خوش زندگانی می‌کند

زندگانی جاودانی می‌کند

گر ببیند ساعد و تیغ تو را

کی به کشتن سرگرانی می‌کند

غمزه تو در نگاهش مضمر است

[...]

شاهدان گیسو چلیپا می‌کنند

مسلمین را باز ترسا می‌کنند

آتشین دارند روی و عود زلف

آتشی بر دیگ سودا می‌کنند

شکوه از هجرانست یا شکر وصال

[...]

تا مهم از خانه سر بر می‌زند

آفتابش بوسه بر در می‌زند

شکوه از صیادم این باشد که تیر

تا چرا بر صید دیگر می‌زند

از کمان ابروی او جستم چو تیر

[...]

نفس وصل تو تمنا می‌کند

پشه میل صید عنقا می‌کند

ساعد و سرپنجه‌ات رنگین ز خون

با گواهی چند حاشا می‌کند

هست لیلی را حشم در چشم و دل

[...]

عاقلان دیوانه تدبیر عشق

عاشقان را خانه در زنجیر عشق

گر در این میدان کشد طفلی کمان

ترسمش گردد نشان تیر عشق

نازم این آب و هوا کز هر طرف

[...]

مدتی بستم لب از گفتار عشق

تا نگویم با کسی اسرار عشق

لاجرم سر انا الحق فاش شد

میروم منصور وش بر دار عشق

عاشق از کس راز نتواند نهفت

[...]